Γράφει η Άρτεμις Πολυκάρπου
Πόσα βράδια ξόδεψες στην σκέψη της; Και πόσα αλλά την νοσταλγούσες; Όσο και να το κρύβεις πάντα θα διψάς για αγάπη. Μια λέξη με αντίθεση δύναμης, η μια της πλευρά σου ζεσταίνει την καρδιά, την γεμίζει φως και σου αφήνει ένα όμορφο άρωμα στο χαμόγελο σου. Και η άλλη σε καταριέται να αγαπήσεις την μοναξιά.
Την ερωτεύεσαι, βυθίζεσαι μέσα της και δυστυχώς ή ευτυχώς σου μαθαίνει πολλά. Όταν γνωρίσεις την μοναξιά ποτέ δεν είσαι σίγουρος αν θέλεις να φύγεις μακριά της. Όμως η συμφιλίωση μαζί της σου δίνει μια γεύση δύναμης. Στην αρχή σου μοιάζουν όλα σκοτεινά, γεμίζει η καρδιά σου με ερωτήσεις και οι απαντήσεις κυλάνε μέσα από τα μάτια σου. Μετά όταν αρχίζει να σου μιλάει βλέπεις τις πληγές σου να ηρεμούν.
Βλέπεις καλύτερα τον εαυτό σου, τον κόσμο. Αρχίζεις να αναγνωρίσεις τις προθέσεις των ανθρώπων γύρω σου, γιατί έρχονται, γιατί φεύγουν, γιατί μένουν. Μαθαίνεις να αγαπάς τον εαυτό σου περισσότερο, δεν προσαρμόζεσαι εύκολα σε κάτι που δεν λαχτάρας. Οι άνθρωποι θέλουν μέτρημα, όχι δικαιολογίες. Μέσα στην μοναξιά σου να μην ξεχνάς να τους μετράς και να φεύγεις αθόρυβα από άτομα με μηδενικούς συντελεστές.
Η αλήθεια είναι πως μόλις αντιληφθείς ότι ελάχιστοι θα έκαναν όσα θα έκανες εσύ γι’ αυτούς, αλλάζουν τα πλάνα σου. Αλλιώς βολεύονται μέσα στην προσαρμοστικότητα σου και ξανά πάμε από την αρχή. Η μοναξιά σου μαθαίνει να διακρίνεις την δύναμη μέσα σου που δεν μετρά εξαρτήσεις αλλά επιλογές.
Τόσο ίδιες και τόσο διαφορετικές. Σαν κύκλος που ποτέ δεν κλείνει. Η αγάπη σε ταξιδεύει στα ουράνια, σε ενώνει με μια αγκαλιά στο πιο βαθύ σου χτυποκάρδι, όμως η μοναξιά σε μαθαίνει να πετάς, να μετράς την ουσία την αγκαλιάς που ένιωσες. Δυο παράλληλοι δρόμοι που πάντα θα ενώνονται. Τώρα πια δεν τις ξεχωρίζω, μου αρκεί να βλέπω τον εαυτό μου μέσα τους ζωντανό και αληθινό.
Αν δεν γνωρίσεις την μοναξιά πώς θα νιώσεις την αγάπη και αν δεν νιώσεις την αγάπη πως θα μετρηθείς στην μοναξιά; Αν δεν αντέξεις τον εαυτό σου στα δύσκολα πώς να βιώσεις τα αληθινά σου να ξυπνάνε. Όσο πιο βαθιά μέσα σου ταξιδεύεις, βλέπεις πως και οι δυο γίνονται σύμμαχοι σου σε μια ζωή γεμάτη γνησιότητα. Και πίστεψέ με δεν αξίζει να έχεις μια ζωή χωρίς να περάσεις μέσα από το βάλτο της ψυχής σου, αλλιώς παραμένεις ζωντανός νεκρός…
Πηγή: loveletters.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου