Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Πρωινές Απολαύσεις

Μια από τις αγαπημένες μου ένοχες απολαύσεις το πρωί, είναι οι λιχουδιές απ' την ελληνική αλυσίδα καφετεριών, Mikel.
Κυρίως όταν βρίσκομαι παρέα με φίλες και απολαμβάνουμε "χουζούρικες καλημέρες". Μιλώ, βεβαίως, για τις "τεμπέλικες" ημέρες της εβδομάδας που μαζευόμαστε σ' ένα σπίτι με καφέ και λιχουδιές από έξω ή τα ηλιόλουστα πρωινά που κάνουμε περίπατο στην πόλη.
Παρόλο που επιλέγω συνήθως να αγοράζω καφέ στο χέρι από καφέ-καφεκοπτεία, κάποιες φορές κάνω μια έξτρα στάση στη διαδρομή μου ώστε να υποκύψω σε μια γλυκιά Mikelοαπόλαυση: ειδικά τα muffins, σε όλες τους τις εκδοχές(βανίλια, σοκολάτα, βανίλια με κομματάκια σοκολάτας, πορτοκάλι, μήλο).
Μολονότι λάτρης της σοκολάτας, ιδιαίτερη αδυναμία έχω στα muffins με μήλο και κανέλα. Ίσως φταίει ο έρωτας μου για την κανέλα, ίσως ο πρωτότυπος γευστικός συνδυασμός, ίσως ότι δε λιγώνει τόσο όσο η σοκολάτα.. Το μόνο σίγουρο είναι ότι την αγαπώ αυτή τη γεύση.
Ψάχνοντας πριν καιρό στο διαδίκτυο, ανακάλυψα μια συνταγή για τα εν λόγω muffins -ποιος ο λόγος, σκέφτηκα, να μην τα φτιάξουμε με τα χεράκια μας; 
Στην πορεία κάπου, κάπως, την ξέχασα, αποθηκευμένη στους σελιδοδείκτες μου. Έτσι, την ανακάλυψα ξανά σήμερα, αναζητώντας κάτι καινούριο να μοιραστώ μαζί σας. Μπορεί να μην τη δοκίμασα ακόμη, αλλά φαίνεται καλή και εύκολη. Σίγουρα, κάποια στιγμή θα αποπειραθώ να την φτιάξω κι εγώ... Αν τη δοκιμάσετε πριν από μένα, μην παραλείψετε να μου πείτε εντυπώσεις!



Apple Cinnamon Muffins
(Πηγή: Sintagespareas.gr)



ΥΛΙΚΑ

  • 2 μήλα (μεσαίου μεγέθους)
  • 250 γρ. αλεύρι Γ.Ο.Χ ή spelt flour (αλεύρι χωρίς γλουτένη)
  • 2 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
  • 2 κ.γ. τριμμένη κανέλα
  • 125 γρ. καφέ ζάχαρη, συν 4 κ.γ. για το πασπάλισμα
  • 125 ml μέλι
  • 60 ml υδαρές γιαούρτι (runny yogurt) ή 30 γρ. γιαούρτι ανακατεμένο με 30 ml γάλα
  • 125 ml καλαμποκέλαιο
  • 2 αυγά
  • 75 γρ. αμύγδαλα ψιλοκομμένα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

1) Σε ένα μπώλ αναμειγνύουμε το αλεύρι, με το μπέικιν και το ένα από τα δύο κουταλάκια της τριμμένης κανέλας.

2) Σε ξεχωριστό μπώλ ανακατεύουμε με έναν αυγογδάρτη τη καφέ ζάχαρη, το μέλι, το γιαούρτι, το καλαμποκέλαιο και τα αυγά.

3) Ψιλοκόβουμε τα μήλα σε κυβάκια.

4) Παίρνουμε τη μισή ποσότητα από τα αμύγδαλα και τα ρίχνουμε στο μπώλ με το αλεύρι και τα υπόλοιπα τα βάζουμε σε ένα μικρό μπώλ

5) και τα ανακατεύουμε με το 2ο κουταλάκι της κανέλλας και προσθέτουμε και τα 4 κ.γ. της καφές ζάχαρης. Αυτό το μείγμα θα μας χρειαστεί για το πασπάλισμα.

6) Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς και τοποθετούμε τις χάρτινες θήκες στο ειδικό ταψάκι για μάφινς.

