Corona diaries

EDITORIAL

Ημέρα 15η του εγκλεισμού μου. 

Ο δικός μου εγκλεισμός ξεκίνησε νωρίτερα, ίσως γιατί δεν είχα και λόγο να βγω. Ενδιάμεσα σε ταξίδια και σεζόν, η μόνη μου ασχολία ήταν η προετοιμασία των αποσκευών μου. Ετοιμαζόμουν να φύγω για δουλειά, όταν τα νέα με καθήλωσαν στο σπίτι. Τα καλοκαιρινά μου ρούχα έμειναν κλεισμένα σε μία βαλίτσα. Τα βρακιά μου σε μια ανοιχτή κούτα, ετοιμοπόλεμα, γιατί αν είχα προλάβει να την κλείσω, σύντομα δε θα είχα δεύτερο βρακί να βάλω στο σπίτι.

Σπίτι - μπαλκόνι - σπίτι. Καναπές - κρεβάτι - κουζίνα. Στο τσακίρ κέφι, ένα σουπερμάρκετ κι ένα περίπτερο. Οι δουλειές έχουν πάει πίσω, η ζυγαριά έχει στενάξει, τα νεύρα έχουν χτυπήσει ταβάνι.

Για μένα δεν ήταν ποτέ δύσκολο να μείνω σπίτι. Έχω βιβλία, έχω σημειωματάρια, έχω netflix, έχω του blog μου. Αν ήταν μόνο θέμα οικειοθελούς εγκλεισμού, τα πράγματα θα ήταν εύκολα. Είναι, ωστόσο, δύσκολο να θες να δουλέψεις και να μη μπορείς. Να έχεις ήδη πληγεί οικονομικά και να μην ξέρεις πότε και αν θα δουλέψεις φέτος. Να βλέπεις να γίνονται καπνός τα σχέδια που είχες για το φετινό χειμώνα.

Γενικά επικρατεί μεγάλη ένταση αυτές τις ημέρες στο διαδίκτυο - ανάμεσα σε εργαζόμενους και μη, ανάμεσα σε τρομοκρατημένους και ψύχραιμους, ανάμεσα σε υπεύθυνους και ανεύθυνους. Ως προς το πρώτο ζεύγος αντιθέτων, μπορώ μόνο να υπογραμμίσω ότι η οικονομία είναι μία αλυσίδα. Όλοι εμείς που είχαμε την τύχη να εργαζόμαστε στη μόνη ζωντανή βιομηχανία στην Ελλάδα, ήμασταν οι ίδιοι που διοχετεύαμε τα έσοδά μας στην αγορά. Όλοι εμείς που ήδη υπολογίζουμε ένα μισθό μείον, και χωρίς την ίδια πρόβλεψη για εργαζόμενους επιχειρήσεων που δεν πρόλαβαν να ανοίξουν καν (ας είμαστε ειλικρινείς, το επίδομα ανεργίας δεν είναι ούτε το 50% του μισθού που θα παίρναμε υπό κανονικές συνθήκες), αύριο μεθαύριο δε θα μπορούμε να τον διαθέσουμε με τη σειρά μας σε άλλες επιχειρήσεις. 

Αναμφίβολα, θα πρέπει όλοι να είμαστε υπομονετικοί και ευγνώμονες που είμαστε υγιείς και απλώς εκνευρισμένοι. Όλοι. Εργαζόμενοι και μη. Και την πρόταση αυτή θα συνεχίσω να τη λέω, κουνώντας το δάχτυλο σαν αυστηρή δασκάλα, από εκείνες τις frau με τα γυαλιά και τον κότσο.

***

Δε μπορούμε να κάνουμε πολλά, παρά μόνο ένα: να μείνουμε μέσα και να φροντίσουμε να μη διασπείρουμε τον ιό περισσότερο. Και να φροντίσουμε να περάσουμε όσο το δυνατόν πιο δημιουργικά το χρόνο μας.

Ζύμωσε, ψήσε, μαγείρεψε. Φτιάξε μάφινς και ντόνατς. Ψήσε κουλούρια Θεσσαλονίκης. Τσίμπα μια δαγκωνιά και κλείσε τα μάτια. Ονειρέψου ότι περπατάς στη νέα παραλία και μόλις το αγόρασες από πλανόδιο. Ετοίμασε πρωινό για δύο -ναι, για το ταίρι που τώρα το τρως αναγκαστικά στη μάπα όλη μέρα- με πανκέικς και φρεσκοψημένα κρουασάν. Πειραματίσου με αυγά ποσέ και εκείνο το φύλλο για πίτα που ποτέ δεν κατάλαβες πώς η γιαγιά σου το έκανε τόσο λεπτό.

