Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Η επανάσταση της καλοσύνης στην πράξη...

"Η επανασταση της καλοσυνης στην πραξη"


Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσες φορές έχουμε προσφέρει κάτι ανιδιοτελώς, πόσες πράξεις καλοσύνης έχουμε κάνει χωρίς να περιμένουμε τίποτα απολύτως; Μήπως δεν μπορείτε να θυμηθείτε κάποια δική σας; Ενώ είστε σίγουροι ότι έχετε κάνει, έχετε μια γενική ιδέα μα δεν μπορείτε να καταλήξετε σε μια συγκεκριμένη πράξη; Αυτά σκεφτόμουν κι εγώ πριν γράψω αυτή την ανάρτηση(τη στιγμή που είδα το κάλεσμα της αγαπημένης Butterfly). Για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν μπορούσα να επιλέξω καμία δική μου ιστορία ως άξια λόγου για αυτή την ανάρτηση...
Έχω μια θεωρία. Όταν κάνεις μια ανιδιοτελή πράξη καλοσύνης δεν το πολυσκέφτεσαι, γι' αυτό το λόγο δεν σου εντυπώνεται στο μυαλό. Το προσπερνάς, σαν κάτι καθημερινό, αυτονόητο ίσως, σαν κάτι που απλά έτυχε να κάνεις.
Η δική μου ιστορία αφορά τη γυναίκα που σκέφτομαι πρώτη σε μια ανάλογη ερώτηση. Μια γυναίκα που μετά από αυτή της την κίνηση θαυμάζω πολύ. Τη μαμά μιας συμμαθήτριας μου.
Βρισκόμουν στο σούπερ μάρκετ. Πριν χρόνια -τουλάχιστον 11! Μέσα στο μαγαζί ένας ρακένδυτος άντρας, νομίζω άστεγος. Οι περισσότεροι τον κοιτούσαν με αποστροφή. Εκείνος κοιτούσε το μεγάλο ψυγείο, φανερά πεινασμένος. Η εν λόγω κυρία (η μαμά της συμμαθήτριας μου) τον πλησίασε και τον ρώτησε ευγενικά αν ήθελε να του πάρει κάτι να φάει. Εκείνος φάνηκε να ντρέπεται. Δεν θυμάμαι τι απάντησε, θυμάμαι όμως ότι δε ζήτησε κάτι σπουδαίο. Αυτή η πράξη μ' έχει στιγματίσει. Από τότε δεν ξέχασα ποτέ αυτή την πράξη καλοσύνης...



Συμμετεχουν τα μπλογκ:

http://toapagio.blogspot.gr/2014/04/blog-post_24.html της Μαριας Κανελλακη
http://miakalimera.blogspot.gr/ της Ελενας Λ.
http://swanocean.blogspot.gr/ της Μαριας Νακα
http://texnistories.blogspot.gr της Φλωρας
http://princess-airis.blogspot.gr/ της Αριστεας

Brainstorming...

EDITORIAL


Τις τελευταίες μέρες χάθηκα αρκετά..Η αλήθεια είναι ότι μ' έχει πιάσει μια περίεργη έμπνευση σχετικά με μία νουβέλα που ξεκίνησα να γράφω στο Γυμνάσιο (και λίγο στο Λύκειο) και έκτοτε την άφησα ημιτελή μέχρι τη μέρα που θα έβρισκα έμπνευση να συμπληρώσω τα κενά που με δυσκόλευαν και να σχεδιάσω τη συνέχεια(σκοπός μου ήταν εξ αρχής να γράψω μια τριλογία). Το θέμα είναι υπερφυσικό -αναμενόμενο, άλλωστε, καθώς τότε διάβαζα φανατικά Harry Potter. Ο στόχος μου ήταν να δημιουργήσω μια σειρά βιβλίων για μένα -με τους δικούς μου ήρωες. Τον τελευταίο χρόνο, όμως, μου έρχονται νέες ιδέες, πιο περίπλοκες από το προσχέδιο που είχα κάνει τότε στο μυαλό μου. Έτσι, αυτές τις μέρες κρατώ συνέχεια σημειώσεις για τις εξελίξεις που σκέφτομαι. Ποιος ξέρει; Ίσως πολύ σύντομα να επιστρέψω στο πληκτρολόγιο του παλιού μου υπολογιστή (όπου είναι αποθηκευμένο το έγγραφο) ολοκληρώνοντας την ιστορία που ξεκίνησα να γράφω πριν τόσα χρόνια.

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Εύκολο γλυκάκι με τσουρέκι που περίσσεψε και σπιτικό παγωτό -ΧΩΡΙΣ παγωτομηχανή!!!

EDITORIAL
Χριστός Ανέστη! Καλώς σας βρήκα μετά από μια ολιγοήμερη απουσία από τη μπλογκόσφαιρα. Αποφάσισα η πασχαλινή μου ανάρτηση να έχει μια γλυκιά γεύση και πιο συγκεκριμένα να είναι μια συνταγή για το τσουρέκι που μας περίσσεψε. Φέτος το Πάσχα με έπιασε μια ζαχαροπλαστική έμπνευση κι έφτιαξα τα δικά μου τσουρέκια για πρώτη φορά -τελικά ήταν πολύ πιο εύκολο απ' ότι νόμιζα- αλλά και το δικό μου, σπιτικό παγωτό ΧΩΡΊΣ παγωτομηχανή -επίσης πιο εύκολο απ' ότι περίμενα! Και οι δύο συνταγές ήταν απροσδόκητα εύκολες και συνειδητοποίησα ότι ο μόνος λόγος που χαρακτηρίζονται ως "μπελαλίδικες" είναι πως απαιτούν να βρίσκεσαι αρκετές ώρες στο σπίτι καθότι αρκετά χρονοβόρες (οι ώρες αναμονής είναι μπόλικες). Μου φάνηκε λοιπόν ο τέλειος συνδυασμός σε μια συνταγή ώστε να αξιοποιήσω το νέο γλυκό και το γλυκό που περίσσεψε! Πρόσθεσα και μια γρήγορη σος φράουλας και το αποτέλεσμα απογειώθηκε! Λοιπόν, φάτε όσο προλαβαίνετε -να εξαφανίσουμε τα απομεινάρια των εορτών- και από Δευτέρα δίαιτα(γιατί σε λίγο δε θα χωράμε ούτε στις φόρμες μας)!!!

Ναι, πάλι ξέχασα να το βγάλω φωτογραφία πριν το φάω :Ρ

ΥΛΙΚΆ:

Τσουρέκι

  • 1 kg αλεύρι για όλες τις χρήσεις (8 φλ. τσαγιού)
  • 2 φακελάκια μαγιά στιγμής
  • 200 γρ. ζάχαρη (1 φλ. τσαγιού)
  • 150 γρ. λιωμένη μαργαρίνη ή βούτυρο (¾ φλ. τσαγιού)
  • 120 γρ. γάλα (2/3 φλ. τσαγιού)
  • 7 αυγά (το 1 για άλειμμα)
  • 5 γρ. αλάτι (1 κγ.)
  • 7 γρ. μαχλέπι (3-4 κγ. κοφτά)
  • Ξύσμα από 1 ½ λεμόνι ή 1 πορτοκάλι

Παγωτό

  • 1 κουτί σαντιγί Morfat
  • 1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
  • 1 κουτί γάλα εβαπορέ(πλήρες σε λιπαρά)

Σος φράουλας

  • 100-150 γρ. φράουλες κομμένες σε κυβάκια
  • 4-5 κ.σ. ζάχαρη


ΕΚΤΈΛΕΣΗ:

Τσουρέκι
Δουλεύετε τη μαγιά σε χλιαρό γάλα. Προσθέτετε ½ φλ. τσαγιού αλεύρι. Ανακατεύετε το μείγμα και το αφήνετε σκεπασμένο με διάφανη μεμβράνη ή πετσέτα σε ζεστό μέρος για μισή ώρα μέχρι να διπλασιαστεί σε όγκο. Σε ένα μπολ χτυπάτε 6 αυγά, προσθέτετε τη ζάχαρη, τη λιωμένη μαργαρίνη, το αλάτι, το ξύσμα(αγοράστε ακέρωτα πορτοκάλια ή λεμόνια από βιολογικό οπωροπωλείο) και το μείγμα μαγιάς(προζύμι). Προσθέτετε το αλεύρι και ζυμώνετε μέχρι να γίνει η ζύμη λεία. Αφήνετε το μπολ σκεπασμένο με διάφανη μεμβράνη ή πετσέτα σε ζεστό μέρος για 1 ½ ώρα να διπλασιαστεί σε όγκο. Χωρίζετε τη ζύμη στη μέση* και πλάθετε 2 λωρίδες, τις στρίβετε και πλέκετε πλεξίδες. Τοποθετείτε τα τσουρέκια σε βουτυρωμένα ταψιά και τα αφήνετε σκεπασμένα σε ζεστό μέρος να διπλασιαστούν σε όγκο για περίπου 1 ½ ώρα. Αλείφετε τα τσουρέκια με το αυγό που κρατήσατε και τα ψήνετε στους 200º C για 30' περίπου.

