Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

Βγες ραντεβού μ’ ένα κορίτσι που διαβάζει

Το κορίτσι που ψάχνεις, μέσα από ένα χαριτωμένο κείμενο


Βγες ραντεβού μ’ ένα κορίτσι που διαβάζει. Βγες με ένα κορίτσι που ξοδεύει τα λεφτά της στα βιβλία αντί στα ρούχα. Έχει προβλήματα με τις ντουλάπες της επειδή έχει πολλά βιβλία. Βγες με ένα κορίτσι που έχει λίστα με βιβλία που θέλει να διαβάσει. 

Βρες ένα κορίτσι που διαβάζει. Θα καταλάβεις αν διαβάζει επειδή θα έχει πάντα ένα αδιάβαστο βιβλίο στην τσάντα της. Θα κοιτάει με αγάπη τα ράφια σε ένα βιβλιοπωλείο, θα είναι αυτή που θα βγάλει μια σιγανή κραυγή όταν βρει το βιβλίο που έψαχνε. Βλέπεις αυτό το κορίτσι που μυρίζει τα βιβλία σε ένα βιβλιοπωλείο με μεταχειρισμένα; Πρόκειται για αναγνώστρια. Δε μπορούν να αντισταθούν να μυρίσουν τις σελίδες, ειδικά αν έχουν κιτρινίσει. 


Θα είναι το κορίτσι που θα διαβάζει περιμένοντας στην ουρά για να πάρει καφέ. Κάτσε δίπλα της. Στην αρχή θα σε στραβοκοιτάξει, γιατί τα κορίτσια που διαβάζουν δε θέλουν να διακόπτονται. Ρώτα την αν είναι καλό το βιβλίο. 

Κέρνα την άλλο ένα φλιτζάνι καφέ. 

Πες της τη γνώμη σου για τον Μουρακάμι. Προσπάθησε να καταλάβεις αν κατάλαβε τον Οδυσσέα του Τζέιμς Τζόις ή αν το λέει για να φανεί έξυπνη. Ρώτα την αν αγαπάει την Αλίκη κι αν θα ήθελε να ήταν η Αλίκη. 


Είναι εύκολο να είσαι με ένα κορίτσι που διαβάζει. Χάρισέ της βιβλία στα γενέθλια, τα Χριστούγεννα και στις επετείους. Δείξε της ότι καταλαβαίνεις ότι τα λόγια είναι αγάπη. Να ξέρεις ότι γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ βιβλίου και πραγματικότητας αλλά θα προσπαθήσει να κάνει τη ζωή της όπως το αγαπημένο της βιβλίο. (…) 


Βγες με ένα κορίτσι που διαβάζει γιατί το αξίζεις. Αξίζεις ένα κορίτσι που μπορεί να σου δώσει τον πιο πολύχρωμο κόσμο. Αν θέλεις όλον τον κόσμο και τους κόσμους πίσω από αυτόν, βγες με ένα κορίτσι που διαβάζει. 

Ακόμα καλύτερα, βγες με ένα κορίτσι που γράφει. 

της Rosemarie Urquico 

Πηγή: www.lifo.gr

Πράγματα που λένε άτομα που δεν διαβάζουν (και μας εκνευρίζουν)

Σε γενικές γραμμές ο κόσμος αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος του ελεύθερου χρόνου του στο να κάνει οτιδήποτε άλλο πέρα από το να διαβάζει βιβλία. Γι' αυτό και άτομα που διαβάζουμε πολλές φορές έχει τύχει να ακούσουμε κουφά όταν πρωτογνωρίζουμε κάποιον και του εξομολογούμαστε το τρομερό μας χόμπι, το διάβασμα. Τα παρακάτω κουφά τα έχω ακούσει προσωπικά όλα στις κατά καιρούς γνωριμίες μου και σκέφτηκα να τα μοιραστώ μαζί σας.




"Δεν έχω διαβάσει ποτέ στη ζωή μου τίποτα, και διάβασα αυτό το βιβλίο και το λάτρεψα!"

Ερμηνεία: Πάντοτε σνόμπαρα τα βιβλία και δεν τα πλησίαζα γιατί εγώ δεν είμαι φυτό, ώσπου μια μέρα μου είπε η Ελένη, που της είπε η Ειρήνη, που της είπε η Χαρούλα, που της είπε η Αφροξιλάνθη, πως αυτό το βιβλίο είναι τέλειο γιατί έχει σεξ μέσα και το διάβασα και φτιάχτηκα και το λάτρεψα!
Ποιος το λέει: Κοπελίτσες που περνάνε τις ώρες τους συζητώντας για νύχια, τρέσες, ψεύτικες βλεφαρίδες.. αποκλειστικά!
Ενίοτε το λένε και γυναίκες άνω των τριάντα που τα μόνα βιβλία που βλέπουν είναι τα σχολικά των παιδιών τους.
Τι θα θέλαμε να τους πούμε:


Το να δηλώνεις ότι δεν πλησίασες ποτέ στη ζωή σου βιβλία δεν είναι κάτι προς τιμήν σου για να το λες και να χαίρεσαι, σε κάνει μάλλον να φαίνεσαι χαζή! Το ότι διάβασες αυτό το ένα βιβλίο και το λάτρεψες δεν έχει καμία σημασία σε άτομα που διαβάζουν, γιατί λυπάμαι, αλλά η γνώμη σου δεν έχει καμιά βάση. Θα με πίστευες άμα σου έλεγα ότι το πιο ωραίο φαγητό στον κόσμο είναι το παστίτσιο άμα δεν είχα φάει ποτέ μου πίτσα ή σουβλάκια; Πρότεινε το "εκπληκτικό" βιβλίο σου καλύτερα σε άτομα σαν κι εσένα, εκείνα σίγουρα θα το λατρέψουν!


"Δεν έχω βρεθεί ποτέ μου τόσο κοντά σε τόσο πολλά βιβλία."

Ερμηνεία: Τα ενδιαφέροντα μου ποικίλουν ανάμεσα σε μπουζούκια, αγόρια, μπουζούκια, αγόρια, περισσότερα μπουζούκια και ακόμη περισσότερα αγόρια)
Ποιος το λέει: Εκείνες που τις βλέπεις να κάθονται μέρα νύχτα στα καφέ και να μη μιλάνε η μια στην άλλη. Απλά να κάθονται. Συνήθως με το κινητό στο χέρι σερφάροντας στο facebook, προσπαθώντας να διαλέξουν ανάμεσα στις εκατοντάδες σέλφι τους μια-δυο καλές, φυσικά με ντάκφεϊς για να μαζέψουν λάικ από καμιά εκατοστή λιγούρια.


Τι θα θέλαμε να τους πούμε: Είσαι γλυκούλα κατά βάθος, σα νεογέννητο παιδάκι που μόλις πρωτοαντίκρυσε τον κόσμο. Β και Α, ΒΑ.


"Είναι δυνατόν να ξοδεύεις λεφτά σε βιβλία;"

Ερμηνεία: Τόσα λεφτά που θα μπορούσες να ξοδεύεις για να αγοράζεις δώρα σε μένα εσύ τα δίνεις στα βιβλία; Είναι δυνατόν;
Ποιος το λέει: Το αγόρι σου, εκεί γύρω στα 17-18, εκτός αν είσαι η πρώτη κοπέλα που γνώρισε μέρα, οπότε μπορεί να είναι και μεγαλύτερος.
Τι θα θέλαμε να τους πούμε: 


Δεν σχολιάζω το πού ξοδεύεις τα δικά σου λεφτά, μη σχολιάζεις που ξοδεύω τα δικά μου!


"Τι είμαι για να διαβάζω βιβλία; Αδερφή;"

Ερμηνεία: ανερμήνευτο!
Ποιος το λέει: Τα ζωντόβολα της νέας γενιάς που πολύ φοβάμαι πως αν μια μέρα βρεθούν μπροστά στο κουμπί που καταστρέφει τον κόσμο θα το πατήσουν έτσι για πλάκα, ενώ θα γελάνε σαν τον Ηλίθιο και τον Πανηλίθιο.
Τι θα θέλαμε να τους πούμε:


Grow up!


"Θέλω πολύ να διαβάσω βιβλία, αλλά δεν έχω χρόνο."

Ερμηνεία: Έχω γεμίσει όλο το χρόνο μου με άλλα πράγματα, όπως να δω ταινίες, σειρές, να πάω για καφέ, για ποτό, για φαγητό, να παίξω candy crash και kitchen scrable, να φιλοσοφήσω για τους πάντες και τα πάντα, να παρακολουθήσω το προφίλ της Μαρίας της Πενταγιώτισσας στο facebook που μπορεί να μην είμαστε καν φίλες, αλλά θέλω να δω μπας κι έβαλε καμιά καινούργια φωτογραφία.
Ποιος το λέει: Ανύπαντρες εκεί γύρω στα τριάντα, που νιώθουν πως πρέπει να βιαστούν γιατί τις πήραν τα χρόνια και φοβούνται πως τέτοιου είδους προσωπικές διασκεδάσεις θα τις αποσπάσουν από τη συναρπαστική ζωή που θα τις γνωρίσει τον ένα και μοναδικό! (εξαίρεση οι μαμάδες που όντως δεν έχουν χρόνο γιατί μοιράζονται ανάμεσα σε παιδιά, σπίτι, δουλειά και είναι ηρωίδες, να τα λέμε κι αυτά!)
Τι θα θέλαμε να τους πούμε:


Αν θέλεις να κάνεις κάτι, το κάνεις. Αν δεν θέλεις, ή έστω δεν είσαι σε φάση, δε χρειάζεται να μου δικαιολογείσαι, ούτε κι εγώ μαγειρεύω, τι να κάνουμε!


"Δεν έχω κανένα βιβλίο.. έχεις τίποτα καλό να μου δανείσεις;"

Ερμηνεία: Δεν με ενδιαφέρουν τα βιβλία, αλλά δε θα με χαλούσε να μου χάριζες μερικά να κάνω μια μικρή βιβλιοθήκη να 'χω να λέω.
Ποιος το λέει: Εκείνος ο φίλος ή η φίλη που γενικά σε εκμεταλλεύεται με όποιον τρόπο μπορεί και όταν είδε τη βιβλιοθήκη σου το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν πως ότι είναι δικό σου είναι και δικό του/της και χάρηκε που έχει τόσο καμμένη/ο φίλη/ο γιατί τώρα δε θα χρειαστεί ποτέ να ξοδέψει λεφτά για βιβλία!
Τι θα θέλαμε να τους πούμε: 


Όχι αγάπη μου, δεν έχω "τίποτα καλό να σου δανείσω"! Έχουμε μια εκπληκτική δανειστική βιβλιοθήκη όμως που έχει ακόμη περισσότερα βιβλία και θα σου τα δανείσει μετα χαράς!


Εσάς τι είναι το πιο τρελό/κουφό/παράλογο που σας έχουν πει άτομα που δε διαβάζουν σχετικά με τα βιβλία; Μοιραστείτε το μαζί μας στα σχόλια ;)

HeForShe

Emma Watson: Gender equality is your issue too

Στις 20 Σεπτεμβρίου 2014 η -γνωστή σε όλους από την υποκριτική της καριέρα- Emma Watson παρέθεσε την πρώτη της ομιλία, ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως σε θέματα Ισότητας του Τομέα Γυναικών των Ηνωμένων Εθνών, σε μια επίσημη εκδήλωση για την καμπάνια HeForShe(Εκείνος για Εκείνη), στα έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. 
Την ομιλία στο σύνολό της μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν παρακάτω, με κομμάτια από την ομιλία, προέρχονται από την αντίστοιχη ανάρτηση επί του θέματος του -αγαπημένου- ιστολογίου Fallen Angels:




Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

Letters of unbearable emptiness...

EDITORIAL

Μου φαίνεται περίεργο που έχω τόσο καιρό να γράψω κάτι εδώ.. Είναι σαν να αρνούμαι ένα κομμάτι της καθημερινότητας μου. Οι εξετάσεις απορρόφησαν στη δίνη τους άλλη μια πλευρά της ζωής μου.
Ξέρω, έχω σοβαρό λόγο που απέχω από τα διαδικτυακά δρώμενα, αλλά νιώθω σαν να γίνονται όλα για το τίποτα. Ίσως να φταίει που πλησιάζει ο Δεκέμβριος μαζί με τις τρομερές εξετάσεις του, ίσως πάλι φταίει το γεγονός ότι δεν μπορώ να συγκεντρωθώ και να διαβάσω σωστά. Σαν να έχει διαλυθεί το μυαλό μου σε χίλια κομμάτια που πετούν από δω κι από κει κι εγώ πεισματικά προσπαθώ να τα μαζέψω όλα και να τα κολλήσω ξανά μαζί δια της βίας. 

Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει ακριβώς, ξέρω ότι γι' ακόμη μία φορά κάτι δεν πάει καλά με μένα. Ίσως να φταίει ότι ο χειρότερος εχθρός μου θα είναι πάντα ο εαυτός μου. Το έχω αποδεχθεί αυτό, νομίζω... 

Δεν έχω ιδέα τι μέλει γενέσθαι, αλλά προς το παρόν αντέχω. Όσο ερωτευμένη κι αν είμαι με το σκοτάδι, προσπαθώ να μένω στο φως. Απλώνω άλλη μια στρώση κόλλας στα χιλιοσπασμένα θραύσματα της ύπαρξης μου. Βυθισμένη μέσα στην αυτολύπηση, αλλά ακόμη αντέχω. Αν έβρισκα μονάχα έναν τρόπο για να σωπάσουν οι φωνές... Εκείνες οι απόκοσμες φωνές που με περικυκλώνουν τη νύχτα και δεν μ' αφήνουν να κοιμηθώ παρά μόνο όταν ο ήλιος ανατείλει και οι σκιές κρυφτούν λίγες ακόμη ώρες. Να βυθιστώ στην ψευδαίσθηση ότι τα τέρατα έφυγαν κι εγώ μπορώ να πέσω ήσυχη στην αγκαλιά του Μορφέα. Να προσποιηθώ ότι δεν ξέρω πως το τέρας σε όλες τις ντουλάπες μου είμαι εγώ. Πάντα το ήξερα. Αποφεύγω, ωστόσο, τη συνειδητοποίηση αυτής της γνώσεως.

Αποφεύγω τον αβάσταχτο εκείνο πόνο. Το δώρο του δηλητηριασμένου καρπού της γνώσης... 
Δεν ήθελα να γράψω αυτά. Κοίτα που μ' έφερε η σκέψη μου γι' ακόμη μια φορά. Άλλα να θέλω να πω κι άλλα να γράφω. Ξεκίνησα για μια ευχάριστη ανάρτηση, δες τι δημοσιεύω πάλι. Ό,τι κι αν πω, ό,τι κι αν κάνω, πάντα θα καταλήγουμε εδώ.
Τουλάχιστον χειμωνιάζει. Πάντα νιώθω πιο ζωντανή το χειμώνα. Σαν αποκτά ξαφνικά σκοπό η ανιαρή ζωή μου. Είμαι παιδί του χειμώνα εγώ...

Bitchcraft

"I am a millennial. Generation Y; born between the birth of AIDS and 9/11, give or take. They call us the global generation. We are known for our entitlement and narcissism. Some say it’s because we’re the first generation where every kid gets a trophy just for showing up. Others think it’s because social media allows us to post when we fart or have a sandwich for all the world to see. But it seems our one defining trait is a numbness to the world. An indifference to suffering.

I know I did anything I could to not feel; sex, drugs, booze. Just take away the pain. Take away my mother and my asshole father and the press and all the boys I loved who wouldn’t love me back. Hell, I was gang raped and two days later I was back in class like nothing had ever happened. I mean, that must have hurt like hell, right? Most people never get over stuff like that and I was like, “Let’s go get Jamba juice!”

I would give everything I have or will ever have just to feel pain again; to hurt. Thank God for Fiona and her herb garden. One advantage of being kind of dead is that you don’t have to sweat warning labels. There was this one brown liquid that I thought made my nipples tingle for a second but I think it was psychosematic because I polished off the rest of it and didn’t feel shit. I tried every eye of nute and wing of fly until I found something that made me not look like Marilyn Manson anymore.

And that’s the rub of all this, isn’t it? I can’t feel shit. I can’t feel anything. We think that pain is the worst feeling. It isn’t. How could anything be worse than this eternal silence inside of me.

I use to not eat for days or eat like crazy then stick my fingers down my throat. Now no matter how much I binge I can’t fill this hole inside me.

I can’t take it anymore. I think I’m going batshit. I need to do something.”

Emma Roberts’ monologue as Madison Montgomery in American Horror Story: Coven (Episode: The Dead)

Πηγή: Tumblr