* Ψιτ, μη φεύγεις ακόμα! Σου έχω παρακάτω συνταγή δοκιμασμένη και πανεύκολη για banana bread.
Να τρως και της μαϊμούς να μη δίνεις. *

Διάβασε, γράψε, ζωγράφισε. Ψάξε στο "ράφι της ντροπής". Μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις, όλοι έχουμε ένα ράφι όπου στοιβάζουμε τα TBR (=to be read) μας. Οι Άθλιοι του Βίκτορα Ουγκώ σε κοιτούν απαξιωτικά.

Ξεκίνα μια καινούρια σειρά. Ή και δύο. Δες μία ταινία. Ευκαιρία να δεις επιτέλους τον Ιρλανδό του Σκορσέζε - μόνο 3μιση ώρες ταινία. Κάνε μαραθώνιο Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Ή Χάρι Πότερ. Ιδανικά, διάβασε τα βιβλία και στο καπάκι δες τις ταινίες. Και γράψε μία έκθεση ιδεών για τις ομοιότητες, τις διαφορές και τα παραλειπόμενα. Και στο καπάκι απροειδοποίητο διαγώνισμα. Όποιος γράψει άριστα, δώρο ένα μπουκαλάκι ντετόλ.

Γατάκια, μας κοροϊδεύατε πριν 15 χρόνια.

Παίξε ένα drinking game. Διαλέξτε μία λέξη και "χτυπήστε" ένα σφηνάκι κάθε φορά που η λέξη αυτή ακούγεται στην τηλεόραση. Λέξεις όπως: κορωνοϊός, σπίτι, βήχας, Μητσοτάκης είναι αυστηρώς για δυνατά ποτήρια.

Κάνε γυμναστική στο σαλόνι. Άσε τις κουρτίνες ανοιχτές, να σε βλέπει και να ΄χει κάτι να γελάσει η γειτονιά. Χοροπήδα με το σκύλο σου. Πίστεψε με, δε θα σε ρωτήσει γιατί πηδάτε σαν ηλίθιοι. Ξεκίνα καυγά με τη γάτα. Αν επιβιώσεις από τα νύχια της, θα έχεις ήδη χάσει μισό κιλό στη μάχη. Εντάξει, θα είναι το νεφρό σου που το ξερίζωσε και το πήρε για λάφυρο, αλλά μισό κιλό είναι μισό κιλό.

Αγόρασε σάκο του μποξ. Από το ίντερνετ. Αν δε σ' αρχίσει ο κούριερ στα μπουνίδια, μπορείς να ξεκινήσεις την προπόνηση. Μόλις συνειδητοποιήσεις ότι είσαι πιο αγύμναστος από τη χλαπάτσα στο Star Wars (τον Jabba ντε), καβάλησε το σάκο όπως η Miley Cyrus και ξεκίνα να τραγουδάς Wrecking Ball σαν γατί σε οίστρο.

Φλέρταρε με το "κομενάκι" της απέναντι πολυκατοικίας. Το πιθανότερο είναι ότι φλερτάρει με τον Μισέλ από τον κάτω όροφο, και την έπαθες κι εσύ σαν τη Μιράντα στο sex and the city. Ε τι περίμενες χρυσή μου, που έχεις να κάνεις αποτρίχωση από τις 9 Μαρτίου, κι έχει γίνει το φρύδι σου σου σαν του γέρου του Καραμανλή;

Τραγούδα στο μπαλκόνι. Όσο πιο παράφωνα, τόσο το καλύτερο. Αν είσαι τυχερή θα σου πετάξουν κωλόχαρτα από τα διπλανά μπαλκόνια. Αν όχι, έστω μια ντομάτα, ένα ζαρζαβατικό, κάτι. Κέρδος είναι.

Μάλωσε με τη μάνα σου, τον άντρα σου, τα παιδιά σου, τον παππού σου, το θερμοσίφωνα, το καζανάκι, το μανταλάκι που έπεσε από το μπαλκόνι, τη Σούλα από τον τρίτο, την κυρά Μαρίκα από το παραπέρα τετράγωνο που έχει αμολήσει drones για να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα.