Παγωτό
Χτυπάτε την σαντιγί στο μίξερ μέχρι να αφρατέψει και να "στέκεται". Ρίχνετε σιγά-σιγά το ζαχαρούχο ενώ συνεχίζετε το χτύπημα. Τέλος ρίχνετε σιγά-σιγά το εβαπορέ ενώ συνεχίζετε να χτυπάτε. Ρίχνετε το μείγμα σ' ένα πλαστικό μπολ. Το βάζετε στην κατάψυξη για περίπου 1 ώρα. Το βγάζετε, ανακατεύετε μ' ένα κουτάλι και το βάζετε ξανά στην κατάψυξη για ½ ώρα. Το βγάζετε απ' την κατάψυξη και το επαναφέρετε στον κάδο του μίξερ. Το χτυπάτε ξανά μέχρι να αφρατέψει. Σε αυτό το σημείο μπορείτε να κάνετε διάφορε προσθήκες στο παγωτό σας. Εγώ έκανα δύο γεύσεις: σ' ένα μπολ άφησα την κρέμα όπως ήταν και σ' ένα δεύτερο έριξα λιωμένη (σε μπεν μαρί) κουβερτούρα γάλακτος και σταγόνες κουβερτούρας για να γίνει παγωτό φράουλα. Μπορείτε να δοκιμάσετε χίλιες δυο παραλλαγές: με σος φρούτων, τριμμένα μπισκότα, espresso, καβουρντισμένους ξηρούς καρπούς, βανίλια μαδαγασκάρης, ή -κάτι επίκαιρο- μπορείτε να προσθέσετε μαχλέπι, ξύσμα πορτοκαλιού και τριμμένη ψίχα τσουρεκιού και να φτιάξετε σπιτικό παγωτό με γεύση τσουρέκι!

Σος φράουλας
Ρίχνετε την φράουλα σ' ένα αντικολλητικό τηγανάκι σε δυνατή φωτιά. Μόλις αρχίσουν να βγάζουν υγρά ρίχνετε τη μισή ζάχαρη και ανακατεύετε. Όταν ενσωματωθεί η ζάχαρη, ρίχνετε και την υπόλοιπη και κατεβάζετε τη θερμοκρασία στο μισό. Σιγοβράζετε μέχρι να δέσει η σάλτσα(εγώ προτιμώ να "κρατάει" κομματάκια φράουλας).

Σερβίρισμα
Σ' ένα ρηχό, στρογγυλό πιάτο τοποθετείτε μια φέτα τσουρέκι(αν έχει μπαγιατέψει αρκετά μπορείτε να το "φρυγανίσετε" στο φούρνο). Αλείφετε πάνω του λίγη σος φράουλας να υγρανθεί η ψίχα. Βάζετε δυο μπάλες παγωτό. Περιχύνετε με σος φράουλας.

*Εγώ κράτησα κι ένα ακόμη κομμάτι για να κάνω -θεϊκά!- ρολά κανέλας. Ανοίγετε τη ζύμη -σε ορθογώνιο σχήμα- με τον πλάστη και την αλείψετε με αυγό. Απλώνετε επάνω το μείγμα κανέλας (5γρ. κανέλα και 5γρ. καστανή ζάχαρη), το τυλίγετε και το κόβετε σε φέτες. Το αλείφετε με αυγό και ψήνετε στους 200º για 20' περίπου.

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Ειδοποιός διαφορά...

EDITORIAL


Κι αν πιστεύετε ότι είναι υπερβολές, κάνετε τεράστιο λάθος....!
χαχαχαχα ;)

Έφυγε ο Gabriel García Márquez




"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. 

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. 

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Πικρά χαμόγελα...



Αυτή η φράση μου ήρθε στο μυαλό αναλογιζόμενη τις αναρτήσεις μου στο δεύτερο μου ιστολόγιο, το Χαμόγελο της (Μόνα) Λίζα. Ως επί το πλείστον, πικρές, μελαγχολικές -πάντα έβρισκα ασφάλεια στις λέξεις όποτε βρέθηκα αντιμέτωπη με αυτά τα συναισθήματα. Σκέφτομαι τον τίτλο του βιβλίου της Μαρούλας Κλιάφα. "Ο κόσμος βαριέται να διαβάζει θλιβερές ιστορίες". Ειρωνεία πως οι περισσότερες ιστορίες που έχω γράψει είναι τέτοιες. Κάτι με σπρώχνει να καταστρέψω την ευτυχία των ηρώων μου, να τους δώσω ένα τέλος πιο πικρό, πιο ρεαλιστικό. Με κάποιους δένομαι λίγο περισσότερο κι ύστερα από πολλές τρικυμίες ενδίδω στον πειρασμό να τους δώσω ένα happy ending. Σπάνια, όμως... Έτσι και στο διήγημα που δημοσίευσα χθες. Επέλεξα να δώσω μια ρεαλιστική τροπή στην ιστορία, να γράψω αυτό που ήταν πιο φυσιολογικό να γίνει. Χαρακτηριστική η φράση που επέλεξα: μερικές ιστορίες δεν γίνονται ποτέ παραμύθια...

Φόβοι...

EDITORIAL


Our deepest fear is not that we are inadequate. 
Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness, that frightens us most. 
We ask ourselves, 'Who am I to be brilliant, gorgeous, talented, and famous?' Actually, who are you not to be? 
You are a child of God. Your playing small does not serve the world. There is nothing enlightened about shrinking so that people won't feel insecure around you. We were born to make manifest the glory of God that is within us. 
It's not just in some of us; it's in all of us. And when we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same. As we are liberated from our own fear, our presence automatically liberates others.” ~ Maryanne Williamson

Θεωρίες ενός παιδιού στην ψυχή

Θεωρίες ενός παιδιού στην ψυχή




Μικροί βλέπαμε όλες εκείνες τις ταινίες της Disney. 
Δεν το καταλάβαμε τότε, όμως μάθαμε τόσα πολλά...
Ο Βασιλιάς των λιονταριών μας δίδαξε να κοιτάμε πάντα το μέλλον, όμως να μην ξεχνάμε ποτέ ποιοι είμαστε. Ότι δεν μπορείς ν' αλλάξεις το παρελθόν σου, μπορείς όμως ν' αλλάξεις το μέλλον σου. Το παρελθόν πονάει, μα εσύ έχεις δύο επιλογές: ή να κρυφτείς ή να πάρεις ένα πολύτιμο μάθημα από αυτό. Ότι πρέπει να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου αντί να κρύβεσαι. Πως οι γονείς σου θα είναι πάντα δίπλα σου, ακόμη κι όταν “φύγουν” γιατί θα ζουν για πάντα μέσα σου. Τον κύκλο της ζωής, που πρέπει να συνεχίσει παρά τις απώλειες, ώστε να γεννηθεί νέα ζωή. Ότι οι πιο αταίριαστοι φαινομενικά χαρακτήρες μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι. Ότι οι αληθινοί φίλοι είναι στο πλευρό σου τις δύσκολες στιγμές, παρά τον κίνδυνο. Και φυσικά πώς να γίνουμε μικροί φιλόσοφοι του Hakuna Matata. 
Η Pocahontas μας έμαθε πως δεν έχουν όλες οι ιστορίες happy ending, ότι το κατάλληλο φινάλε δεν είναι πάντα και το πιο ευχάριστο. Ότι ξένος ή διαφορετικός δεν σημαίνει βάρβαρος. Ότι η ειρήνη είναι προτιμότερη του πολέμου. Και φυσικά το μεγαλείο της φύσης: πώς να ζωγραφίζουμε με τα χρώματα του ανέμου. Ότι άνθρωποι δεν είναι μονάχα εκείνοι που μοιάζουν με σένα, πως και τα ζώα έχουν ψυχή. Η Πεντάμορφη και το Τέρας μας έδειξε στην πράξη πώς να μην κρίνουμε ένα βιβλίο απ' το εξώφυλλο του(καθώς κι ότι δεν υπάρχει πιο μαγικός κόσμος από εκείνος των βιβλίων). Από τον Ηρακλή μάθαμε να μετράμε έναν ήρωα από το μέγεθος της καρδιάς που έχει. Η Χιονάτη μας δίδαξε ότι μερικές φορές η καλοσύνη των ξένων υπερνικά την κακία των κοντινών σου προσώπων. Χάρη στη Σταχτοπούτα συνεχίζουμε να ελπίζουμε πως στη χειρότερη στιγμή της ζωής σου μπορεί να σου δοθεί μια αναπάντεχη ευκαιρία -και πως για όλους υπάρχει μια “νεραϊδονονά” που πραγματικά νοιάζεται. Κι όλες μαζί μας έμαθαν ότι ο έρωτας σε όλες τις μορφές του είναι πανέμορφος. 
Η Mulan μας απέδειξε ότι η γενναιότητα δεν είναι μόνο γένους αρσενικού. Οι Αριστόγατες μας έμαθαν ότι οι “αλήτες” μπορεί να έχουν μια ευγενή ψυχή. Το ίδιο ακριβώς είδαμε βεβαίως και στο Η Λαίδη και ο Αλήτης. Μα και ο Αλαντίν ανήκει σ' εκείνη την κατηγορία. Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας μας δίδαξαν την αξία της οικογένειας -έστω της σκυλίσιας. Και πως -καμιά φορά- ο έρωτας θέλει λίγο “σπρώξιμο” από αγαπημένα πρόσωπα. Μαζί με τις Αριστόγατες κι όλες τις υπόλοιπες ταινίες με ζωόμορφους ήρωες αγαπήσαμε ακόμη περισσότερο τα ζώα. 
Το μήνυμα της μικρής Γοργόνας ήρθε μέσα απ' το τραγούδι της. Μερικές φορές ο κόσμος στον οποίο ζεις δεν είναι απαραίτητα εκείνος στον οποίο ανήκεις. Ότι οι γονείς είναι υπερπροστατευτικοί μονάχα επειδή θέλουν το καλό σου. Και πως όταν έρθει η ώρα θα σου δώσουν εκείνοι τα εφόδια για να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου. Η Ωραία Κοιμωμένη μας δίδαξε ότι τα όνειρα σου μπορούν να γίνουν αληθινά αν το πιστέψεις κι εσύ. Ότι καμιά φορά το πεπρωμένο μας είναι πιο κοντά απ' ότι φανταζόμαστε(κι ότι πολύ συχνά απορρίπτουμε αυτό για το οποίο μας προορίζουν, μα τελικά το πεπρωμένο μας οδηγεί εκεί ξανά). Απ' όλες αυτές τις ταινίες διδαχθήκαμε ότι οι πριγκίπισσες έρχονται σε όλα τα σχήματα, μεγέθη και χρώματα. Πως όλες μας μπορεί να κρύβουμε μια πριγκίπισσα μέσα μας. Ο Ντάμπο το ελεφαντάκι μας έμαθε να αποδεχόμαστε την εμφάνιση μας και να μην βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα απ' τα μάτια των άλλων. Ότι δε χρειαζόμαστε φτερά για να πετάξουμε. Το κυριότερο: να αψηφάμε τη βαρύτητα κατακτώντας την κορυφή. Ο Peter Pan μας πρότεινε να μείνουμε για πάντα παιδιά, σαν κι αυτόν. Το Toy Story μας δίδαξε πως τα παιχνίδια συντροφεύουν τα παιδιά για κάποιο λόγο, πως είναι η αποστολή τους να συμβάλλουν στο χαρακτήρα που θα διαμορφώσει το παιδί μεγαλώνοντας, ότι η φιλία δεν περιορίζεται μονάχα ανάμεσα στους ανθρώπους κι ότι η φαντασία ενός παιδιού είναι το πιο πολύτιμο αγαθό του.

