Είδα πρόσφατα την ταινία "Ο μαύρος κύκνος", την ιστορία μιας χορεύτριας που καταφέρνει να κερδίσει τον πρώτο ρόλο στη "Λίμνη των κύκνων", και τελικά γίνεται ένα με το ρόλο... Το πρόβλημά της είναι ότι ζει όλη της τη ζωή σαν λευκός κύκνος, προσπαθώντας όμως να κερδίσει το ρόλο των ονείρων της(πρωταγωνίστρια στη λίμνη των κύκνων - "βασίλισσα των κύκνων"), ο ρόλος την κυριεύει και γίνεται η ίδια μαύρος κύκνος....
Η "Λίμνη των κύκνων" είναι το μπαλέτο με την εκπληκτική μουσική του Tcaikovsky(Чайко́вский) που εξιστορεί τις περιπέτειες της Odette την οποία μεταμορφώνει σε κύκνο ο "κακός" της ιστορίας ο Rothbart. Η Odette είναι αναγκασμένη να ζει όλη τη μέρα ως κύκνος και να ξαναγίνεται κοπέλα μόνο τη νύχτα. Ο μόνος τρόπος να λυθούν τα μάγια είναι -μα τι άλλο- να βρει την αληθινή αγάπη και να της εξομολογηθεί... Όταν βρίσκει τον "ένα" τον "μοναδικό" τον πρίγκιπα κ.λ.π. o Rothbart στέλνει στη θέση της μια σωσία της, την κόρη του Οντίλ, με στόχο να ξεγελάσει τον πρίγκιπα Ζίγκφριντ και να εξομολογηθεί σε εκείνη τον έρωτά του... Έτσι και η Odette μένει για πάντα κύκνος και η κόρη του μπορεί να γίνει πριγκίπισσα... Υπάρχουν 2 εκδοχές για το τέλος της ιστορίας... Η αγαπημένη μου είναι αυτή στην οποία η Οντετ βλέποντας ότι η Οντίλ αποπλάνησε τον πρίγκιπα αυτοκτονεί.
Στο μπαλέτο ο ρόλος της Οντιλ στο χορό(ως σωσίας της Οντέτ) είναι ο "μαύρος κύκνος". Με άλλα λόγια, η αληθινή(αγνή, καλή) Οντέτ είναι ο λευκός κύκνος και η ψεύτικη(πονηρή, κακιά) Οντέτ είναι ο μαύρος, οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος..Το ρόλο αυτό τον παίζει η ίδια μπαλαρίνα.. Γίνεται η ίδια άσπρος και μαύρος κύκνος.
Όλοι έχουμε μέσα μας, σε ίσα μέρη, τον άσπρο και το μαύρο κύκνο, η επιλογή έγκειται σ' εμάς, η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική μας(βλέπε Πλάτωνος Πολιτεία "Κλήρος Λαχέσεως"). Το πιο αδύναμο μισό μας(αποδυναμωμένο απ' την απόφαση και τη θέλησή μας) είναι πλέον αυτό που ονομάζουμε "σκοτεινή πλευρά"... Όλοι περνάμε μια σκοτεινή περίοδο, τι γίνεται όμως, όταν αυτή η πλευρά μας κυριεύει? Όταν από λευκοί γινόμαστε μαύροι κύκνοι? Είναι δυνατόν? Μπορούμε να επιβληθούμε "αληθινά" στο σκοτεινό μισό μας?
Η "Λίμνη των κύκνων" είναι το μπαλέτο με την εκπληκτική μουσική του Tcaikovsky(Чайко́вский) που εξιστορεί τις περιπέτειες της Odette την οποία μεταμορφώνει σε κύκνο ο "κακός" της ιστορίας ο Rothbart. Η Odette είναι αναγκασμένη να ζει όλη τη μέρα ως κύκνος και να ξαναγίνεται κοπέλα μόνο τη νύχτα. Ο μόνος τρόπος να λυθούν τα μάγια είναι -μα τι άλλο- να βρει την αληθινή αγάπη και να της εξομολογηθεί... Όταν βρίσκει τον "ένα" τον "μοναδικό" τον πρίγκιπα κ.λ.π. o Rothbart στέλνει στη θέση της μια σωσία της, την κόρη του Οντίλ, με στόχο να ξεγελάσει τον πρίγκιπα Ζίγκφριντ και να εξομολογηθεί σε εκείνη τον έρωτά του... Έτσι και η Odette μένει για πάντα κύκνος και η κόρη του μπορεί να γίνει πριγκίπισσα... Υπάρχουν 2 εκδοχές για το τέλος της ιστορίας... Η αγαπημένη μου είναι αυτή στην οποία η Οντετ βλέποντας ότι η Οντίλ αποπλάνησε τον πρίγκιπα αυτοκτονεί.
Στο μπαλέτο ο ρόλος της Οντιλ στο χορό(ως σωσίας της Οντέτ) είναι ο "μαύρος κύκνος". Με άλλα λόγια, η αληθινή(αγνή, καλή) Οντέτ είναι ο λευκός κύκνος και η ψεύτικη(πονηρή, κακιά) Οντέτ είναι ο μαύρος, οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος..Το ρόλο αυτό τον παίζει η ίδια μπαλαρίνα.. Γίνεται η ίδια άσπρος και μαύρος κύκνος.
Όλοι έχουμε μέσα μας, σε ίσα μέρη, τον άσπρο και το μαύρο κύκνο, η επιλογή έγκειται σ' εμάς, η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική μας(βλέπε Πλάτωνος Πολιτεία "Κλήρος Λαχέσεως"). Το πιο αδύναμο μισό μας(αποδυναμωμένο απ' την απόφαση και τη θέλησή μας) είναι πλέον αυτό που ονομάζουμε "σκοτεινή πλευρά"... Όλοι περνάμε μια σκοτεινή περίοδο, τι γίνεται όμως, όταν αυτή η πλευρά μας κυριεύει? Όταν από λευκοί γινόμαστε μαύροι κύκνοι? Είναι δυνατόν? Μπορούμε να επιβληθούμε "αληθινά" στο σκοτεινό μισό μας?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου