Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2020

90's School of Romance

10 ρομαντικές κωμωδίες των 90s που αξίζει να βλέπεις ξανά και ξανά

Τις έχεις δει και ξαναδεί. Και θα συνεχίσεις να τις βλέπεις, γιατί αυτές οι δέκα ρομαντικές κωμωδίες των 90s είναι κλασικές και feelgood. 


Drive Me Crazy (1999)


Η Melissa Joan Hart και ο Adrian Grenier πρωταγωνιστούν στο high school drama που ξεκινάει, όπως ένα σεβαστό ποσοστό αμερικανικών rom coms, από τον χορό του σχολείου (prom night) και την προσπάθεια κάποιου μαθητή ή κάποιας μαθήτριας να βρουν συνοδό. Η όμορφη και πάρα-πολύ-κουλ Nicole καταλήγει με κάποιο τρόπο να πάει στο χορό του σχολείου με τον γείτονά της Chase, ο οποίος είναι και η τελευταία της επιλογή – όχι απλά στο σχολείο, αλλά στον πλανήτη γη. Αυτό που ακολουθεί είναι μια κλασική περίπτωση “φτιάχνω το βιογραφικό σε γκόμενο”, καθόσον ο Chase μετά το prom night γίνεται εξαιρετικά δημοφιλής, στην αλάνθαστη (not) λογική του μέσου ανθρώπου “για να έβγαινε αυτή η θεά μαζί του, κάτι θα έχει”. 


Runaway Bride (1999) 


Χαιρετάμε με σεβασμό τη βασίλισσα των rom coms στη δεκαετία του ’90, Julia Roberts, καθώς και τον πάλαι ποτέ νταλκά των μεγάλων μας αδελφών/μανάδων, Richard Gere. O Garry Marshall μια δεκαετία μετά το Pretty Woman (1990) σκηνοθετεί ξανά το αγαπημένο μας κινηματογραφικό ζευγάρι σε μια ιστορία όπου η μέλλουσα νύφη δεν μπορεί να πάρει απόφαση να μπει μέσα στην εκκλησία – εδώ που τα λέμε ούτε πώς προτιμούσε τα αυγά δεν ήξερε αυτή η νύφη, στο γαμπρό θα είχε καταλήξει; 


Notting Hill (1999) 


Χαίρε, ξανά, Julia Roberts, και Hugh Grant σε μια από τις πιο γλυκιές ερμηνείες που έχεις δώσει ποτέ. Βρισκόμαστε στο Λονδίνο και το Nottingh Hill, όπου μια διάσημη ηθοποιός γνωρίζει τυχαία έναν ταπεινό βιβλιοπώλη με έναν εντελώς κουλό συγκάτοικο. Η χημεία ανάμεσα στους δυο πρωταγωνιστές ήταν μνημειώδης και οι διάλογοι απογείωσαν τις ερμηνείες του καστ. Ποιος θα ξεχάσει ποτέ η φράση “I’m just a girl, standing in front of a boy, asking him to love her”; Κανείς, σας διαβεβαιώνουμε. 


You’ve Got Mail (1999) 


Γενικότερα μιλώντας το 1999 έχει μείνει στην κινηματογραφική ιστορία ως η χρονιά με τις καλύτερες rom coms εκείνης της δεκαετίας. Η Meg Ryan είναι μια ρομαντική (σε όλα) βιβλιοπώλης. Ο Tom Hanks εκπροσωπεί μεν το βιβλίο, αλλά από την πλευρά του κεφαλαίου και του (πολύ σκληρού) καπιταλισμού. Χωρίς να γνωρίζουν ποιος είναι ποιος, πιάνουν την κουβέντα online και πολύ γρήγορα συναντιούνται υπό αντίξοες, θα λέγαμε, συνθήκες. Μιλάμε για έναν online έρωτα διαμέσου ενός (μακρινού) προγόνου του Facebook, που ξετυλίγεται με φόντο τη μαγευτική Νέα Υόρκη σε όλες τις εποχές του χρόνου. 


My Best Friend’s Wedding (1997) 


Επιστρέφουμε στη Julia Roberts και την γλυκόπικρη ρομαντική κωμωδία όπου ξεχώρισε μαζί με τη συμπρωταγωνίστριά της Cameron Diaz. Τι κάνεις όταν παντρεύεται ο καλύτερός σου φίλος; Σίγουρα δεν προσπαθείς να του διαλύσεις τον γάμο. Η Roberts, ωστόσο, έχει άλλη άποψη και βάζει μπροστά ό,τι σχέδιο έχει πρόχειρο για να χωρίσει τον Dermot Mulroney από την αρραβωνιαστικιά του. Μέχρι και τον γκέι κολλητό της ξεκουβαλάει στο γάμο για να δείξει ότι ερωτεύτηκε άλλον, μπας και ζηλέψει ο κολλητός. Στο τέλος αποδίδεται δικαιοσύνη, βέβαια, και η Roberts γλιτώνει την μήνιν μας, πρωτίστως γιατί πάντα μας θυμίζει εκείνο το απλό κορίτσι του Pretty Woman. 


