Όλα όσα σ'έκαναν γυναίκα

Έχεις αναρωτηθεί τι σε κάνει γυναίκα; 

Τι είναι αυτό που, όταν σε γνωρίσει κάποιος, θα τον κάνει να νιώσει σίγουρος ότι είσαι γυναίκα και όχι απλά ένα θηλαστικό θηλυκού γένους; 

Θυμάσαι πότε το ένιωσες για πρώτη φορά; Από αυτή την μετάβαση και μετά, αυτό το μπαμ της γυναικείας φύσης;

Όχι δεν ήταν όταν αγόρασες πρώτη φορά σουτιέν, ούτε όταν σου ήρθε η περίοδος. Ούτε όταν είχες τον πρώτο σου έρωτα και την πρώτη σου σεξουαλική επαφή. Ούτε όταν έφυγες από το σπίτι και νοίκιασες μόνη σου. Ούτε όταν πέρασες στο Πανεπιστήμιο. Ούτε καν.

Αναπτυξιακά ίσως εκεί στα 12-13 να άρχισες να νιώθεις ότι κάτι αλλάζει. Έβλεπες τις αλλαγές στο σώμα σου και στην ψυχολογία σου. Είχες ανάμικτα συναισθήματα περηφάνιας και ντροπής ταυτόχρονα. Μια εσωτερική σύγκρουση που δεν σε άφηνε να κατανοήσεις το ρόλο σου και το πώς πρέπει να φέρεσαι στους γύρω σου. Ένιωσες ότι δεν ανήκεις πουθενά και έκανες την επανάστασή σου για να βρεις ποια είσαι. Οι ορμόνες σου είχαν μπερδευτεί με βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα, όλα κομμάτια εντελώς άγνωστα μέχρι τότε. Ένα γιατρός θα στο εξηγούσε κάπως έτσι: «Η Ενήβωση αντιστοιχεί σε κάποιο συγκεκριμένο ορμονικό συμβάν: στη σφυγμική έκκριση γοναδοτροπινών, στην αυξημένη έκκριση οιστραδιόλης, και στην έκκριση ανδρογόνων από τα επινεφρίδια και τις γονάδες».

Και μπορεί να σε εντυπωσίαζε όλος αυτός ο αναπτυξιακός οργασμός που συνέβαινε στο σώμα σου αλλά και πάλι γυναίκα δεν σε έκανε.

Ξέρεις πότε έγινες γυναίκα; Όταν βρήκες τη δική σου φωνή!

Μπορεί να ήταν όταν ήσουν 13 ή 23 ή 33. Δεν έχει σημασία το πότε. Ίσως μερικές ομόφυλες σου εκεί έξω να είναι 63 και ακόμη να μην την έχουν βρει. Όταν λοιπόν βρήκες τη δική σου φωνή, όχι αυτή που σου επέβαλλε το κοινωνικό σου κατεστημένο, οι γονείς σου, η τηλεόραση, οι φίλοι σου, και χειρότερο όλων οι φόβοι σου, τότε σίγουρα έγινες γυναίκα.

Πώς το κατάλαβες λοιπόν ότι έχεις δική σου φωνή; Και όχι των άλλων;

Θα σου πω.

Όταν κατάλαβες την ευελιξία που κουβαλάς στο να προσαρμόζεσαι σε οποιαδήποτε συνθήκη. Ακόμη και μέσα σε μια σπηλιά όπου δεν υπήρχε φως και νερό. Πάλι θα έβρισκες τρόπο να επιβιώσεις και να φτιάξεις ομελέτα με αυγά από Κορμοράνους και λειχήνες.

Όταν χάλασε το καζανάκι του σπιτιού σου και εφήυρες ένα μαραφετάκι με το τσιμπιδάκι των φρυδιών σου για να το φτιάξεις.

Όταν τόλμησες να ζητήσεις μια δουλειά που απαιτούσε αντοχές πούμα και δύναμη ελέφαντα ενώ είχες ακόμη να φροντίσεις ένα τρίχρονο στο σπίτι. Όταν απαίτησες να πληρωθείς το ίδιο με τους υπόλοιπους.

'Οταν επέλεγες να φοράς ένα τρύπιο τζίν γιατί ήταν άνετο, γιατί ήταν εσύ, γιατί το είχες χιλιοτρυπήσει με το στιλό σου τις νύχτες που περίμενες με αγωνία αν εκείνο το αγόρι θα σου στείλει μήνυμα. Γιατί επέλεξες την αγωνία σου και όχι το στενό φουστανάκι που επέτασσε η τάση της μόδας ή επειδή το φορούσαν οι φίλες σου.

Όταν άκουγες τη μουσική που άγγιζε την ψυχή σου και χανόσουν μέσα στις μελωδίες ασχέτως αν οι υπόλοιποι σε θεωρούσαν λίγο περίεργη και νεραϊδο-παρμένη. Πάλευες να εκφραστείς, να επικοινωνήσεις. Και αυτός πίστεψε με ήταν ο πιο αυθεντικός τρόπος.

Όταν σε πείσμα όλων αποφάσισες να μην γίνεις γιατρός όπως ο μπαμπάς σου, ούτε να παντρευτείς το καλό παιδί με το διώροφο στην Κηφισιά μόνο και μόνο επειδή το ήθελαν οι δικοί σου. Όταν είπες «όχι» σε ό,τι σε καταπίεζε.

Όταν αποδέχτηκες το σώμα σου όπως ήταν και το έντυνες όπως γούσταρες. Όταν αποδέχθηκες ότι ο έρωτας είναι και έκθεση και διεκδίκηση και δεν σε ένοιαζε να τα κάνεις και τα δυο. Όταν δεν σε ένοιαξε να χάσεις τον εαυτό σου για μια αγάπη γιατι ήξερες ότι ο εαυτός σου είναι στέρεος και όμορφος και δεν θα πάθει τίποτα αν χαθεί.

Όταν δεν ένιωσες την ανάγκη να παίξεις παιχνιδάκια για να κερδίσεις εκείνον που αγαπάς.

Όταν πήρες την ευθύνη πάνω σου γιατι έφταιξες και αδίκησες και πλήγωσες και πρόδωσες. Όταν δεν κρύφτηκες πίσω από το δάχτυλό σου και εκμεταλλεύτηκες την κάθε σου απογοήτευση για να φτιάξεις τον εαυτό σου καλύτερο.

Όταν παρόλη την αγάπη και τον έρωτά σου έφυγες από σχέσεις που σε ζημίωναν, που δεν πήγαιναν την ψυχή σου παραπέρα, χωρίς να φοβηθείς ότι θα μείνεις στο ράφι με πενήντα γάτες. Όταν μαζί με αυτό κατάλαβες ότι το μητρικό σου ένστικτο, αυτό της φροντίδας, περιλαμβάνει πρωτίστως τη δική σου φροντίδα.

Όταν απλά είπες «Είμαι και αγαπιέμαι μόνο γι' αυτό». Τότε βρήκες τη φωνή σου και έγινες γυναίκα.

Και όταν διάβασες την παρακάτω φράση από την Αναΐς Νιν και είπες ΝΑΙ:

 Εγώ, με ένα βαθύτερο ένστικτο, επέλεξα έναν άνδρα που εξωθεί τη δύναμή μου, ο οποίος έχει τεράστιες απαιτήσεις από εμένα, που δεν έχει καμία αμφιβολία για το θάρρος ή τη σκληρότητά μου, που δεν πιστεύει πως είμαι αφελής ή αθώα, που έχει το κουράγιο να μου φέρεται ως γυναίκα.

Πηγή; Pillowfights