7) Παίρνουμε το μπώλ με τα υγρά υλικά και το ρίχνουμε στο μπώλ με τα στερεά. Προσθέτουμε και τα μήλα και ανακατεύουμε με τον αυγογδάρτη, μη το παρακάνετε όμως!

8) Γεμίζουμε με ένα κουτάλι τις θήκες και μετά πασπαλίζουμε με το μείγμα που έχουμε φτιάξει.

9) Ψήνουμε για 20 λεπτά ή μέχρι να φουσκώσουν και να ροδοκοκκινήσουν.

10) Αφού ψηθούν τα αφήνουμε να σταθούν στο ταψάκι τους για 5 λεπτά!


Λίγα μυστικά ακόμα

  • Κατά της γνώμη της συγγραφέως το μείγμα δεν θέλει πολύ ανακάτεμα και μάλιστα λέει ότι όσο πιο 'σβωλιασμένο' είναι τόσο πιο αφράτα θα γίνουν τα μάφινς.
  • Εγώ τα έψησα στον αέρα και σε χρόνο μου πήρε 5 λεπτά παραπάνω, για αυτό πριν τα βγάλετε κάντε μια δοκιμή με μια οδοντογλυφίδα.
  • Το υδαρές γιαούρτι το βρίσκω στην Αγγλία, απλά έτυχε τη μέρα που έφτιαξα τα μάφινς, να μην έχω και δοκίμασα να ανακατέψω το γιαούρτι με το γάλα και πιστεύω ότι πέτυχε! Ίσως θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε ξυνόγαλο ή κεφίρ.
  • Η συνταγή λέει ότι φτιάχνει 12 μάφινς κανονικού μεγέθους αλλά εμένα μου περίσσεψε λίγο και έφτιαξα και 2 παραπάνω.

Η συνταγή είναι της Nigella Lawson.

The Sex Factor

EDITORIAL


 Το σεξ είναι στη ρίζα της ζωής, και δεν θα μπορέσουμε ποτέ να μάθουμε να σεβόμαστε τη ζωή αν δεν μάθουμε να καταλαβαίνουμε το σεξ. - Havelock Ellis, 1859-1939, Βρετανός ψυχολόγος 

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Καλά Κούλουμα!

EDITORIAL

Αμόλα καλούμπα!


4η συνεχόμενη Καθαρά Δευτέρα από τη μέρα που ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο. 
Πώς περνάνε τα χρόνια.. 

Έχουν αλλάξει τόσα πολλά τα τελευταία χρόνια στη ζωή μου, με αποκορύφωμα το πτυχίο μου. Έχω αλλάξει εγώ η ίδια. Σε βάθος. Έχω μεγαλώσει. Αυτό το ιστολόγιο είναι κατά κάποιο τρόπο το δικό μου πέρασμα στην ενηλικίωση(ασχέτως που ήμουν ήδη 18 όταν ξεκίνησα να γράφω). Το βλέπω διαβάζοντας παλαιότερες αναρτήσεις και πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος έκφρασής μου, ο χαρακτήρας που βγάζω γράφοντας.

Ας μην επεκταθώ περισσότερο, το σημερινό editorial είναι αφιερωμένο στην Καθαρά Δευτέρα.

Λαγάνα του Άκη

Η Καθαρά Δευτέρα σηματοδοτεί τη λήξη της Αποκριάς και την έναρξη του ταξιδιού  νηστείας.  Γι' αυτό τέτοια μέρα απολαμβάνουμε νηστίσιμες λιχουδιές: θαλασσινά, λαγάνα, φασόλια, χαλβά κ.α. 

Σήμερα για πρώτη φορά έφτιαξα σπιτική λαγάνα, ακολουθώντας τη συνταγή του Άκη Πετρετζίκη από την εκπομπή του, "Κάντο όπως ο Άκης"

Σε περίπτωση που δεν έχετε δοκιμάσει τις συνταγές του(ή για κάποιο λόγο είστε επιφυλακτικές απέναντί του), μπορώ να πω ότι ο Πετρετζίκης είναι εγγύηση στην κουζίνα. Συζητώντας με την κολλητή μου(ναι, γεράσαμε τόσο που συζητάμε για εκπομπές μαγειρικής!), έχουμε καταλήξει ότι κάθε συνταγή του που έχουμε δοκιμάσει(από την πιο απλή, έως την πιο εξεζητημένη) έχει πετύχει και μας έχει ικανοποιήσει.
Δεν ξέρω για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό -ίσως δίνει καλά tips, ίσως δίνει συνταγές χωρίς περιθώρια αποτυχίας- το συμπέρασμα είναι ένα: η επιτυχία είναι σίγουρη!

