Σήμερα είχα την ατυχία να διαβάσω ένα ιδιαιτέρως ενοχλητικό άρθρο, το οποίο αναπαρήγαγε κομπλεξικά στερεότυπα με τρόπο, θα έλεγα, άκρως ρατσιστικό -ένα πραγματικό ελεγείο του "fat shaming". Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας...
Κάτω από το επαίσχυντο άρθρο, διάβασα το παρακάτω σχόλιο, το οποίο με τον πιο απλό αλλά εύστοχο τρόπο εκφράζει τη επώδυνη αλήθεια σχετικά με τα κακώς κείμενα της συμπλεγματικής κοινωνίας στην οποία -δυστυχώς- ζούμε.
Δεν μπόρεσα, λοιπόν, παρά να το αναδημοσιεύσω:
Κάτω από το επαίσχυντο άρθρο, διάβασα το παρακάτω σχόλιο, το οποίο με τον πιο απλό αλλά εύστοχο τρόπο εκφράζει τη επώδυνη αλήθεια σχετικά με τα κακώς κείμενα της συμπλεγματικής κοινωνίας στην οποία -δυστυχώς- ζούμε.
Δεν μπόρεσα, λοιπόν, παρά να το αναδημοσιεύσω:
"Δεν κοιτάμε πια αν μας αρέσει εμάς ο άνθρωπος που έχουμε δίπλα, αλλά το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να σκεφτούμε "πιάνει αρκετούς πόντους στον περίγυρο μου;". Οι κοπέλες ρωτάνε τις φίλες τους μόλις γνωρίσουν κάποιον "πώς σου φαίνεται;" λες και θα τον πηδήξουν αυτές, και τώρα τελευταία το κάνουνε και οι άντρες.
Ντύσου για τους άλλους, πήδα για τους άλλους, οδήγα για τους άλλους, μετά μην αναρωτιέσαι, γιατί τρώγεσαι με τα ρούχα σου. Οι άνθρωποι έγιναν προϊόντα σουπερμάρκετ."- Anthee Constantinou
Πόσο ισχύει δυστυχώς....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς έτσι είναι...
Διαγραφή