Η τέχνη του να είσαι γονέας

Το να είσαι γονιός δεν είναι δικαίωμα - είναι προνόμιο. 

Και ως προνόμιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Δεν φέρνεις απλώς μια νέα ύπαρξη στον κόσμο. Πλάθεις επί της ουσίας έναν άνθρωπο από το μηδέν. Εσύ του παρέχεις τα πρώτα του διδάγματα. Μέσα από τα δικά σου μάτια αντικρίζει πρώτη φορά τη ζωή. Στα δικά σου βήματα θα βαδίσει, γιατί πολύ απλά σε σένα θα θελήσει να μοιάσει. Είναι δικό σου καθήκον να διαπαιδαγωγήσεις το παιδί σου σωστά, να του παρέχεις όλα τα εφόδια ώστε να μεγαλώσει και να γίνει ένας άνθρωπος δίκαιος, τίμιος, δοτικός κ.ο.κ. Είναι, επίσης, δική σου υποχρέωση να μη  επιτρέψεις να φυτρώσει μέσα του ο σπόρος της βίας, του ρατσισμού, του σεξισμού, της μισαλλοδοξίας...

Καθώς ένα παιδί μεγαλώνει, ανακαλύπτει τον κόσμο έχοντας τους γονείς του στο πλάι του. Κι όσο περισσότερα ανακαλύπτει, τόσες περισσότερες απορίες έχει. Προσπαθεί να τον κατανοήσει, να μάθει πώς "λειτουργεί". Δεν αργούν οι "δύσκολες ερωτήσεις". Πολλοί γονείς αγχώνονται και προσπαθούν να αποφύγουν τέτοιου είδους ερωτήσεις. Αυτή η προσέγγιση, ωστόσο, επιφέρει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνο που πρέπει να επιδιώκει ο γονέας. Σε ακραίες περιπτώσεις, μπορεί ένα παιδί να θεωρήσει το συγκεκριμένο θέμα της ερώτησης "ταμπού" και από ντροπή να μην το συζητήσει ποτέ ξανά με το γονέα του -αντίκτυπος καταστροφικός, καθώς στερείται πολύτιμες γνώσεις που μπορεί να του παρέχει ο γονέας. 

Η καλύτερη προσέγγιση είναι η ειλικρίνεια. Ως γνωστόν, δεν μπορείς να κρυφτείς από τα παιδιά. Απάντησε στο παιδί σου απλά, με τρόπο κατανοητό. Μίλησε του σαν να μην υποτιμάς την ερώτησή του. Παρέθεσε του απλά τα γεγονότα. Απέφυγε τον σχολιασμό του φαινομένου και τους "αστεϊσμούς". Μη "φοβηθείς" ότι το περιεχόμενο της συζήτησης είναι ακατάλληλο, ότι μπορεί να στιγματίσει την ψυχή του ή να του στερήσει την αθωότητα. Μίλησε  του στη δική του γλώσσα. Το πιθανότερο είναι ότι μόλις του λύσεις την απορία να την ξεχάσει. Το ζήτημα είναι να μην θεωρήσει το περιεχόμενο της ερώτησης "κακό".

Εγώ για παράδειγμα από τριών χρονών ξεκίνησα να ρωτάω τη μαμά μου τι είναι σεξ, τι είναι γκέι κ.λ.π. Εκείνη μου απαντούσε με απλό τρόπο στις ερωτήσεις μου κι εγώ τις ξεχνούσα μετά από λίγο. Μεγαλώνοντας, όμως, ο σπόρος της μισαλλοδοξίας δε βρήκε τόπο μέσα μου να φυτρώσει, ακριβώς επειδή δε θεωρούσα τίποτα απ' όλα αυτά 'κακό' ή 'επαίσχυντο'.

Παρακάτω ακολουθεί ένα παράδειγμα καλής διαπαιδαγώγησης, το οποίο άκουσε μία κοπέλα και το μοιράστηκε στο tumblr. Ένα κλασικό παράδειγμα "δύσκολης ερώτησης", που φοβούνται συνήθως οι γονείς. 

Ένα παιδί βλέπει στο δρόμο μια διεμφυλική γυναίκα και ρωτάει τη μαμά του για ποιο λόγο εκείνος ο άντρας είναι ντυμένος γυναίκα. Η μητέρα του παιδιού του απαντάει ότι είναι γυναίκα που γεννήθηκε σε λάθος σώμα. Το παιδί την ρωτάει ξανά πώς συνέβη αυτό κι εκείνη του λέει ότι κανείς δεν ξέρει, αλλά το σημαντικό είναι ότι εκείνη η γυναίκα προσπαθεί να το διορθώσει. Το παιδάκι ολοφάνερα κατάλαβε την απάντηση και την αποδέχτηκε, έτσι της λέει ένα απλό "okay!". Τότε συμβαίνει το απροσδόκητο. Το παιδάκι πλησιάζει την -εμφανώς ανασφαλή- διεμφυλική γυναίκα και την προσφωνεί "δεσποινίς". Η γυναίκα διστακτικά αποκρίνεται θετικά. Τότε εκείνο της λέει ότι φαίνεται πολύ όμορφη στη φούστα της. Εκείνη το ευχαριστεί και το παιδί τρέχει ξανά πίσω στη μαμά του, ενώ όλοι όσοι παρακολουθούν τη σκηνή χαμογελούν.

Good Parenting: Exhibit 1 (overheard at work today) 

6-year old: Mommy, why is that man dressed like a lady?
Mother: That is a lady. She was just born with the wrong body.
6-year old: How did that happen?
Mother: Nobody really knows. But she's working to fix it, and that's what's important.
6-year old: Okay! 

*runs up to obviously self-conscious woman* 

6-year old: Hey! Miss!
Lady: ...yes?
6-year old: You look really pretty in your skirt!
Lady: Thank you! 

*Kid skips back to her mom, and literally everyone in the vicinity smiles* 

I'd just like to point out that it wasn't hard to explain this to a child at all...... Next excuse please?

Πηγή: supernaturalapocalypse.tumblr.com