One Fine Day (1997) 


Δυο πολυάσχολοι γονείς που μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους συναντιούνται κάτω από αντίξοες συνθήκες, προσπαθώντας να στείλουν τα παιδιά τους (που είναι συμμαθητές) σε μια εκδρομή. Καθώς προσπαθούν να διαχειριστούν τα προβλήματα που προκύπτουν με τις δουλειές και το παρελθόν τους, ερωτεύονται με φόντο την πιο κατάλληλη, σύμφωνα με τα rom coms, πόλη για να τους συμβεί κάτι τέτοιο. Η χημεία ανάμεσα στην Michelle Pfeiffer και τον George Clooney δεν ήταν εξαρχής δεδομένη, εξ ου και η συγκεκριμένη ταινία είναι αρκετά υποτιμημένη στη συλλογική συνείδηση. 


Emma (1996) 


H χαριτωμένη και αστεία ταινία του Douglas McGrath είναι αρκετά πιστή στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Jane Austen. H Emma Woodhouse δεν είναι πολύ αποτελεσματική ως προξενήτρα, αλλά αγαπάει πολύ τους φίλους της και έχει αποφασίσει να τους ζευγαρώσει όλους (κάτι σαν το Χρυσό Κουφέτο, αλλά με πιο ωραία ρούχα). Η ταινία, όπου πρωταγωνιστούν η Gwyneth Paltrow, ο Toni Collette και ο Alan Cumming κέρδισε Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής. 


While You Were Sleeping (1995) 


H Sandra Bullock είναι κρυφά ερωτευμένη με τον Peter Gallagher, ο οποίος πέφτει σε κώμα. Σε μια επίσκεψή της στο νοσοκομείο, οι συγγενείς του νομίζουν ότι είναι η αρραβωνιαστικιά του και στη συνέχεια, εκείνη ερωτεύεται τον αδερφό του. Ναι, ακριβώς έτσι είναι και το Είσαι το ταίρι μου, χωρίς τη Βίκυ Σταυροπούλου και τον Αλέξη Γεωργούλη όμως. Μια αστεία και γλυκιά ταινία με τη Bullock να ερμηνεύει εξαίσια το “ταπεινό χαμομηλάκι” που βρίσκει το δρόμο του προς την αγάπη. 


Clueless (1995) 


Βασισμένη στο βιβλίο της Jane Austin “Emma” η ταινία αφηγείται τη ζωή της πολύ πλούσιας μαθήτριας Cher, η οποία είναι, για να μιλήσουμε με σύγχρονους όρους, μια “μικρή Καρντάσιαν” της εποχής, σε επίπεδο influencing του σχολείου της, μείον τα 680 αδέρφια και τη “momager”. Η Alicia Silverstone είναι φανταστική στον πρωταγωνιστικό ρόλο της και η ταινία είναι πλέον κλασική, ενώ όλα, μα ΟΛΑ τα ρούχα που φοράει έχουν επιστρέψει στη μόδα. 


Pretty Woman (1990) 


Από τη λίστα φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει το αρχετυπικό rom com των 90s, δηλαδή η Pretty Woman, με τη γλυκόπικρη ιστορία της πόρνης Vivian της οποίας τις υπηρεσίες αναζητά ο Edward, επιτυχημένος επιχειρηματίας που σύντομα ζητά από την ίδια να τον συνοδεύει σε επίσημες εκδηλώσεις. Ο μύθος του Πυγμαλίωνα (με αρκετές προσαρμογές) παρουσιάζεται με χαριτωμένο τρόπο από το πιο αγαπημένο μας, ίσως, 90s ζευγάρι σε rom com – μιλάμε φυσικά για τους Julia Robers και Richard Gere. 


Love letter #19: Μαλβίνα

Love letter #19
Τα ερωτικά γράμματα της Μαλβίνας
…Και για να καταλάβεις τη σχέση μου με το δέρμα σου και με τη μυρωδιά σου: κοιμάμαι δυο μήνες και δέκα μέρες πάνω στο ίδιο σεντόνι και με το ηλίθιο πούρο σου δίπλα μου να βρομάει φρικτά.
Κι αυτή η φορά ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου, αλλά κι η πρώτη μαζί σου, που η στέρηση είχε σώμα.
Αυτό το έγκλημα το έχεις μηχανευτεί ολόκληρο, από την αρχή ως το τέλος, για να την πατήσω εκεί που δεν την πάτησα ποτέ, να μην μπορώ να με ξαναγγίξει άνθρωπος, (….)
Αν ήσουν γυναίκα και σ’ αγαπούσα, θα τραβούσα του λιναριού τα πάθη μαζί σου γιατί είσαι έγκλημα και τώρα τα έχω δει όλα καθαρά. Κι αν ήμουν άντρας, θα σε κλείδωνα μέσα φεύγοντας και δεν θα πήγαινες ούτε μέχρι το περίπτερο για τσιγάρα, εγώ θα στα ‘φερνα κι αυτά γιατί θα ήσουν επικίνδυνη.
(….)
Είδες πόσα πράγματα γίνονται διάφανα με τον καιρό; Σκέψου, να’ σουν και νάρκισσος τι είχαμε να πάθουμε.
Παρ’ όλα αυτά αυτό που κάνεις με το σώμα σου είναι μεγάλη τσογλανιά γιατί το κάνεις παντού, προκαλείς επίτηδες, διότι βέβαια γουστάρεις να προκαλείς ακόμα και τις φόλες που δεν γουστάρεις, προκαλείς για να δεις στα μάτια τους πως σε θέλουν και μετά να τις απορρίψεις. Κι όλη μου η λύσσα ζήλιας δεν ήταν μην πας με καμιά, αλλά που το περιφέρεις αυτό το σώμα και με τι τρόπους το εκθέτεις σε βλέμματα.
Αν ήσουν γυναίκα θα σου ‘βαζα τσαντόρ.
(….)
Κι όταν με βλέπεις θυμωμένη, να ξέρεις πως σ’ αγαπάω και πεθαίνω από ζήλια. Διάβασα το ωροσκόπιό σου στη Γ. που λέει για καινούργιες γνωριμίες και ήμουν σε κακό χάλι για δυο μέρες.
Σε λατρεύω -εσένα κι όλη την Ανέφελη Κόλαση, που μόνο εσύ ξέρεις να φτιάχνεις τόσο ωραία.
Διότι δεν υπάρχει αμφιβολία πως περί Κολάσεως πρόκειται.

20 ερωτικά ποιήματα

20 ερωτικά ποιήματα για να κάνει κρακ η καρδιά σας 

Η Λίνα Ρόκου διαλέγει 20 ερωτικά ποιήματα για να τα αφιερώσετε στο αντικείμενο του πόθου σας. 


«Είμαι ελεεινά καυλωμένος, χρυσό, και δε σκέπτομαι τίποτε άλλο παρά πώς να σε γαμήσω ατέλειωτα μια ολόκληρη νύχτα. Και δεν μπορώ να σου γράψω αλλιώς». Αυτό είναι ένα απόσπασμα από επιστολή του Γιώργου Σεφέρη προς την Μαρώ. Το θυμήθηκα χτες που ήταν η επέτειος γέννησης του σπουδαίου νομπελίστα ποιητή. Και πολύ μου αρέσει ο τρόπος που ο Σεφέρης εκφράζει τον πόθο του προς την αγαπημένη του· λιτός, συμπυκνωμένος, χωρίς περιστροφές, χωρίς ντροπές και με αυτό το συγκλονιστικό «δεν μπορώ να σου γράψω αλλιώς». Όταν ποθούν οι ποιητές οι λέξεις στάζουν από καύλα, ερωτισμό και τρυφερότητα. Όλα μαζί, ανάκατα. 

Με αυτή την αφορμή έψαξα να βρω κάποια ερωτικά ποιήματα που με συγκινούν και όταν τα διαβάζω ακούω την καρδιά μου να κάνει κρακ. Εννοείται, πως έμειναν πολλά απέξω. Θα ακολουθήσει, κάποια στιγμή, δεύτερο μέρος. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με Σεφέρη που μας έκανε ήδη ποδαρικό τόσο απλά και συγκλονιστικά μαζί.


Φυγή, του Γιώργου Σεφέρη 

Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας
έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε
ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό
ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στο πρωινό χορτάρι
ένα παράξενο κοχύλι που δοκίμαζε
να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας. 

H αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε
σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν
να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε 
με τόσο πάθος. 

Kι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε
μ’ όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες
κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα 
εκείνου του ανθρώπου
κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε 
μέσα στη φυγή. 


Το σώμα σου κι εγώ, του Γιάννη Βαρβέρη 

Έχουμε πολύ ταξιδέψει
το σώμα σου κι εγώ
έχουμε φανταστεί
όσα ένα σώμα κι ένα εγώ
μπορούν να φανταστούν. 

Το σώμα μου κι εγώ
έχουμε ονειρευτεί
το σώμα σου σε στάσεις
πού ποτέ σου δε φαντάστηκες. 

Δεν έχεις θέση τώρα
τί ζητάς
ανάμεσα σε μένα
και στο σώμα σου. 


Όνειρο, της Μαρίας Πολυδούρη 

Άνθη μάζευα για σένα
στο βουνό που τριγυρνούσα.
Χίλια αγκάθια το καθένα
κι όπως τα ‘σφιγγα πονούσα. 

Να περάσεις καρτερούσα
στο βοριά τον παγωμένο
και το δώρο μου κρατούσα
με λαχτάρα φυλαγμένο 

στη θερμή την αγκαλιά μου.
Όλο κοίταζα στα μάκρη.
Η λαχτάρα στην καρδιά μου
και στα μάτια μου το δάκρυ. 

Μεσ᾿ στον πόθο μου δεν είδα
μαύρη η Νύχτα να σιμώνει
κ᾿ έκλαψα χωρίς ελπίδα
που δε στα ‘χα φέρει μόνη. 


Μια μυγδαλιά και δίπλα της, του Νικηφόρου Βρεττάκου 

Μια μυγδαλιά και δίπλα της,
εσύ. Μα πότε ανθίσατε;
Στέκομαι στο παράθυρο
και σας κοιτώ και κλαίω. 

Τόση χαρά δε την μπορούν
τα μάτια. 

Δος μου, Θεέ μου,
όλες τις στέρνες τ’ ουρανού
να στις γιομίσω. 


Όταν σε δαγκώνω, του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα 

Όταν σε δαγκώνω, το αίμα σου έρχεται στο στόμα μου· 
κι έπειτα εξανεμίζεται στις γαλάζιες σου φλέβες. 

Μετάφραση: Αγαθή Δημητρούκα


Τραγούδι, της Ελένης Βακαλό 

Σαν τσαμπί σταφύλι με κρατάς
στα δυο σου χέρια
αγαπημένε
Σαν κούπα κόκκινο κρασί
σα μεγάλο γυαλιστερό κοχύλι
Είναι κουπιά τα χέρια σου
και πλέουν 

Στη χλιαρή καλοκαιριάτικη
θάλασσα
Αστέρια στη ψιλή αμμουδιά
να λιάζονται 

Δυο σάλιαγκοι που βγήκαν
με τη πρωινή δροσιά
στο περιβόλι. 


Πρώτος έρωτας, του Μπορίς Βιαν 

Όταν ένας άντρας αγαπάει μια γυναίκα
Την παίρνει καταρχή στα γόνατά του
Φροντίζει να της βγάλει τη φουστίτσα
Ώστε το πανταλόνι του να μην καταστραφεί
Γιατί το ύφασμα πάνω στο ύφασμα
Φθείρει το ύφασμα.
Κατόπι με τη γλώσσα του κοιτάει αν της έγινε
Σωστά η αφαίρεση αμυγδαλών
Αλλιώτικα υπάρχει φόβος μόλυνσης.
Μετά, για να μη μένουνε τα χέρια του αδρανή
Ψάχνει βαθιά, όσο μπορεί βαθύτερα
Ωσότου ανακαλύπτει την ουρά
Από ‘ναν άσπρο ποντικό
Που ‘χει βαφτεί στο αίμα
Και μαλακά τραβάει την κλωστή
Να φτάσει ως το ταμπάξ. 

μετάφραση: Αντώνης Φωστιέρης και Θανάσης Θ. Νιάρχος 


Χάρτινο το φεγγαράκι, του Νίκου Γκάτσου 

Θα φέρει η θάλασσα πουλιά 
κι άστρα χρυσά τ’ αγέρι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά, 
να σου φιλούν το χέρι. 

Χάρτινο το φεγγαράκι, 
ψεύτικη ακρογιαλιά, 
αν με πίστευες λιγάκι 
θα `ταν όλα αληθινά. 

Δίχως τη δική σου αγάπη 
δύσκολα περνά ο καιρός.
Δίχως τη δική σου αγάπη 
είναι ο κόσμος πιο μικρός. 

Χάρτινο το φεγγαράκι, 
ψεύτικη ακρογιαλιά, 
αν με πίστευες λιγάκι 
θα `ταν όλα αληθινά. 


Χειμερινά σταφύλια, του Ανδρέα Εμπειρίκου 

Tης πήραν τα παιγνίδια και τον εραστή της. Έσκυψε λοιπόν το κεφάλι και παρ’ ολίγον να πεθάνη. Mα τα δεκατρία ριζικά της σαν τα δεκατέσσερά της χρόνια εσπάθισαν την φευγαλέα συμφορά. Kανείς δεν μίλησε. Kανείς δεν έτρεξε να την προστατεύση κατά των υπερποντίων καρχαριών που την είχαν ήδη ματιάξει όπως ματιάζει η μυίγα ένα διαμάντι μια χώρα μαγεμένη. K’ έτσι ξεχάστηκε ανηλεώς αυτή η ιστορία όπως συμβαίνει κάθε φορά που ξεχνιέται από τον δασοφύλακα το αστροπελέκι του στο δάσος. 


Η λύπη του έρωτα, του Γιάννη Κοντού 

Σ’ ακούω με όλους τους πόρους μου
να τρέχεις σε ξένες πόλεις, με ρούχα χάρτινα
κάνοντας ένα θόρυβο
που προμηνύει μεγάλη θάλασσα. 

Επιστρέφω στο κλειστό κύκλωμα
της ζωής μου. Στο κανάλι σιωπή. 

Ταριχευμένες κινήσεις:
μια καρέκλα μετακινείται χωρίς λόγο,
ένα κρεβάτι κυλάει στο δρόμο. Στον τοίχο προβάλλεται η ίδια
μαγική εικόνα – δεν μπορώ
να ξεχωρίσω τον κυνηγό – 

Κοιμάσαι με στόμα γεμάτο
μυστικά και βροχές. 


Έρωτας τάχα, της Μυρτιώτισσας 

Έρωτας τάχα να ‘ν’ αυτό
που έτσι με κάνει να ποθώ
τη συντροφιά σου,
που σαν βραδιάζει, τριγυρνώ
τα φωτισμένα για να δω
παράθυρά σου;
Έρωτας να ‘ναι η σιωπή
που όταν σε βλέπω, μου το κλείνεις
σφιχτά το στόμα,
που κι όταν μείνω μοναχή,
στέκω βουβή κι εκστατική
ώρες ακόμα;
Έρωτας να ‘ναι ή συμφορά,
με κάποιου αγγέλου τα φτερά
που έχει φορέσει,
κι έρχετ’ ακόμη μια φορά
με τέτοια δώρα τρυφερά
να με πλανέσει;
Μα ό,τι και να ‘ναι, το ποθώ,
και καλώς να ‘ρθει το κακό
που είν’ από σένα·
θα γίνει υπέρτατο αγαθό,
στα πόδια σου αν θα σωριαστώ
τ’ αγαπημένα. 