Εναλλακτικά, μπούκωσε ένα πακοτίνι για να μην τους αρχίσεις στα μπινελίκια.

Διάβασε βιογραφίες σίριαλ κίλερς και κράτα σημειώσεις. Δώσε ιδιαίτερη έμφαση στα λάθη που έκαναν και συνελήφθησαν. Μπορεί να σου χρειαστούν, μην είσαι προπέτης.

Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, προσφέρσου εθελοντικά για να αγωνιστείς στους πρώτους αγώνες πείνας. Νταξ, θα σε ανασκολοπίσουν οι υπόλοιποι tributes, αλλά τουλάχιστον θα είναι πιο ανώδυνο από την τρίωρη ανάλωση της μάνας του για το πώς η ακαμάτρα η γειτόνισσα άφησε λερωμένο το τασάκι στο μπαλκόνι.

***

Ας πάρουμε μία ανάσα, και ας κάνουμε γαργάρα κάθε βίαιη σκέψη που ξυπνά με την -υποχρεωτική- συμβίωση 24/7. Ναι, έχουν περάσει και από τα δικά μου μάτια όλα τα επεισόδια των θανάσιμων γυναικών. Και οι σκηνές και των πέντε "βλέπω το θάνατο σου". Ναι, ξέρω. Ξέρω.

Σε καταλαβαίνω. Είμαστε πολλοί.
Φάε ακόμα μία φέτα κέικ.

Banana Bread

Εκτέλεση: 10'   Ψήσιμο: 55'

Ποσότητα: 1 φρατζολάκι

Δε χρειάζεσαι μίξερ γι' αυτή τη συνταγή! Μπορείτε να αναμίξετε όλα τα υλικά σε ένα μόνο μπολ.

Επιλέξτε πολύ ώριμες μπανάνες για αυτή τη συνταγή. Οι φλούδες θα πρέπει να έχουν μαυρίσει, και το εσωτερικό να είναι μαλακό και γινωμένο.

Συστατικά

2 με 3 πολύ ώριμες μπανάνες, λιωμένες ( περίπου 1 1/4 με 1 1/2 φλιτζάνια πουρέ) 

1/3 φλιτζανιού λιωμένο βούτυρο

1 κ.γ. μαγειρική σόδα (baking soda)

Μια πρέζα αλάτι
3/4 φλιτζανιού ζάχαρη (1/2 φλιτζάνι, αν το θέλετε πιο άγλυκο, 1 ολόκληρο αν το θέλετε πιο γλυκό)

1 μεγάλο αυγό, χτυπημένο
1 γ.κ. εκχύλισμα βανίλιας
1 1/2 φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις

Εκτέλεση 

1. Προθερμαίνουμε στο φούρνο στους 350°F (175°C), και βουτυρώνουμε μια φόρμα ψωμιού 4x8 ίντσες. (μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και φόρμα σιλικόνης)

2. Σε ένα μπολ ανάμειξης λιώνουμε τις μπανάνες με ένα πιρούνι, μέχρι να γίνει το μείγμα ένας λείος πουρές. Προσθέτουμε το λιωμένο βούτυρο και ανακατεύουμε.

3. Προσθέτουμε τη μαγειρική σόδα και το αλάτι. Αναμειγνύουμε τη ζάχαρη, το αυγό, και το εκχύλισμα βανίλιας. Προσθέτουμε αλεύρι.

4. Βάζουμε τη ζύμη στη βουτυρωμένη φόρμα. Ψήνουμε 50 λεπτά έως 1 ώρα στους 350°F (175°C), ή μέχρι να βγαίνει από το κέντρο της φρατζόλας η οδοντογλυφίδα καθαρή.

5. Αποσύρουμε από το φούρνο και το αφήνουμε να κρυώσει μέσα στο ταψί για λίγα λεπτά. Ξεφορμάρουμε και το αφήνουμε να κρυώσει τελείως πριν το σερβίρουμε (ιδανικά σε μία σχάρα, για να μη μαζευτεί η υγρασία των υδρατμών στη βάση).

6. Κόβουμε σε φέτες και σερβίρουμε. Ιδανικά με το μαχαίρι του ψωμιού.

Πηγή: simplyrecipes.com