Ταυτόχρονα οι ταινίες αυτές μας έμαθαν να φυλαγόμαστε, πως υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν το κακό μας χωρίς να τους έχουμε πειράξει. Ότι υπάρχουν δύο ειδών ξένοι: αυτοί που θα βρεθούν τυχαία στο δρόμο σου και θα σου δώσουν καλοσύνη και όλοι οι άλλοι. Κι ότι πολλές φορές αυτοί που φαίνονται οι πιο καλοσυνάτοι και οι πιο άκακοι μπορεί να είναι εκείνοι που θέλουν να σε βλάψουν περισσότερο απ όλους.

Μα και τώρα ακόμη που μεγαλώσαμε συνεχίζουν να μας προσφέρουν διδάγματα. Ακόμη και τώρα μας δίνουν την ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με το παιδί που κρύβουμε μέσα μας. Να κλάψουμε ξανά χωρίς ντροπή για φανταστικούς ζωγραφισμένους ήρωες, με όλη την αθωότητα που είχαμε τότε. Και κάθε φορά που βλέπουμε παλιές και καινούριες ταινίες της Disney να νιώθουμε σαν να επιστρέψαμε σπίτι. Σαν να γινόμαστε και πάλι για λίγο παιδιά.


Το Brave μας μαθαίνει να βρίσκουμε το θάρρος μέσα μας ώστε να γίνουμε αυτοί που θέλουμε να είμαστε. Το ίδιο και το Frozen. Όμως το τελευταίο μας διδάσκει και κάτι ακόμη. Πως δε χρειάζεσαι έναν πρίγκιπα να σε σώσει και πως η οικογένεια είναι το πιο σημαντικό εφόδιο που έχεις. Ότι αγάπη σημαίνει να βάζεις τις ανάγκες αυτών που αγαπάς πάνω απ' τις δικές σου -και πως αξίζει να λιώνεις για κάποιους ανθρώπους. Το Enchanted μας δείχνει πως κάποιες φορές η αληθινή ζωή είναι πιο όμορφη από το παραμύθι -αρκεί να την κάνεις εσύ παραμυθένια. Η Πριγκίπισσα και ο Βάτραχος μας δίδαξε ότι τα χρήματα δεν είναι απαραίτητα για να είσαι μια πριγκίπισσα. Και πως πρέπει να δουλέψεις σκληρά για να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου. Τέλος, το Toy Story 3 μας βοήθησε να αποχαιρετίσουμε την παιδική μας ηλικία, χωρίς ωστόσο να ξεχάσουμε ποτέ το παιδί που αφήσαμε πίσω.


Στο σύνολο τους μας δίδαξαν πως η αληθινή αγάπη -σ' όλες τις μορφές- μπορεί να κάνει θαύματα. Το καλύτερο είναι πως είμαι σίγουρη ότι έχω ξεχάσει να αναφέρω κι άλλες αγαπημένες ταινίες της Disney. Ξέρω πως αυτές οι ταινίες θα είναι πάντα σπουδαίο μέρος της ζωής μου κι είμαι χαρούμενη γνωρίζοντας ότι δεν θα εγκαταλείψω ποτέ εκείνο το παιδί που κρύβω μέσα μου. Το σημαντικότερο, όμως, είναι πως όλες αυτές οι ιστορίες -και κυρίως τα διδάγματα τους- μας συντροφεύουν μέχρι σήμερα και θα συνεχίσουν για πάντα. Κι ίσως με λίγη τύχη να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι και των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας...

Τρίτη 15 Απριλίου 2014

Πιστεύετε στα όνειρα;

EDITORIAL


Σας έχει τύχει ποτέ να δείτε κάποιο όνειρο και μετά να "βγει"; Εμένα μου συμβαίνει συνέχεια. Κάποιες φορές βλέπω σκηνές και μετά τις ζω και στην πραγματικότητα, άλλες βλέπω κάποια φαινομενικά άσχετα στιγμιότυπα τα οποία όταν τα συνδυάζω μετά συμπληρώνουν απίστευτα το ένα το άλλο. Τις περισσότερες φορές -ίσως και πάντα- τα στιγμιότυπα αυτά επισκιάζονται από γελοία συμβάντα. Το ίδιο έγινε και σήμερα. Το τελευταίο όνειρο που είδα πριν ξυπνήσω περιστρεφόταν γύρω απ' την Κομοτηνή. Στην αρχή ήταν ένα τηλέφωνο από μια πρώην συμφοιτήτρια μου, μετά περπατώντας στο δρόμο έπεσα πάνω σε μια άλλη, στη συνέχεια εντελώς ξαφνικά βρέθηκα στην Κομοτηνή, στην παλιά μου σχολή, περιστοιχισμένη από περισσότερους φίλους και γνωστούς -όλοι από Κομοτηνή. Τελευταίο στιγμιότυπο πριν ξυπνήσω: κάποιος μου λέει πως έγραψα καλά στο Δίκαιο της Θάλασσας (μάθημα που είχα στη σχολή μου κι είχα μάλιστα γράψει 10!). Ξαφνικά το μάθημα αλλάζει, δεν είναι εκείνο που θυμόμουν, αλλά το Αστικό Δίκαιο που έδωσα στις κατατακτήριες. Βρίσκομαι να ψάχνω τις υπόλοιπες βαθμολογίες μου σε όλη τη σχολή -η οποία είναι περιέργως μεγάλη στο όνειρο μου- και να συναντάω ξανά γνωστά πρόσωπα σε όλη τη διαδρομή τα οποία μου λένε όλα το ίδιο πράγμα: μπράβο για το βαθμό στο Αστικό. Τους ρωτάω συνέχεια αν ξέρουν τι πήρα στα άλλα δύο και κανείς δεν ξέρει. Ξυπνάω εν τέλει ενώ ακόμη ψάχνω. Μπαίνω στη σελίδα της Νομικής, όπως κάθε μέρα. Έχω σχεδόν ξεχάσει τι είδα στον ύπνο μου. Κοιτώ τις ανακοινώσεις, όπως κάθε μέρα. Μόνο που αυτή τη μέρα -Μεγάλη Τρίτη- βγήκε η ανακοίνωση των κατατακτηρίων. Δεν πέρασα.. Το περίμενα. Ήξερα πως έπρεπε να πιάσω τη βάση και στα τρία και στο 1ο πάτωσα. Ειρωνεία είναι ότι το Αστικό Δίκαιο είναι εκείνο που ξέρω ότι έγραψα πολύ καλά. Ακόμη μεγαλύτερη ειρωνεία ότι στην ανακοίνωση έχει μονάχα τα ονόματα των επιτυχόντων και τη συνολική τους βαθμολογία. Δεν έχω τρόπο να μάθω πώς έγραψα στα άλλα δύο, όπως στο όνειρο. Σας είπα, είναι στιγμιότυπα κρυμμένα μέσα σε γελοία συμβάντα που αποκτούν νόημα μονάχα μετά την "πραγματοποίηση" του σημαδιού...