Ένα ημισφαίριο στα μαλλιά, του Σαρλ Μπωντλαίρ 

Άσε με ν’ αναπνεύσω ώρα πολλή, πολλή, το μύρο των μαλλιών σου, να βυθίσω όλο το πρόσωπό μου σαν άνθρωπος λουσμένος στα νερά κάποιας πηγής, αναταράζοντάς τα με τα χέρια μου σαν ένα μαντίλι μοσκοβολημένο, διαλύοντας τις αναμνήσεις στον αέρα. Αν ήξερες όλα όσα βλέπω, όλα όσα νιώθω, όλα όσα ακούω μέσα απ’ τα μαλλιά σου. Η ψυχή μου πλέει πάνω στο μόσκο όπως των άλλων πλέει πάνω στη μουσική. Τα μαλλιά σου κλείνουν ένα καθολικό όνειρο γεμάτο κατάρτια και πανιά, μεγάλες θάλασσες με θερμούς άνεμους ωθώντας με σε κλίματα ιλαρά, εκεί όπου το διάστημα βασιλεύει βαθύτερο και γαλανότερο, όπου η ατμόσφαιρα πάλλεται αρωματική μαζί με φύλλα με καρπούς και δέρμα ανθρώπινο. Στο πέλαο των μαλλιών σου το μάτι μου ξεκρίνει ένα λιμάνι πρησμένο με τραγούδια μελαγχολικά, στιβαρούς άντρες κάθε τόπου, πλεούμενα κάθε λογής, διαγράφοντας την πλέον περίπλοκη, λεπτοφυέστατη αρχιτεκτονική τους στο φόντο ενός απέραντου ουρανού όπου κυριαρχεί αέναη θερμότητα. Μέσα στα χάδια των μαλλιών σου ξαναβρίσκω τη νωχέλεια των αργόσυρτων ωρών πάνω σε ένα ανάκλιντρο μες στην καμπίνα κάποιου ωραίου καραβιού, βαυκαλισμένος από το ανεπαίσθητο λίκνισμα των νερών του λιμανιού, ανάμεσα σε γλάστρες και στάμνες με δροσερό νερό. 

Μες στο σπινθηροβόλο τζάκι των μαλλιών σου, ανασαίνω τη μυρουδιά καπνού ανακατωμένου με όπιο και ζάχαρη. Μέσα στη νύχτα των μαλλιών σου βλέπω να λάμπει το άπειρο του τροπικού κυανού. 

Μέσα στις χαμηλές αμμουδιές των μαλλιών σου, μεθώ από τις διάχυτες οσμές του μόσχου, της πίσσας, και του κακαόλαδου. 

Άσε με να δαγκάσω ώρα πολλή, πολλή, τις μελανές, βαριές πλεξούδες σου. Σαν τραγανίζω τα μαλλιά σου, ελαστικά και επαναστατικά, θαρρώ ότι μασώ τις αναμνήσεις. 

Μετάφραση: Νίκος Σπάνιας 


Ελάχιστο χρονικό του έρωτα, του Γιάννη Ρίτσου 

Βιάζονταν πολύ να φιληθούν. Μπήκαν στο σπίτι. Κλείδωσαν.
Τις δυο καρέκλες τις άφησαν στον κήπο. Όσο έλειπαν
τα πουλιά οικειοποιήθηκαν τις καρέκλες τους, τις έκαναν
σκάλες για τα δωμάτια τους. Όταν βράδιασε,
όλα τα κατάπιανε τα φύλλα, χτυπώντας ηδονικά τις γλώσσες τους.
Οι δυο καρέκλες περίμεναν ακόμη σα δυο μικρά ικριώματα
στο χείλος μιας πράσινης μοναξιάς μπροστά στο φεγγάρι. 


Έπος καρδίας, του Κ.Π. Καβάφη 

Μετά σου το παν, νομίζω, προσηνές με μειδιά,
στον καθρέπτη των ματιών σου την χαράν αντανακλά.
Στάσου, φως μου, και ακόμη δεν σε είπα τα μισά
απ’ εκείνα που πιέζουν την ερώσαν μου καρδιά
και στα χείλη μου ορμούνε με μια μόνη σου ματιά. 

Μη με ομιλής αν θέλης, μη με πης γοητευτικά
λόγια αγάπης και λατρείας. Φθάνει να ’σαι εδώ κοντά,
να σε λέγω πως σε θέλω, να σ’ εγγίζω, την δροσιά
του πρωιού που αναπνέεις ν’ αναπνέω· κι αν και αυτά
υπερβολικά τα βρίσκης, να σε βλέπω μοναχά! 


Στη Σ.Χ., της Μάτσης Χατζηλαζάρου (απόσπασμα) 

Λες κι ήτανε χθες βράδυ ακρογιάλι το σώμα μου
τα χέρια σου δύο μικρά τρυφερά καβούρια. 

