Ας είναι

Μου λείπεις, αλλά ύστερα κάθομαι και σκέφτομαι αλήθεια και πότε ήταν που δεν μου έλειπες ;

Απ'όσο μπορώ να θυμηθώ πάντοτε ανάμεσα σε ένα σε θέλω, αλλά ίσως και να μη θέλω, επέμενες να με επιλέγεις, σαν ένα ρούχο που το φοράς απλά και μόνο επειδή σου βρίσκεται καθαρό και πρόχειρο κι είναι το τελευταίο, αλλά όχι το αγαπημένο σου

και για πόσο ήσουν μέσα στη ζωή μου πραγματικά ;

Κι αν το ότι μου λείπεις, στο πω κι έρθεις, θα συνεχίσεις να μου λείπεις και τελικά τί νόημα έχει αν δεν σου λείπω κι εγώ ;

Αφού στη τελική αυτός που πάντα λείπει είσαι εσύ.

Και παράλληλα συνεχίζουν οι ζωές μας, σα να μην σε γνώρισα ποτέ κι ας μου λείπεις κι ας σ'αγαπώ κι ας είναι, και καταλήγω ότι ίσως και να έχω πολλές αντοχές ν'αντέξω αρκετά πράγματα, αλλά σίγουρα όχι αυτά που δεν έχουνε τις ίδιες αντοχές ν'αντέξουνε εμένα.

Κι ας μου λείπεις.

Freedom