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Μικρές -καθημερινές- ιστορίες ευτυχίας!

Θυμάστε μια ανάρτηση πριν λίγο καιρό με μικρές καθημερινές ιστορίες γυναικείας ευτυχίας(εδώ); Ε σήμερα συμπληρώνω άλλη μία, τη στιγμή που ανακάλυψα ότι η Lana (όχι ποια Lana!) μόλις σήμερα κυκλοφόρησε το επίσημο "άκουσμα" (audio) του νέου της τραγουδιού.


Συγκεκριμένα αυτό είναι Lana Del Rey "West Coast", ενώ το επίσημο video clip αναμένεται -όπως γράφει χαρακτηριστικά στην περιγραφή- σύντομα. Άκρως ευχάριστο νέο αυτό, καθώς τα video της Lana είναι όλα τόσο καλλιτεχνικά, τόσο όμορφα, τόσο ποιητικά, τόσο συμβολικά. Το τραγούδι αυτό θα συμπεριληφθεί στο νέο της album "Ultraviolence", την κυκλοφορία του οποίου αναμένουμε με θρησκευτική ευλάβεια, όπως την Ανάσταση μετά τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Τρίτωσε το νηστίσιμο!

Τρίτη και τελευταία(;) ανάρτηση στο πνεύμα της νηστείας. Η πρώτη ήταν ένα κλασικό ελληνικό φαγητό με μια άλλη εκδοχή. Η δεύτερη μια μακαρονάδα με λαχανικά. Η τρίτη περιέχει 3 νηστίσιμα (+ 1 όχι και τόσο) ορεκτικά για τη Μεγάλη Εβδομάδα και -γιατί όχι;- και την Κυριακή του Πάσχα. Η αρχική ανάρτηση περιείχε και μία πέμπτη συνταγή, ιδανική για την Κυριακή του Πάσχα, αλλά δεν είμαι φαν των σφιχτοβρασμένων αυγών, οπότε επέλεξα να μην τη συμπεριλάβω(μπορείτε όμως να τη δείτε στο λινκ που αναγράφεται στο τέλος της ανάρτησης). Τα ορεκτικά στο σύνολο τους είναι εύκολα και γρήγορα, ιδανικά και για τα εορταστικά τραπέζια στα οποία τρέχεις όλη μέρα για να προλάβεις να ετοιμάσεις τα πάντα.

Μπρουσκέτα με ντομάτα και βασιλικό



Φήμες λένε ότι δεν έχει βρεθεί κάποιος που να μην του αρέσουν οι ιταλικές μπρουσκέτες. Πολύ γρήγορο ορεκτικό ενώ το μόνο δύσκολο είναι ότι θα πρέπει να ξαναγεμίζετε συνεχώς την πιατέλα!

Τι θα χρειαστείτε:
  • 6 ή 7 ώριμες ντομάτες 
  • 2 σκελίδες σκόρδο
  • 1 κουταλιά της σούπας έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
  • 1 κουταλάκι του γλυκού ξύδι βαλσάμικο
  • 6-8 φρέσκα φύλλα βασιλικού, ψιλοκομμένα
  • Αλάτι και φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
  • 1 μπαγκέτα γαλλικό ψωμί ή παρόμοιο ιταλικό ψωμί
Τι θα κάνετε: 
Ξεφλουδίστε και κόψτε τις ντομάτες σε μικρά κομμάτια. Προθερμάνετε το φούρνο. Εν τω μεταξύ βάλτε τις ντομάτες, το σκόρδο, 1κ.σ. ελαιόλαδο και το ξίδι σε ένα μπολ και ανακατέψτε. Προσθέστε τον ψιλοκομμένο βασιλικό και αλατοπίπερο. Κόψτε τη μπαγκέτα σε διαγώνιες φέτες. Απλώστε πάνω τους λάδι και τοποθετήστε τις στο φούρνο, στην πάνω θέση. Βάλτε το ψωμί σε μια πιατέλα και με ένα κουτάλι προσθέστε το μείγμα και σερβίρετε. Μπορείτε αν θέλετε να προσθέσετε στη συνταγή και λίγο cottage cheese.


Χούμους από παντζάρια


Τα πεντανόστιμα παντζάρια, τώρα σε πολυτελή έκδοση. Φτιάξτε εύκολα και γρήγορα αυτή τη συνταγή σος χούμους από παντζάρια και σερβίρετε πάνω σε φέτες αγγουριού ή με πιτάκια.

Τι θα χρειαστείτε:
  • 1/2 κιλό παντζάρια (καθαρισμένα, μαγειρεμένα* και κομμένα σε κύβους)
  • 2 κ.σ. ταχίνι 
  • 5 κ.σ. χυμό λεμονιού
  • 1 μικρή σκελίδα σκόρδο, ψιλοκομμένη
  • 1 κ.σ. τριμμένο κύμινο
  • 1 κ.σ. ξύσμα λεμονιού (από περίπου 2 λεμόνια)
  • Αλάτι, Φρέσκο πιπέρι
* Για να μαγειρέψετε τα παντζάρια, κόψτε τις κορυφές, τρίψτε τα και βράστε τα ή βάλτε τα στο φούρνο, μέχρι να μπορείτε εύκολα να τα καρφώσετε με ένα μαχαίρι. Ξεφλουδίστε τα μόλις κρυώσουν.

Τι θα κάνετε: 
Βάλτε όλα τα υλικά σε ένα μπλέντερ. Μπορείτε να προσθέσετε καρυκεύματα της επιλογής σας. Προτείνουμε να βάλετε και καρύδι. Βάλτε το μείγμα στην κατάψυξη μέχρι να κρυώσει και σερβίρετε. Για πιο γευστικά αποτελέσματα (αν υπάρχει ο χρόνος) αφήστε το στο ψυγείο για 3 μέρες.


Γκουακαμόλε


Το πεντανόστιμο συνοδευτικό της μεξικάνικης κουζίνας θα σας πάρει μόλις δέκα λεπτά για να το φτιάξετε. Συνοδέψτε το με τορτίγια τσιπς ή ντορίτος.

Τι θα χρειαστείτε:
  • 3 μεγάλα και πολύ ώριμα αβοκάντο
  • χυμό από ένα λάιμ ή λεμόνι
  • 1 μικρό κρεμμύδι έξτρα ψιλοκομμένο
  • 2 μικρές ντομάτες, χωρίς τους σπόρους και ψιλοκομμένες
  • αλάτι
  • ½ κουταλάκι του γλυκού κύμινο
  • ½ κουταλάκι του γλυκού καυτερό πιπέρι καγιέν
  • ½ κουταλάκι του γλυκού κορίανδρο
Τι θα κάνετε: 
Ξεφλουδίστε τα αβοκάντο και κόψτε τα στη μέση, αφαιρώντας το κουκούτσι. Τεμαχίστε τα σε κομμάτια και περιχύστε τα από όλες τις πλευρές με το χυμό του λάιμ, για να μην μαυρίσουν. Σουρώστε το χυμό και κρατήστε τον. Σε ένα μπολ πολτοποιήστε το αβοκάντο με το αλάτι, το κύμινο, το καγιέν και τον κορίανδρο. Προσθέστε τις ντομάτες και το κρεμμύδι και ανακατέψτε καλά. Τέλος προσθέστε και μια κουταλιά από το χυμό λάιμ που περίσσεψε. Αφήστε το dip για μία ώρα σε θερμοκρασία δωματίου προτού το σερβίρετε.


Ψωμί με τυρί και καυτερή πιπεριά


Εμφανισιακά μοιάζει λίγο με ανανά. Γευστικά όμως έχει το βασικό συνδυασμό που αγαπούν όλοι οι Έλληνες. Ψωμί με τυρί. Δεν είναι όμως ένα απλό ψωμοτύρι αλλά ένα εντυπωσιακό και καυτερό ορεκτικό.

Τι θα χρειαστείτε:
  • 1 χωριάτικο καρβέλι ψωμί, στρογγυλό
  • 300 γρ. τυρί
  • 1/4 φλυτζάνι ψιλοκομμένες καυτερές πιπεριές
  • 1/4 φλιτζανιού ψιλοκομμένο κρεμμύδι
  • 1/4 φλυτζάνι (4 κ.σ.) βούτυρο, λιωμένο
Τι θα κάνετε: 
Προθερμάνετε το φούρνο. Κόβετε το ψωμί σε σχήμα ανανά, χωρίς όμως να φτάσετε μέχρι τον πάτο του. Τοποθετείτε το τριμμένο τυρί, τα κρεμμύδια και τις πιπεριές σε ένα μεγάλο μπολ και περιχύνετε το λιωμένο βούτυρο. Τοποθετήστε το ψωμί σε ένα μεγάλο αλουμινόχαρτο και βάλτε το σε ένα ταψί. Γεμίστε κάθε ρωγμή με το μείγμα του τυριού. Τυλίξτε το ψωμί με αλουμινόχαρτο και ψήστε για 15 λεπτά. Ανοίξτε το και ξαναψήστε για 10 λεπτά.