Την πιο ηδονική αφή την έχει το σταφύλι το πρωί,
σαν είναι δροσερό και σκεπασμένο με κείνη την άχνη
τη λεπτή. Πιάνω την κοιλιά σου , με τα τρία μου δάχτυλα,
και μου γεννιέται πάλι η εικόνα της δροσιάς του αμπελιού. 


Κι έπινα μέσα απ’ τα χείλη σου, του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη 

Κι οι μπερντέδες ήταν κόκκινοι
Κι ήταν άσπρο το κρεβάτι,
Κι όλο θόλωνε, όλο μέλωνε
Το γλυκό σου μάτι, 

Και τα χέρια σου πλεκόντουσαν
Στο κορμί μου γύρω γύρω,
Κι έπινα μέσα απ’ τα χείλια σου,
Γλυκιάν άχνα σαν το μύρο, 

Και σταλάζανε απ’ τα χείλια σου
Γλυκά λόγια σαν τα μύρα,
Και ήταν άσπρό το κρεβάτι μας
Κι οι μπερντέδες σαν πορφύρα… 

Έτσι αγάπη μου σε χόρτασα
Κι έτσι αγάπη μου σε ήπια
Μέσα στ’ άνομα αγκαλιάσματα
Στ’ άνομα καρδιοχτύπια 

Κι απ΄ το μέλι ποθοπλάνταζε
Το κορμί σου και το μάτι
Κι οι μπερντέδες ήταν κόκκινοι
Κι ήταν άσπρο το κρεβάτι 


Στάχυ, του Ιάσονα Ιωαννίδη 

Η αγαπημένη μου
γλυκό καλάμι του σταριού
καλάμι πράσινο
που αναβλύζει γάλα. 

Το δέρμα της,
ένα λιβάδι μαργαρίτες. 

Σαν κλείνει τα μάτια της
δε βλέπω. 

Τη φωνή της κράτησα ραβδί
κι ακολουθάω. 

Τρεμάμενα δάχτυλα
φέρνω στο πρόσωπό μου
κι αγγίζω τη μορφή της. 

Δεν έχω πρόσωπο. 


Βασιλεύεις εσύ, του Θωμά Γκόρπα 

Σε χαμηλωμένο φως που δεν ξέρει την περηφάνια
βασιλεύεις εσύ που την ξέρεις.
Σε απαλή εγκατάλειψη τραμπαλίζεται το χαμόγελό σου,
φρέσκο φύλλο που παίζει με μικρό βοριά.
Κι ως σηκώνεις τα χέρια σου και φωνάζεις ζήτω στην ομορφιά
λάμπουν σαν μέσα από δροσιά οι μασχάλες σου,
αγροτικά λουλούδια στην πρώτη τους ηλικία. 


Ερωτικό γράμμα, της Σύλβια Πλαθ 

Δεν είναι εύκολο να εκφράσω την αλλαγή που επέφερες.
Αν είμαι τώρα ζωντανή, ήμουν νεκρή τότε,
αν και, όπως μια πέτρα, αυτό δεν μ` ενοχλούσε,
να μένω στη θέση μου ακολουθώντας τη συνήθεια
δεν είναι ότι μ` έσπρωξες απλά μια ίντσα, όχι—
ούτε ότι μ` άφησες να στηλώσω το μικρό γυμνό μάτι μου
στον ουρανό ξανά, χωρίς ελπίδα, φυσικά,
κατανόησης της κυανότητας, ή των αστεριών 

Δεν ήταν αυτό. Ας πούμε πως κοιμήθηκα : ένα φίδι
κρυμμένο ανάμεσα σε μαύρους βράχους σαν μαύρος βράχος
στον λευκό υετό του χειμώνα—
όπως οι γείτονές μου, δε μπορώ να χαρώ
με τα εκατομμύρια τέλεια σμιλευμένα
μάγουλα που ανάβουν κάθε στιγμή για να λιώσουν
το μάγουλό μου από βασάλτη. Τους πήραν τα κλάματα,
άγγελοι θρηνούντες πάνω από φύσεις βουβές,
αλλά δε με έπεισαν. Εκείνα τα δάκρυα πάγωσαν.
Κάθε νεκρό κεφάλι είχε ένα προσωπείο πάγου. 

Και συνέχισα να κοιμάμαι σαν λυγισμένο δάχτυλο.
Το πρώτο πράγμα που είδα ήταν καθαρός αέρας
και οι εγκλωβισμένες σταγόνες που ανέβαιναν ως πάχνη
διαφανείς σαν πνεύματα. Πολλές πέτρες κείτονταν
πυκνές και ανέκφραστες ένα γύρω.
Δεν ήξερα τι να υποθέσω.
Έλαμπα, με γυάλινα – λέπια, και ξεδιπλώθηκα
Να εκρεύσω απ` τον εαυτό μου, σαν υγρό
Ανάμεσα από πόδια πτηνών και φυτών μίσχους.
Δεν ξεγελάστηκα. Σε γνώρισα αμέσως. 

Δέντρο και πέτρα έλαμπαν, δίχως σκιές.
Το ανάστημά μου έγινε διαυγές σαν γυαλί.
Άρχισα να μπουμπουκιάζω σαν Μαρτιάτικο κλαδί:
Ένα μπράτσο κι ένα πόδι, ένα μπράτσο, ένα πόδι.
Από πέτρα σε σύννεφο, έτσι ανυψώθηκα.
Τώρα μοιάζω με ένα είδος θεότητας
πλέοντας στον αέρα μες την καμιζόλα της ψυχής μου
καθαρή σαν ένα θραύσμα πάγου. Είναι ένα δώρο. 

Μετάφραση: Κατερίνα Ηλιοπούλου, Ελένη Ηλιοπουλου 


Ο έρωτας κι ο πόλεμος, του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι (απόσπασμα) 

Κάθε τριχούλα σου
σγουρή,
χρυσωμένη,
τη γεμίζω με χάδια.
Ω, τι άνεμοι,
από ποιο νότο
θαυματουργήσανε
με τη θαμμένη αυτή καρδιά;
Τα μάτια σου ανθίζουν
δυο ξέφωτα!
Σ’ αυτά τα ξέφωτα χοροπηδάω
σάμπως χαρούμενο παιδί. 

Απόδοση: Γιάννης Ρίτσος

Πηγή: popaganda.gr

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2020

Ψήφος στη γυναίκα

«Ψήφο στη γυναίκα» διακήρυττε η Εφημερίδα των Κυριών το 1887. Σχεδόν μισό αιώνα μετά οι γυναίκες ψηφίζουν για πρώτη φορά... 

11 Φεβρουαρίου 1934: ιστορική ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών. Για πρώτη φορά οι Ελληνίδες προσφεύγουν στις κάλπες. Αποκτούν φωνή και κατοχυρώνουν έμπρακτα τη θέση τους στην κοινωνία. Το σύνθημα «Ψήφος στη γυναίκα» που γράφτηκε πρώτη φορά από την «Εφημερίδα των Κυριών» το 1887, γίνεται πράξη. 


Οι δημοτικές εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου του 1934 έμειναν στην ιστορία για δύο πρωτοτυπίες. Για πρώτη φορά οι γυναίκες ψήφισαν και για πρώτη φορά εξελέγη κομουνιστής δήμαρχος. Οι εκλογές διεξήχθησαν σε κλίμα πολωτικό ανάμεσα στη βενιζελική και την αντιβενιζελική πλευρά. Παρότι στους εκλογικούς καταλόγους είχαν γραφτεί 2.655 γυναίκες, ψήφισαν μόνο 439. 
Η άρνηση της ηθοποιού Μαρίκας Κοτοπούλη να ψηφίσει στις συγκεκριμένες εκλογές έχει μείνει χαρακτηριστική με τη δήλωσή της. 

«Ψήφο θέλουν μόνο όσες είναι άσχημες και όσες αποφεύγουν να κάνουν παιδιά.» 

Το δικαίωμα του «εκλέγειν» στις Ελληνίδες δόθηκε με το προεδρικό διάταγμα το οποίο ψήφισε το Κόμμα των Φιλελευθέρων στις 5 Φεβρουαρίου 1930. Το δικαίωμα δεν ήταν καθολικό, αφορούσε στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές και προϋπέθετε την τήρηση συγκεκριμένων όρων. Μπορούσαν να ψηφίσουν μόνο όσες είχαν κλείσει τα 30 χρόνια και διέθεταν τουλάχιστον απολυτήριο Δημοτικού

Χρειάστηκαν χρόνια διαμαρτυριών και αγώνων του φεμινιστικού κινήματος και των γυναικείων οργανώσεων προκειμένου οι γυναίκες να αποκτήσουν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες. Η υποτίμηση των γυναικών κυριαρχούσε στην ελληνική κοινωνία. Οι Ελληνίδες δεν μπορούσαν να ψηφίσουν με το επιχείρημα ότι είχαν περίοδο και η ψήφος τους ήταν «επικίνδυνη και αποκρουστέα», καθώς θεωρούνταν ανισόρροπες και σε έξαλλη κατάσταση. Ενδεικτικό της αντίληψης αυτής ήταν ένα απόσπασμα από την εφημερίδα «Νέα Ημέρα» στις 20 Μαρτίου 1928. 

«Παν θήλυ διατελεί εις ανισόρροπον και έξαλλον πνευματικήν κατάστασιν ωρισμένας ημέρας εκάστου μηνός… Νεώτεραι και ακριβέστεραι έρευναι καταδείκνυσιν ότι ου μόνον ωρισμένας ημέρας, αλλά δι’ όλου του μηνός τελούσιν άπαντα τα θήλεα εις πνευματικήν και συναισθηματικήν ανισορροπίαν… Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον». 

Χρειάστηκαν έντονες διαμαρτυρίες των γυναικείων οργανώσεων και χρόνια αγώνων του φεμινιστικού κινήματος μέχρι οι γυναίκες να αποκτήσουν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες. 


Στην Ελλάδα στο φεμινιστικό κίνημα πρωτοστάτησε η Καλιρρόη Παρέν, η οποία διεκδίκησε τη συμμετοχή των γυναικών στα πολιτικά και επιδίωκε την ισότιμη αντιμετώπιση των δύο φύλων. «Ψήφος στη γυναίκα» ήταν το σύνθημα που γράφτηκε από την «Εφημερίδα των Κυριών», την πρώτη γυναικεία εφημερίδα που εξέδιδε η Καλιρρόη Παρέν. 