Το σημερινό αποτέλεσμα με δικαίωσε για τον πρωινό μου κόπο με το παραπάνω! Ό,τι και να πω είναι λίγο. Η μία εκ των δύο λαγανών εξαφανίστηκε, μάλιστα, εντός ολίγων ωρών, μετά μουγκρητών απολαύσεως εκ μέρους μου. Δοκιμάστε τη συνταγή, έστω του χρόνου, θα με θυμηθείτε! 
Αναμφίβολα, ο Άκης Πετρετζίκης είναι ο ήρωας της σημερινής ημέρας!

Μάλιστα, καθώς έτυχε η σημερινή γιορτή να συμπέσει με την υπέρλαμπρα βαρετή 87η τελετή απονομή των βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, δε μπόρεσα παρά να χαρακτηρίσω τις συγκεκριμένες λαγάνες ως "Oscar material", άξιες βράβευσης δηλαδή με Όσκαρ.


ΥΛΙΚΑ

  • 500 γρ. αλεύρι σκληρό
  • 350 γρ. νερό
  • 10 γρ. μαγιά ξερή
  • 1 πρέζα ζάχαρη κρυσταλλική
  • 10 γρ. αλάτι
  • Ελαιόλαδο
  • Σουσάμι



ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Στο μπολ του μίξερ ρίχνουμε νερό, μαγιά και ζάχαρη, ανακατεύουμε και ρίχνουμε το αλεύρι και τη μαγιά. Στη συνέχεια, προσθέτουμε το λάδι και χτυπάμε καλά. Αφήνουμε το ζυμάρι να φουσκώσει.
Σε μια αλευρωμένη επιφάνεια, ανοίγουμε το ζυμάρι και του δίνουμε σχήμα με τη βοήθεια ενός πλάστη. Τοποθετούμε τις λαγάνες σε ταψί με λαδόκολλα, αλείφουμε με το ζαχαρόνερο και πασπαλίζουμε το σουσάμι. Αφήνουμε να φουσκώσουν και, στη συνέχεια, κάνουμε μικρά βαθουλώματα και ρίχνουμε λίγο ελαιόλαδο. 
Ψήνουμε στους 200 βαθμούς μέχρι να πάρουν ωραίο χρώμα.

Μπορείτε να δείτε την εκτέλεση βήμα-βήμα στο web tv.

Καλή Σαρακοστή!

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Πρωινά ξυπνήματα στο Ποντικόσπιτο

Σήμερα με κατέκλυσε μια απροσδόκητη νοσταλγία για την Κομοτηνή.. 


Δεν ήταν ούτε οι βόλτες με την παρέα μου, ούτε η σχολή, ούτε τα μαθήματα, ούτε η εξεταστική που μου έλειψαν σήμερα(καλά, αυτά μου λείπουν κάθε μέρα, έτσι κι αλλιώς). 
Εκείνο που μου έλειψε τούτη τη συννεφιασμένη μέρα ήταν το πιο "ηλίθιο" πράγμα που μπορούσα να σκεφτώ
Νοστάλγησα το τραγούδι του Snoop Dog "Smoke Weed". Ξέρω, θα απορήσετε, λογικό είναι, αλλά επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω. 
Όχι, μη φοβάστε, δεν είμαι κρυφή χασικλού. Ούτε προδίδω τα μουσικά μου ακούσματα για τον Snoop Dog. Απλά κρύβει μια από τις πιο αγαπημένες μου αναμνήσεις(είμαι σίγουρη, το είχατε καταλάβει πριν σαν το πω). 
Το συγκεκριμένο τραγούδι το έχω συνδέσει με την ανάμνηση του πρωινού ξυπνήματος με την παρέα μου στην Κομοτηνή, μετά από τα καθιερωμένα sleepover μας
Μία από τις φίλες μου -για την ακρίβεια εκείνη στο σπίτι της οποίας μαζευόμασταν πιο συχνά- επέλεγε κάθε πρωί αυτό το τραγούδι για να μας ξυπνήσει ξεσηκωτικά. Κάθε φορά που το έβαζε, την κορόιδευα και της έλεγα "άλλη μια φορά να το ακούσω πρωί-πρωί, θα πέσω στο χασίς", μα η αλήθεια είναι ότι περίμενα πώς και πώς πότε θα το βάλει. 
Το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα ερχόταν σχεδόν εκ του αυτομάτου. Μας έφτιαχνε τη διάθεση αμέσως και μας προετοίμαζε για ακόμη μια μέρα παρακολουθήσεων -εντάξει, όχι πάντα- και ολοήμερης διασκέδασης. Ήταν το καλύτερο πρωινό ξύπνημα: φοιτήτριες, χαλαρές, χαρούμενες, μια αγαπημένη παρέα που περνάει υπέροχα..
Κάπως έτσι, το τραγούδι αυτό έγινε η αγαπημένη μου "ένοχη απόλαυση" -λες και η ανεβαστική του μουσική δεν ήταν από μόνη της αρκετή! Έγινε, σχεδόν, ύμνος της φοιτητικής μου ζωής και των όμορφων στιγμών με τη φοιτητοπαρέα μου(κυρίως του γλυκού μου "ποντικιού" και του σπιτιού της που το αγάπησα σχεδόν όσο το δικό μου). 
Ακούγοντας το, πλέον, μια μονάχα σκέψη περνά από το μυαλό μου: τα πρωινά ξυπνήματα στο "Ποντικόσπιτο ".


