EDITORIAL
“Never love a wild thing, Mr. Bell,' Holly advised him. 'That was Doc's mistake. He was always lugging home wild things. A hawk with a hurt wing. One time it was a full-grown bobcat with a broken leg. But you can't give your heart to a wild thing: the more you do, the stronger they get. Until they're strong enough to run into the woods. Or fly into a tree. Then a taller tree. Then the sky. That's how you'll end up, Mr. Bell. If you let yourself love a wild thing. You'll end up looking at the sky."
"She's drunk," Joe Bell informed me.
"Moderately," Holly confessed....Holly lifted her martini. "Let's wish the Doc luck, too," she said, touching her glass against mine. "Good luck: and believe me, dearest Doc -- it's better to look at the sky than live there. Such an empty place; so vague. Just a country where the thunder goes and things disappear.”
Πόσο υπέροχη ταινίααα <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΛατρεμένη ταινία <3
ΔιαγραφήΤαυτίζομαι πολύ με τη Χόλι, όπως την απεικόνισε η Όντρεϊ(το είχα γράψει και σε παλαιότερη ανάρτηση στο μπλογκ).
Μία από τις σπανιότατες περιπτώσεις που η ταινία είναι καλύτερη απ' το βιβλίο(το συγκεκριμένο απόσπασμα είναι απ'το βιβλίο)!
Αλήθεια;; Η ταινία ήταν καλύτερη;;
ΔιαγραφήΩωωω ναι <3
ΔιαγραφήΚαι το βιβλίο ήταν φοβερό, αλλά η ταινία είχε αυτό το "κάτι" που την έκανε κλασική και ασύγκριτη..
ίσως και να 'ταν το όραμα του συγγραφέα που φανταζόταν μια Χόλι που έφερνε περισσότερο σε Μέριλιν Μονρόε παρά σε Όντρεϊ Χέμπορν. Ίσως αυτή η αριστοκρατικότητα και η κομψότητα της Όντρεϊ έκανε τη Χόλι πιο συμπαθή, δεν ξέρω..
Βέβαια, ακόμη και στα σημεία που διέφερε το βιβλίο από την ταινία(πχ η Χόλι του βιβλίου τα λέω πιο "έξω απ' τα δόντια"), κατά κάποιο ανεξήγητο τρόπο αγάπησα και τις δύο εκδοχές, την καθεμιά για διαφορετικούς λόγους.
Κατάλαβα....Μάλιστα...ενδιαφέρον ;) :D
ΔιαγραφήΩωω ναι ;)
Διαγραφή