«Η Ελληνίς δύναται να αναλάβη τον της αναπτύξεώς της αγώνα μόνη, χωρίς την συνδρομήν του ανδρός. Διότι ούτος αδιαφορεί και εν τω εγωισμώ του εν επιθυμεί και θέλει, την δουλικήν υποταγήν της γυναικός εις τα νεύματά του», ήταν το αίτημα που διατυπώθηκε στο πρώτο φύλο της εφημερίδας στις 9 Μαρτίου 1887

Η Καλιρρόη Παρέν κατάφερε να πείσει τον πρωθυπουργό Δ. Γούναρη να υποστηρίξει την κατοχύρωση ψήφου στις γυναίκες. Έτσι, το 1921 ο Γούναρης υποσχέθηκε ψήφο στις γυναίκες και υπέβαλε στη Βουλή ανάλογη πρόταση με τους άνδρες βουλευτές να διαμαρτύρονται. Η ρηξικέλευθη, για την εποχή, πρόταση ψηφίστηκε τελικά από την κυβέρνηση Βενιζέλου το 1930. 

Η πλήρης κατοχύρωση των πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών θεσπίστηκε 22 χρόνια μετά στις 28 Μαΐου 1952. Οι Ελληνίδες στις πρώτες εκλογές που ακολούθησαν μετά την καθολική θέσπιση ψήφου δεν μπόρεσαν να ψηφίσουν γιατί δεν είχαν ενημερωθεί οι εκλογικοί κατάλογοι. Η πρώτη γυναίκα βουλευτής που εκλέγεται είναι η Ελένη Σκουρά με τον Ελληνικό Συναγερμό και η Βιργινία Ζάννα, γιαγιά του Αντώνη Σαμαρά, με το «Κόμμα των Φιλελευθέρων». 

Οι πρώτες βουλευτικές εκλογές στις οποίες τελικά ψηφίζουν οι Ελληνίδες είναι στις 19 Φεβρουαρίου του 1956.

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2020

Neflix top of the pops

Για το Netflix αυτές είναι οι 6 σειρές που όλοι έχουμε παρακολουθήσει!

Αν βρισκόμαστε σε μία συζήτηση, στην οποία ίσως νιώθουμε λίγο αμήχανα ή δεν έχουμε τι να πούμε, τότε ένα safe θέμα συζήτησης, είναι σίγουρα οι σειρές! Σχεδόν όλοι πλέον, έχουμε κάποια αγαπημένη σειρά, την οποία παρακολουθούμε φανατικά. 


Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε και η διάσημη πλατφόρμα ταινιών και σειρών, Netflix. Έτσι, η εταιρεία αποφάσισε να… διεξάγει μία μικρή έρευνα και ανακάλυψε το εξής: υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, σχεδόν όλα τα μέλη της, να έχουν παρακολουθήσει τις 6 σειρές, που βρίσκονται σε ένα βίντεο που ετοίμασε και μοιράστηκε στο Youtube. 

Όχι μόνο σειρές ή ταινίες. Στην λίστα, μπορεί να περιλαμβάνονται και stand up comedies, ντοκιμαντέρ και music specials.

Το Netflix πάντα πίστευε πως η διασκέδαση, είναι θεμελιώδης ανθρώπινη ανάγκη. Αυτά που παρακολουθούμε και ακούμε όντως αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο νιώθουμε, ή βλέπουμε τα πράγματα και έτσι μας δίνει ένα κοινό έδαφος θα έλεγε κανείς. Με λίγα λόγια, έχουμε μοιραστεί την ίδια εμπειρία, έχοντας παρακολουθήσει τις ίδιες σειρές και τις ίδιες ταινίες. 

Δηλαδή, έχουμε ένα ωραίο θέμα να συζητήσουμε, κάτι το οποίο στο τέλος, μας φέρνει πιο κοντά. 

Το Netflix θέλει απλά να μας δείξει πόσα πράγματα έχουμε κοινά μεταξύ μας. Ένα άτομο με το οποίο μιλάς, σίγουρα έχει παρακολουθήσει τις 6 αυτές σειρές ή ταινίες. Είτε αν βρίσκεσαι στην Ελλάδα, είτε βρεθείς στην… Σεούλ, στη Νέα Υόρκη, στο Σάο Πάολο ή στην… Ανταρκτική! 

Αυτή είναι η λίστα με τις 6 σειρές/ταινίες που όλοι έχουμε παρακολουθήσει: 
Η σειρά Stranger Things Η ταινία Bird Box
Η ισπανική σειρά La Casa De Papel
Η ταινία φαντασίας Bright Το sci-fi Black Mirror
Και το εορταστικό The Christmas Chronicles 

Κάποιοι τίτλοι από αυτούς, βρίσκονται σίγουρα στο top 20 δύο τυχαίων χρηστών του Netflix! Η έρευνά του, περιλάμβανε την μελέτη των 139 εκατομμυρίων χρηστών της σε περισσότερες από 190 χώρες. 


Πηγή: parallaximag.gr