Συνεχίζοντας στη συνήθη ροή των δημοσιεύσεων αυτού του ιστολογίου, όπως σε κάθε ανάρτηση για καλημέρα, δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει μια συνταγή για το πρωινό μας. 
Σήμερα -λίγο η Κυριακή, λίγο το πρωινό ξεσήκωμα με τον Snoop Dog- αποφάσισα να αναδημοσιεύσω μια λίγο πιο ιδιαίτερη συνταγή. Μια συνταγή που μπορεί να φαγωθεί πρωί-μεσημέρι-βράδυ, είτε σαν γεύμα είτε σαν επιδόρπιο. Μια συνταγή με έμπνευση από το αγαπημένο Supernatural. Η αγαπημένη λιχουδιά του Dean(όχι ποιος Dean!). Τόσο αγαπημένη, που κάνει "πονηρά όνειρα" με το ομώνυμο τραγούδι. Μια γλυκιά πίτα. Συγκεκριμένα, μια κερασόπιτα. Μπορεί να μην είναι ακόμη η εποχή των κερασιών, αλλά δεν μπόρεσα ν' αντισταθώ!

Hey, see if they've got any pie. 
Bring me some pie! 
Love me some pie.

Κερασόπιτα {Cherry-Pie}


Η κερασιά της αυλής, μας χάρισε και φέτος τα πεντανόστιμα κερασάκια της. Ειλικρινά, ευχαριστιέμαι να απλώνω το χέρι μου και να γεύομαι τη γλυκύτητά τους. Αισθάνομαι ευλογημένη, αν μη τι άλλο. Έφτιαξα αυτή τη κερασόπιτα και η νοστιμιά της με εξέπληξε τόσο ευχάριστα που δεν μπορούσα να πιστέψω πως δεν την είχα φτιάξει νωρίτερα {και όλο έτρωγα και αναρωτιόμουν, μέχρι που 'σώθηκε' το γλυκό}. Πλάκα κάνω! Το γλυκό αυτό είναι, από εκείνες τις απολαύσεις που επιβάλλεται να τις γευτεί κανείς έστω και μια φορά στη ζωή του. Σας έπεισα;

Υλικά

για τη γέμιση {ελαφρώς προσαρμοσμένη από Allrecipes}
4 κούπες κεράσια χωρίς τα κουκούτσια 
1 κούπα ζάχαρη
1/4 της κούπας νισεστέ ή κορν φλάουερ
1 με 2 σταγόνες λεμόνι 

για τη ζύμη {mel'skitchencafe}
2 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
230 γρ. βούτυρο κρύο
1 κ.σ. ζάχαρη
1/2 κ.γ. αλάτι 
1/3 της κούπας παγωμένο νερό + 1 με 2 κ.σ. επιπλέον αν χρειαστεί 