Πηγή: Mama365

Spaghetti Ortolana

Συνεχίζοντας τις αναρτήσεις στην κατηγορία "Νηστεία", σας παραθέτω μία ακόμη νηστίσιμη συνταγή -που ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση- τη σάλτσα Ορτολάνα. Μια σάλτσα λαχανικών, που ταιριάζει υπέροχα με τα μακαρόνια. Τόσο νόστιμη που δεν τη βλέπεις σαν υποκατάστατο κρέατος, μα σαν συνειδητή επιλογή. 


Πρόκειται για ένα από εκείνα τα πιάτα που συνδυάζουν τη νηστεία με τη νοστιμιά: απόδειξη ότι το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Ίσως σαν φαγητό να είναι αρκετά παχυντικό λόγω των ζυμαρικών -και του τυριού που μπορεί κάποιος να προσθέσει- ωστόσο αν δεν το παρακάνετε με το λάδι και την ποσότητα που θα καταναλώσετε μπορεί άνετα να ενταχθεί σε μια πιο υγιεινή διατροφή.

ΥΛΙΚΑ

  • 1 μελιτζάνα
  • 1 κολοκυθάκι (2 αν είναι μικρά)
  • 1 πιπεριά Φλωρίνης
  • 1 ντομάτα
  • 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
  • Αρωματικά: μαϊντανός, βασιλικός, δυόσμος
  • Καρυκεύματα: αλάτι, πιπέρι, ρίγανη, μοσχοκάρυδο
  • Ελαιόλαδο
  • 250γρ μακαρόνια σπαγγέτι
    (επιβάλλεται να είναι βρασμένα al dente κατά τα ιταλικά πρότυπα,
    ωστόσο ο καθένας τα βράζει όσο επιθυμεί)

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Καταρχήν αποφασίζετε πώς θέλετε τη σάλτσα. Από αυτό εξαρτάται το πώς θα κόψετε τα λαχανικά. Οι επιλογές είναι δύο: είτε τρίβετε όλα τα λαχανικά στον τρίφτη είτε τα κόβετε όλα σε κυβάκια (τη ντομάτα μπορείτε να την τρίψετε και στη δεύτερη σάλτσα.)
Σοτάρετε το κρεμμύδι με λίγο ελαιόλαδο(εμένα μ' αρέσει να προσθέτω και μια ολόκληρη σκελίδα σκόρδο και στο τέλος να την πατάω με το πιρούνι πάνω στο φαγητό) και ρίχνετε τα αρωματικά ψιλοκομμένα. 
Στην πρώτη περίπτωση ρίχνετε όλα τα τριμμένα λαχανικά και τα καρυκεύματα και σιγοβράζετε. Προαιρετικά προσθέτετε 1 κουταλάκι πελτέ ντομάτας και λίγο νερό αν χρειαστεί. Ρίχνετε λίγη ζάχαρη για να "σπάσει" η γεύση της ντομάτας.
Σερβίρετε όπως όλες τις μακαρονάδες, ρίχνοντας μια κουταλιά σάλτσα σε κάθε πιάτο.

Στη δεύτερη περίπτωση ρίχνετε πρώτα την πιπεριά, κι ύστερα τη μελιτζάνα και το κολοκύθι, όλα κομμένα σε κυβάκια. Ρίχνετε τα καρυκεύματα. Τα αφήνετε να σοταριστούν λίγο και τέλος προσθέτετε τη ντομάτα(στον τρίφτη ή κομμένη σε κυβάκια το αποφασίζετε εσείς). Αν χρειαστεί (αν η ντομάτα δεν είναι ώριμη) προσθέστε λίγο πελτέ ντομάτας και λίγη ζάχαρη(για την "ντοματίλα").
Σερβίρετε σε μια πιατέλα, ανακατεύοντας τα βρασμένα μακαρόνια με τη σάλτσα -σαν την καλοκαιρινή σαλάτα σπαγγέτι που έχω γράψει σε προηγούμενη ανάρτηση. Τρίβετε λίγο μαύρο πιπέρι από πάνω για περισσότερη γεύση.

Tips:
*Μπορείτε να προσθέσετε κι άλλα λαχανικά αν το επιθυμείτε, όπως αγκινάρα(όπως στην αυθεντική συνταγή) ή ό,τι άλλα λαχανικά σας αρέσουν.
*Αντί για ντομάτα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ντοματίνια ολόκληρα ή κομμένα στα δύο -ψητά ή ωμά.
*Εναλλακτικά μπορείτε να επιλέξετε ζυμαρικά -με αυτή τη σάλτσα μου αρέσουν πολύ οι πένες- ολικής άλεσης.
*Αν δεν νηστεύετε μπορείτε να προσθέσετε από πάνω τριμμένη παρμεζάνα.

Γεμιστά Νηστίσιμα

Το κατεξοχήν πιάτο του καλοκαιριού είναι τα γεμιστά. Τώρα, που τα αρωματικά φυτά αφθονούν, δεν μπορείς να αντισταθείς στον πειρασμό να τα επανεμφανίσεις στο τραπέζι. Παρόλο που δεν έφτασε ακόμη η εποχή των κλασικών γεμιστών λαχανικών, πρωταγωνιστές αυτού του πιάτου είναι οι κόκκινες πιπεριές Φλωρίνης -θερμοκηπίου μεν, αλλά νόστιμες- καθώς η ιδιαίτερη γεύση τους δεν φαντάζει αταίριαστη με την εποχή. Τώρα, όμως, που διανύουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα αναγκαζόμαστε να αφαιρέσουμε ένα μέρος της γέμισης -τον κιμά- και να τα φάμε "ορφανά". Μολονότι είναι ένα πιάτο πολύ χορταστικό για την περίοδο της νηστείας, χωρίς κρέας είναι πιο άνοστο. Υπάρχει, όμως, τρόπος να υποκαταστήσουμε το κρέας μ' ένα λαχανικό και το αποτέλεσμα να είναι εξίσου γευστικό, πολύ ζουμερό και εντελώς νηστίσιμο. Ο τρόπος είναι να αντικαταστήσουμε τον κιμά με τριμμένη μελιτζάνα -κατεξοχήν υποκατάστατο κρέατος π.χ. στη σάλτσα Ορτολάνα, μια απ' τις αγαπημένες μου για ζυμαρικά.


ΥΛΙΚΑ
6 κόκκινες πιπεριές Φλωρίνης
1 ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
3 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
1 μελιτζάνα στον τρίφτη
Καρυκεύματα: αλάτι, πιπέρι, ρίγανη, μοσχοκάρυδο
Αρωματικά: μαϊντανός, άνηθος, δυόσμος ψιλοκομμένα
1 φλιτζάνι ρύζι Καρολίνα
1 φλιτζάνι νερό
Ελαιόλαδο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σ' ένα βαθύ τηγάνι (ή αντικολλητικό κατσαρολάκι) σοτάρετε το κρεμμύδι και το σκόρδο, ρίχνετε τη μελιτζάνα και μαζί τα καρυκεύματα. Περιμένετε να βγάλει η μελιτζάνα τα ζουμιά της και να εξατμιστούν. Προσθέτετε τα αρωματικά φυτά, το ρύζι και το νερό. Ανακατεύετε μέχρι να απορροφηθεί το νερό.
Γεμίζετε κάθε πιπεριά κατά ¾ και τις στρώνετε στο ταψί.
Στο άδειο τηγάνι ρίχνετε ένα κουταλάκι αλάτι και λίγο λάδι. Το γεμίζετε νερό, ανακατεύετε και ρίχνετε το μείγμα στο ταψί, να καλύψει σχεδόν τις πιπεριές.
Ψήνετε στους 220 βαθμούς μέχρι να εξατμιστεί το νερό. Γυρίζετε τις πιπεριές τρεις φορές κατά τη διάρκεια του ψησίματος(μόλις σχηματίσουν μια μαύρη κρούστα στην κορυφή), ώστε να ψηθούν καλά απ' όλες τις μεριές.


Καλή σας μέρα και Καλή Μεγάλη Εβδομάδα!

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

One Of Those Lazy Sundays...

Ξεκίνησα πριν λίγες ώρες να δημοσιεύσω μια ανάρτηση για καλημέρα, από εκείνες που συνηθίζω, ξέρετε. Μόλις τώρα, ωστόσο, ανακάλυψα ότι ξέχασα να πατήσω το κουμπί της δημοσίευσης πριν την κλείσω. Ευτυχώς αποθηκεύεται αυτόματα και δεν έχασα τίποτα απ' όσα είχα γράψει -απλά την αναρτώ με μια χρονοκαθυστέρηση. Καλή σας μέρα!


Το έχουμε πει πολλές φορές.. Οι Κυριακές είναι για τεμπέλικα χουχουλιάσματα αγκαλιά με το πάπλωμα, σεντόνι ή ό,τι συνάδει στην εποχή του χρόνου που διανύουμε. Οι Κυριακάτικες καλημέρες επιβάλλεται να λέγονται τέτοιες περασμένες ώρες του μεσημεριού. Οι Κυριακές προορίζονται για απολαυστικά πρωινά γεύματα -ή καλύτερα brunch- μεγάλης διάρκειας στο μεταίχμιο μεταξύ πρωινού και μεσημεριού. Ένα αμερικανικό πρωινό: αυγά (σε διάφορες μορφές), pancakes με τα απαραίτητα συνοδευτικά(από το κλασικό maple syrup μέχρι μαρμελάδα -γιατί όχι σπιτική;- ή μέλι), τυριά & αλλαντικά, φρυγανισμένες φέτες ψωμιού(μια ξεχωριστή ιδέα είναι να τις αλείψουμε με αρωματισμένο βούτυρο), ή ακόμη και φρεσκοψημένα κρουασάν ή muffins(ίσως ακόμη και ρολά κανέλας), ή ένα πιο υγιεινό μενού με δημητριακά βρώμης, γιαούρτι και μεγάλη ποικιλία από φρούτα, μαζί με μια κούπα ζεστή σοκολάτα κι ένα ποτήρι -σπιτικό- milkshake φρούτων ή μ' ένα ποτήρι (γιατί όχι κολονάτο;) χυμό κι ένα φλιτζάνι (απ' το καλό σερβίτσιο) καφέ -ένα cappuccino για μένα παρακαλώ. Επιλέξτε τα αγαπημένα σας και φτιάξτε το δικό σας μενού. Απολαύστε το γεύμα σας στο έπακρο, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Κι επειδή το brunch είναι κατ' εξοχήν περίσταση κοινωνική στην απέναντι όχθη του Ατλάντικου -όπου ξεκίνησε η εν λόγω τάση- γεμίστε το τραπέζι σας με αγαπημένα πρόσωπα αν το θέλετε, μια κοριτσοπαρέα ίσως, με περιοδικά μόδας και πολύ κουτσομπολιό.


Δε θα μπορούσα να κάνω ανάρτηση για Κυριακάτικο Brunch χωρίς να συμπεριλάβω το πιο χαρακτηριστικό πιάτο αυτού του γεύματος, τα αυγά ποσέ. Μπορούν να σερβιριστούν είτε σκέτα -- ή ως βασικό συστατικό στο πασίγνωστο πιάτο (και ιδιαίτερα δημοφιλές στα brunch) αυγά Μπένεντικτ, συνοδευόμενα από σος Ολλανταίζ.

HOW TO: Πώς φτιάχνουμε ένα αυγό ποσέ 

Υπάρχει και ένας εναλλακτικός τρόπος για να μαγειρέψουμε αυγά ποσέ, που είναι ίσως λίγο πιο χρονοβόρος, αλλά προσδίδει σίγουρα αποτελέσματα και εξαιρετική εμφάνιση. Η βασική του διαφορά με άλλες τεχνικές είναι πως μαγειρεύουμε το αυγό συσκευασμένο μέσα σε σελοφάν. Για να δείτε τα βήματα της συγκεκριμένης διαδικασίας, ακολουθήστε τη σειρά των φωτογραφιών.


Στρώνουμε το εσωτερικό μιας κούπας του καφέ ή ενός μικρού μπολ με αρκετό σελοφάν, ώστε οι άκρες του να εξέχουν από τα χείλη. Αλείφουμε το σελοφάν με ελαιόλαδο και σπάμε προσεκτικά μέσα σε αυτό το αυγό.


Τραβάμε το σελοφάν έξω από την κούπα ή το μπολ και το στρίβουμε ώστε να σφίξει.


Βγάζουμε όσο περισσότερο αέρα μπορούμε και δένουμε κόμπο το σελοφάν κοντά στο αυγό, δημιουργώντας κάτι που μοιάζει με πουγκί.


Το τοποθετούμε σε μια κατσαρόλα με νερό που είναι λίγο πριν το σημείο βρασμού


Το αφήνουμε μέσα για λίγα λεπτά, ώστε το αυγό να μαγειρευτεί στον βαθμό που θέλουμε.


Βγάζουμε από το νερό και κόβουμε το σελοφάν για να βγάλουμε το αυγό.


Σερβίρουμε είτε κρυώνουμε για να το χρησιμοποιήσουμε αργότερα.


Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Τυρογλυκό!!!

ΜΟΥΣ ΜΑΣΚΑΡΠΟΝΕ

Από τον Chef Στέφανο Ρόσσι


ΥΛΙΚΑ
  • ½ κ. τυρί μασκαρπόνε
  • 200 γρ. ζάχαρη
  • 1 λοβό βανίλιας
  • 300 ml κρέμα γάλακτος 
  • 30 ml κουαντρό
Για το γαρνίρισμα:
  • Μαρμελάδα σύκου & φύλλα δυόσμου 

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Χτυπάμε την κρέμα γάλακτος με λίγη από τη ζάχαρη τόσο ώστε να στέκεται να μην είναι πολύ σφιχτή σαντιγί. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το μασκαρπόνε με τη ζάχαρη, τη βανίλια και το κουαντρό. Ανακατεύουμε τη σαντιγί στο μασκαρπόνε και σερβίρουμε σε ποτήρια. Αφήνουμε στο ψυγείο για 1 – 2 ώρες και σερβίρουμε γαρνίροντας με μαρμελάδα σύκο. Η μους μπορεί να σερβιριστεί και κατευθείαν χωρίς να μπει στο ψυγείο.

Πηγή: Chef On Air

Σαλάτα Αντώνη Ρέμου - Jon Bon Jovi

Στο Φισκάρδο της Κεφαλλονιάς η Τασία Δενδρινού διατηρεί -από το 1972- ένα πασίγνωστο εστιατόριο, το Tassia Restaurant. Στο εστιατόριο αυτό συρρέουν κάθε λογής κόσμος, ανάμεσα σε αυτούς και μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου, της μουσικής βιομηχανίας, της μόδας κ.ο.κ. Στην Gallery του site μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από μερικούς διάσημους που επισκέφτηκαν το εστιατόριο. Μάλιστα, τόση είναι η φήμη του εστιατορίου που η εν λόγω μαγείρισσα είναι γνωστή ως "η Τασία του Φισκάρδο". 
Στις αρχές του προηγούμενου μήνα ήταν καλεσμένη στη γνωστή εκπομπή μαγειρικής Chef στον αέρα. Ανάμεσα στις συνταγές που παρουσίασε ήταν και η σαλάτα αυτής της ανάρτησης, ένα από τα πιο δημοφιλή πιάτα του εστιατορίου. Η σαλάτα αυτή ήταν αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού -όπως λέει και η ίδια στην εκπομπή- όταν στο τραπέζι του Αντώνη Ρέμου ζήτησαν μια σαλάτα. Την ίδια σαλάτα, μάλιστα, έχει απολαύσει και ο πασίγνωστος τραγουδιστής Jon Bon Jovi όταν επισκέφτηκε κι εκείνος το Φισκάρδο και το εστιατόριο της Τασίας. Πρόκειται για μια πολύ εύκολη -και φαίνεται παράλληλα πολύ γευστική- συνταγή και γι' αυτό αποφάσισα να την αναδημοσιεύω. Φυσικά η σαλάτα δε μπορούσε να σταθεί ως επίσημο πιάτο του καταλόγου με το όνομα ενός καλλιτέχνη, γι' αυτό προτίμησαν ένα πιο ουδέτερο όνομα, το "Σαλάτα Φισκάρδου".
Η σαλάτα αυτή έχει δύο παραλλαγές(ο κόσμος μπορεί να την παραγγείλει με όποια προτιμά):

ΣΑΛΑΤΑ ΦΙΣΚΑΡΔΟΥ ΜΕ ΜΥΖΗΘΡΑ Ή ΜΕ ΓΑΥΡΟ ΜΑΡΙΝΑΤΟ

Από την Τασία Δενδρινού

ΥΛΙΚΑ
  • 1 μαρούλι
  • ½ ματσ. σπανάκια
  • ½ ματσ. ρόκα
  • 1 ντομάτα
  • 5 λιαστές ντομάτες
  • 150 γρ. μυζήθρα ή 10 φιλέτα γαύρου μαρινάτου
Για τη σος:
  • 1 φλ. ελαιόλαδο Άλτις
  • 1/3 φλ. πετιμέζι
  • 1/3 φλ. ξίδι μπαλσάμικο
  • Αλάτι- πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Κόβουμε σε χοντρά κομμάτια και βάζουμε σε ένα μπολ το μαρούλι, το σπανάκι και τη ρόκα. Προσθέτουμε τη λιαστή ντομάτα και τις φέτες της φρέσκιας ντομάτας στο πλάι του πιάτου. Από πάνω βάζουμε τη μυζήθρα τριμμένη ή εναλλακτικά τα φιλετάκια γαύρου.
Για τη σος:
Ανακατεύουμε το πετιμέζι, το μπαλσάμικο, το αλάτι, το πιπέρι και το ελαιόλαδο μέχρι να γίνουν σος. Περιχύνουμε με τη σος τη σαλάτα.

Πηγή: Chef On Air

To be or not to be?

Lost in Translation






"To Do is To Be" - Nietzsche




"To Be is To Do" - Kant




"Do Be Do Be Do" - Scooby Doo




Τα ιστορικά καφενεία της Ευρώπης ενώνονται!!!

Μαγεία: Από το Ντε Φλορ στο Παρίσι και το Αντίκο Γκρέκο στη Ρώμη ως τον Κήπο στα Χανιά, τα ιστορικά καφενεία της Ευρώπης ενώνονται

Πολλά ταξίδια στην Ευρώπη, στις μεγάλες πρωτεύουσες έχουν εκκινήσει από την επιθυμία να ζήσει κανείς στιγμές της ιστορίας, στιγμές μοναδικής ευζωίας και στυλ που δύσκολα συναντάς και που είναι αυθεντικό. Η επίσκεψη στα κορυφαία ιστορικά καφενεία είναι για πολλούς προορισμός.

Αρκεί κανείς να κοιτάξει τις αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τις αναρτήσεις ευσεβών πόθων και θα δει θρυλικά καφέ στο Παρίσι, το Λονδίνο τη Βιέννη. Τα ιστορικά καφενεία της Ευρώπης αποφάσισαν να ενωθούν, να φτιάξουν ένα σύνδεσμο και η έδρα του να βρίσκεται στην Ελλάδα. 

Συγκεκριμένα, έδρα του Συνδέσμου είναι τα Χανιά και έμβλημα το «Ρολόι» που κατασκευάστηκε στη βορειοανατολική γωνία του Δημοτικού Κήπου της πόλης το 1924 - 1927. Το ίδιο έμβλημα θα υπάρχει και στην επίσημη σφραγίδα του Συνδέσμου, ενώ θα βρίσκεται στις εισόδους όλων των καφέ που συμμετέχουν στον Σύνδεσμο, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Η ιδέα για την ίδρυση του Συνδέσμου, ανήκει στον ιδιοκτήτη του Καφέ «Κήπος», Βασίλη Σταθάκη, που εδώ και 2 χρόνια ξεκίνησε την προσπάθεια επικοινωνώντας με τα 50 ιστορικά καφέ της Ευρώπης και ειδικότερα με τα 15 πιο παλιά που αποτελούν και τα ιδρυτικά μέλη. Στο Σύνδεσμο συμμετέχουν κάποια από τα παλαιότερα και πιο ιστορικά Καφέ της Ευρώπης. Κατά την τελετή ίδρυσης του Συνδέσμου που έγινε παρουσία πλήθους κόσμου, ο κ. Σταθάκης αναφέρθηκε στην προσπάθειά του επισημαίνοντας ότι «ιδιαίτερα στο εξωτερικό είναι αρκετά διαδεδομένη πρακτική η διαφύλαξη των ιστορικών καφέ που ταυτίζονται με τη ζωή και την ατμόσφαιρα μιας πόλης». Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «η ιδέα του Συνδέσμου προέκυψε όταν έμαθα, μετά από έρευνα που έγινε στα Ιστορικά Αρχεία αλλά και το Επιμελητήριο, ότι πέραν του «Κήπου» δεν υπήρχε κάποιο άλλο ιστορικό καφέ. Αυτό μου έδωσε το έναυσμα να κάνω μια επαφή με τους συναδέλφους στο εξωτερικό για να δημιουργήσουμε ένα πανευρωπαϊκό σύνδεσμο και μέσα από αυτόν να ανοίξει ο λεγόμενος "δρόμος των ιστορικών καφέ" της Ευρώπης».


Παράλληλα, ως πρώτη δράση του Συνδέσμου ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσουν οι εκδόσεις δύο λευκωμάτων. Η πρώτη θα αφορά το Καφέ «Κήπος» και η δεύτερη τα ιστορικά Καφέ της Ευρώπης. Ο Σύνδεσμος, όπως τονίστηκε από τη νομική του σύμβουλο δικηγόρο Ντομίνα Μαλεφάκη, θα προβάλει την ιστορία, τον πολιτισμό, τα προϊόντα και το τουριστικό ενδιαφέρον, ώστε να δημιουργηθεί η επιθυμία στους φίλους της γαστρονομίας και του καφέ, ανά τον κόσμο να επισκεφθούν την πόλη που εδρεύει το κάθε μέλος.


Η σύσταση και δημιουργία του βασίστηκε στην ανάγκη να προστατευθεί και να ενισχυθεί η πολιτιστική, αρχιτεκτονική, καλλιτεχνική κληρονομιά των ιστορικών Καφέ, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. 

Επιδιώκει την προώθηση και τη διασφάλιση της πολιτιστικής κληρονομιάς, με σεβασμό στις διαφοροποιήσεις της μέσα από τις χώρες που τη γέννησαν καθώς και την αναβίωση και ανάπτυξη της κουλτούρας του κάθε ιστορικού καφέ.


Με βάση την ιδρυτική του διακήρυξη θα επιδιώξει:

* Την ανάδειξη της μοναδικότητας της προσωπικότητας του κάθε ιστορικού καφέ - μέλους και την ενθάρρυνση για ολοκληρωμένη ανάπτυξη.

* Την προώθηση και διαφύλαξη της αρχιτεκτονικής, καλλιτεχνικής και πολιτιστικής κληρονομιάς σε συνεργασία και με την υποστήριξη των τοπικών κρατικών φορέων και υπηρεσιών. Την ένταξή τους στην αναπτυξιακή πολιτική της κάθε πόλης, όπου εδρεύουν τα καφέ. Αυτή θα είναι μια εμπειρία που το κάθε Καφέ θα ανταλλάξει σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.

* Την προώθηση του Συνδέσμου σε στενή συνεργασία με τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και την υποστήριξη των ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

* Την ενθάρρυνση στην ανάπτυξη της έρευνας, με αναλύσεις, μελέτες και στατιστικές στον τομέα της καφεστίασης, στην ιδιαίτερη ιστορία, καλλιτεχνική και πολιτιστική κληρονομιά.

* Τη δημιουργία μιας νέας αναπτυξιακής στρατηγικής για τον τομέα των ιστορικών καφέ, η οποία θα λαμβάνει υπόψη τις δυνατότητες που αφορούν τον πολιτισμό και την ανάδειξη του πολιτιστικού τουρισμού.

* Ανταλλαγή εμπειριών και σωστών πρακτικών σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.

* Την ανάπτυξη της κουλτούρας των Ευρωπαϊκών Ιστορικών Καφέ ως τουριστικό προϊόν, το οποίο, εμπορευματοποιημένο, μπορεί να προωθηθεί σε διεθνές επίπεδο, προς π.χ. την αμερικανική και ασιατική τουριστική αγορά. Με τον τρόπο αυτό η τουριστική ανάπτυξη των Καφέ θα συμβάλει στην οικονομία των πόλεων όπου εδρεύουν.





Την προσπάθεια χαιρέτισαν με σύντομες παρεμβάσεις τους ο Μητροπολίτης Δαμασκηνός και ο δήμαρχος Χανίων Μανώλης Σκουλάκης, ενώ ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Γιάννης Μαργαρώνης, ανακοίνωσε την έναρξη συνεργασίας όλων των επιμελητηρίων των περιοχών με ιστορικά καφέ που ανήκουν στο Σύνδεσμο. Ακολούθησε φωτογραφικό οδοιπορικό στα 15 Ιστορικά Καφέ της Γηραιάς Ηπείρου, ιδρυτικά μέλη του Συνδέσμου, με παράλληλη αφήγηση από τη Ζαχαρένια Σημαδηράκη, ειδική συνεργάτιδα των Γενικών Αρχείων του Κράτους που αναφέρθηκε στο ιστορικό ίδρυσης των καφέ.

Το καφέ « Προκτόπ» στο Παρίσι ιδρύθηκε το 1686, το καφέ « Φλοριάν» στη Βενετία το 1720, το καφέ « Αντίκο Γκρέκο» το 1760 στη Ρώμη , το καφέ « Ντελοπεράν» στη Βαρκελώνη το 1800, το καφέ « Ντελαπέ» στο Παρίσι το 1862, το καφέ «Λατμάν» στη Βιέννη το 1883,το καφέ « Λεντε- Μαγκό» στο Παρίσι το 1885, το καφέ «Ντε- Φλόρ» στο Παρίσι το 1885, το καφέ « Σεντράλ» στη Βουδαπέστη το 1877, το καφέ « Νιού Γουόρκ» στη Βουδαπέστη το 1894, το καφέ « Φουκέν» στο Παρίσι το 1899, το καφέ « Λακλοζερί ντε λιντά» στο Παρίσι τα τέλη του 19ου αιώνα, το καφέ « Στεφάνκα» στην Μπρατισλάβα το 1904 , το καφέ « Ρεζιντένς» στη Βιέννη το 1904, ενώ το καφέ « Κήπος» στα Χανιά το 1870. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με δεξίωση συνοδεία μουσικού προγράμματος με συνθέσεις από την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα των Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού , του ΕΟΤ, της Περιφέρειας Κρήτης, της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων, του δήμου Χανίων, του Επιμελητηρίου και του Διαπολιτισμού Ευρωμεσογειακού Κέντρου UNESCO.

Πηγή: Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων
Πηγή: Epirusblog

Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

Κάτι στα γρήγορα...

ΡΟΦΗΜΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑ – ESPRESSO ΜΕ ΠΑΓΩΤΟ


Από τον Γαβριήλ Νικολαΐδη
Ημερομηνία προβολής 27/05/2013 - Πατήστε εδώ για να δείτε το video της εκπομπής


ΥΛΙΚΑ
  • 500 γρ. μαύρη σοκολάτα 
  • 2 1/3 φλ. κρέμα γάλακτος 
  • 2 μερίδες καφέ εσπρέσο
  • Παγωτό Carte d’Or La Gelateria Σοκολάτα – Μάφιν – Βανίλια – Καραμέλα 
Για το γαρνίρισμα:
Ξύσμα πορτοκαλιού ή τρίμματα από μπισκότα ή ξηρούς καρπούς

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Ζεσταίνουμε τη κρέμα γάλακτος μέχρι να σιγοβράζει. Προσθέτουμε τη σοκολάτα ψιλοκομμένη και ανακατεύουμε όσο να λιώσει η σοκολάτα και να έχουμε ένα ομοιογενές και λείο μείγμα. Προσθέτουμε τον εσπρέσο και ανακατεύουμε. Σε μια πιατέλα βάζουμε τα ποτηράκια εσπρέσο. Ρίχνουμε «άτακτα» τη μισή ποσότητα από το ξύσμα πορτοκαλιού ή / και τρίμματα από μπισκότα ή / και ξηρούς καρπούς. Γεμίζουμε τα ποτηράκια με την σοκολάτα. Στη συνέχεια ρίχνουμε από πάνω ξύσμα πορτοκαλιού ή / και ψιλοκομμένα μπισκότα ή / και ξηρούς καρπούς. Τέλος σερβίρουμε με παγωτό.

Πηγή: Chef On Air

Παρ'το αλλιώς!

ΠΙΤΣΑ ΣΠΑΓΓΕΤΙ ΜΕ ΣΑΛΑΜΙ ΑΕΡΟΣ


Από τον Chef Γιάννη Κιόρογλου
Ημέρα προβολής 09/04/2014

ΥΛΙΚΑ
Για 6 μερίδες
  • 250 γρ. σπαγγέτι
  • 1 κ.σ. μαργαρίνη με 25% βούτυρο Flora
  • 50 γρ. κεφαλοτύρι Αμφιλοχίας
Για τη σάλτσα:
  • 400 γρ. σάλτσα σπιτική ντομάτα Pummaro
  • 1 κ.γ. ζάχαρη
  • 2 κ.σ. κέτσαπ Hellmann’s Classic
  • 10 φύλλα φρέσκο βασιλικό
  • 50 γρ. εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο Άλτις Παραδοσιακό
  • Αλάτι-πιπέρι
Για την πίτσα:
  • 15 φέτες σαλάμι αέρος τύπου Θάσου Ifantis
  • 10 φέτες φρέσκια μοτσαρέλα
  • 10 φέτες ντομάτα
  • 100 γρ. κεφαλοτύρι Αμφιλοχίας
  • Φρέσκα φύλλα βασιλικού

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Για τη σάλτσα:
Βάζουμε σε ένα κατσαρολάκι τη σάλτσα ντομάτας, την κέτσαπ, αλάτι, πιπέρι, ζάχαρη, ψιλοκομμένο βασιλικό και ελαιόλαδο. Ανακατεύουμε και την αφήνουμε να βράσει. 

Για τα σπαγγέτι:
Βράζουμε το σπαγγέτι σε βραστό, αλατισμένο νερό για 5-6 λεπτά. Σουρώνουμε και τα βάζουμε σε ένα μπολ. Τρίβουμε το κεφαλοτύρι. Ρίχνουμε το κεφαλοτύρι στα ζυμαρικά. Γυρίζουμε ανάποδα ένα ταψί, αλείφουμε τη βάση του με λίγο ελαιόλαδο και απλώνουμε τα σπαγγέτι. Αδειάζουμε τη σάλτσα ντομάτας πάνω στα ζυμαρικά και απλώνουμε ομοιόμορφα. Στρώνουμε τις φέτες ντομάτας, από πάνω βάζουμε το σαλάμι αέρος, κομμένο σε ροδέλες, τη μοτσαρέλα και τέλος πασπαλίζουμε με το τριμμένο κεφαλοτύρι. Ψήνουμε στους 200 βαθμούς για 15 λεπτά, μέχρι να λιώσει το τυρί και να πάρει χρώμα. Αφήνουμε 5 λεπτά να πέσει η θερμοκρασία.
Σερβίρουμε την πίτσα σπαγγέτι με σαλάμι αέρος και πασπαλίζουμε με φρέσκο βασιλικό και πιπέρι.

Πηγή: Chef On Air

How do you measure a year?

Five Hundred Twenty Five Thousand Six Hundred Minutes


Χθες είχα την όρεξη να δω ξανά την ταινία Rent -βασισμένη στο ομώνυμο μιούζικαλ. Τοποθετημένη στο 1989, περιστρέφεται γύρω από καίρια και αμφιλεγόμενα ζητήματα της εποχής όπως το AIDS, τα ναρκωτικά, την ομοφυλοφιλία, τη φτώχεια, την ανεργία, τη μποέμικη ζωή κ.α. Το μιούζικαλ -και οι χαρακτήρες του αντίστοιχα- βασίζεται στην όπερα του Giacomo Puccini La bohème. Η πλειοψηφία των ηθοποιών είναι οι ίδιοι που αποτέλεσαν το πρώτο (original) cast της παράστασης στο Broadway, κάτι λίαν θετικό καθώς αρκετοί προτάθηκαν για βραβείο Tony(μάλιστα ο Wilson Jermaine Heredia που υποδύεται τον Angel το κέρδισε κιόλας).


Το βασικότερο, ίσως, τραγούδι της ταινίας είναι το Seasons of love, στο οποίο αποτυπώνεται η ερώτηση πώς μετράς ένας έτος. Σε λεπτά; Σε μέρες ή νύχτες; Σε κούπες καφέ; Σε αποστάσεις; Σε γέλια; Κλείνει με μια αντιπρόταση. Να μετράς το χρόνο με αγάπη. 

Στην ταινία παρακολουθούμε τα γεγονότα ενός έτους -από την Πρωτοχρονιά του 1989 έως την Πρωτοχρονιά του 1990- και όλα τα γεγονότα που συνδέονται με μια ιδιόρρυθμη παρέα. Το θάνατο του χαρούμενου και πάντα δοτικού τρανσέξουαλ Angel λόγω AIDS, τη σχέση του με τον ομοφυλόφιλο αναρχικό και καθηγητή φιλοσοφίας (Tom) Collins, φορέα HIV. Την χορεύτρια σε νυχτερινό club Mimi, εξαρτημένη στις ναρκωτικές ουσίες(κάνει ενδοφλέβια χρήση ηρωίνης), φορέα HIV, η οποία στο τέλος της ταινίας φτάνει πολύ κοντά στο θάνατο. Τη σχέση της με τον επίσης φορέα HIV, πρώην χρήστη ναρκωτικών, ροκ μουσικό Roger, που καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου προσπαθεί να τελειώσει το τραγούδι που συνθέτει(το καταφέρνει στο τέλος, καθώς ο πρόσκαιρος χωρισμός του με τη Mimi του δίνει την έμπνευση που χρειαζόταν). Μαθαίνουμε για τον Roger πως η πρώην κοπέλα του -χρήστης ναρκωτικών- αυτοκτόνησε όταν έμαθε πως ήταν θετικό το τεστ HIV(αυτός είναι ο λόγος που έχει κλειστεί στον εαυτό του). Γνωρίζουμε την επαναστάτισσα καλλιτέχνιδα Maureen, τις ακτιβιστικές της δράσεις και τη -ομοφυλοφιλική- σχέση της με τη δικηγόρο Joanne, την οποία τρελαίνει με την "ασυδοσία" της και το διαρκές φλερτ με όποιον γνωρίζει. Τον πρώην συγκάτοικο των Collins, Roger, Mark και Maureen και νυν σπιτονοικοκύρη τους, Benny ο οποίος όμως έχει παντρευτεί μια πλούσια κι έχει πλέον "ξεπουληθεί" για το χρήμα. Όλες αυτές οι στιγμές αποτυπώνονται στο ντοκιμαντέρ του κινηματογραφιστή της παρέας Mark.

Το τραγούδι Seasons of Love ακούστηκε και στην ξένη σειρά Glee στο επεισόδιο "The Quarterback" που ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του ηθοποιού Cory Monteith και αντίστοιχα του Finn, του ήρωα που έπαιζε στη σειρά. Μια πολύ συμβολική μεταφορά καθώς ο χαρακτήρας του στη σειρά θύμιζε πολύ εκείνον του Angel -ήταν εκείνος που άλλαξε τις ζωές τους ριζικά (και την όλη πορεία της χορωδίας) και η κόλλα που τους κρατούσε όλους ενωμένους στη συνέχεια.
Την ταινία μπορείτε να την δείτε εδώ.
(Προειδοποίηση: ο σύνδεσμος οδηγεί στο site streamcloud, όπου μπορείτε να δείτε την ταινία δωρεάν με ελληνικούς υπότιτλους. Ωστόσο, πριν φτάσετε στο βίντεο θα πρέπει να περιμένετε μερικά δευτερόλεπτα σε διαφημίσεις πορνογραφικού περιεχομένου. Σας το λέω για να μην ξαφνιαστείτε).


How About Love?