 Εκτέλεση
  1. Γέμιση. Αφαιρούμε τα κουκούτσια και βράζουμε τα κερασάκια μας σε μέτρια φωτιά {στο 4} για περίπου 20' με 25', ανακατεύοντας περιστασιακά. 
  2. Προσθέτουμε τη ζάχαρη που έχουμε ανακατέψει με το νισεστέ. Ανακατεύουμε πάνω στο ζεστό μάτι μέχρι να πήξει το σιροπάκι μας για 3' με 4', προσθέτουμε το λεμονάκι και αποσύρουμε από τη φωτιά. Αφήνουμε να κρυώσει. 
  3. Την εργασία αυτή την έκανα από την προηγούμενη και το μείγμα το διατήρησα σε θερμοκρασία δωματίου. Περιττό βέβαια να πω πως η γέμιση αυτή τρώγεται όπως είναι αλλά συνοδεύει τέλεια και παγωτό ή μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν γέμιση τούρτας.
  1. Ζύμη. Σε βαθύ μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι, τη ζάχαρη και το αλάτι. 
  2. Το κρύο βούτυρο το κόβουμε σε μικρούς κύβους και το ρίχνουμε στο αλεύρι. Με τη βοήθεια δυο πιρουνιών {ή αν υπάρχει το ειδικό εργαλεία για τη ζύμη τάρτας} θρυμματίζουμε το βούτυρο ενσωματώνοντάς το στο αλεύρι. Θέλουμε στο τέλος να υπάρχουν μικρές μπαλίτσες βουτύρου διάσπαρτες και το αλεύρι να μοιάζει με ψιλό τραχανά.
  3. Τέλος προσθέτουμε το παγωμένο νερό και ανακατεύουμε ίσα να αποκτήσουμε μια ζύμη όχι και τόσο ομοιογενή. Αυτό δεν μας πειράζει. Η ζύμη πρέπει να έχει αυτή τη μορφή και να είναι απαραίτητα σε όλη τη διάρκεια κρύα. Αν σε περίπτωση ζεσταθεί από τη θερμότητα των χεριών μας τη βάζουμε στην κατάψυξη για 15'. 
  4. Το φύλλο το ανοίγουμε ανάμεσα σε δυο λαδόκολλες, αυτό έκανα εγώ. Βουτυρώνουμε ένα ταψάκι 18cm {δεν χρειάζεται μεγαλύτερο σκεύος}, στρώνουμε το φύλλο να καλύψει μέχρι πάνω τα τοιχώματα, προσθέτουμε τη γέμιση και από τα περισσεύματα ανοίγουμε και το πάνω φύλλο οπότε μην αγχωθείται αν δείτε πως το ζυμάρι είναι λίγο. Τυλίγουμε τη ζύμη από τα πλάγια σε κόθορο και χαράσσουμε λεπτές γραμμές στην επιφάνεια. 
  5. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180c για περίπου 1 ώρα και κάτι {εμένα χρειάστηκε επιπλέον 10'}. Αφήνουμε το ταψάκι μας για 2 ώρες περίπου πάνω σε σχάρα να σφίξει η γέμιση. 

Η ζύμη αυτή είναι λίγο μπελαλίδικη αλλά η γεύση της είναι θεϊκή. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναλλακτικά και σφολιάτα αν θεωρείται πως σας πέφτει κομματάκι δύσκολη η παρασκευή της. Μην πτοηθείτε. 
 Καλή μας όρεξη


Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Οφειλές λύπης...

EDITORIAL


  Άσε να κλαίω. Μόνο γράφε τους λόγους, μήπως κι οφείλω κι άλλη λύπη. Θέλω να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη πως βασανίστηκα για όλα. - Κική Δημουλά 

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Άνισοι σε κόσμο ίσων...

Πριν λίγους μήνες, σ' ένα "γυναικείο ιστότοπο" (κάτι σαν γυναικείο διαδικτυακό περιοδικό) είχα συναντήσει ένα άρθρο με τον ανατριχιαστικά σεξιστικό τίτλο: Γιατί μου σηκώνεται η τρίχα με τον ΦεμινισμόΗ επικεφαλίδα έτσι γραμμένη, με τούτα τα τεράστια γράμματα να στέκουν απειλητικά μπροστά σου, κάνοντας κάθε συνειδητοποιημένο αναγνώστη να σκιάζεται για το τι είδους ιδέες μπορεί να διαβάσει εκεί μέσα. Δεν είχα άδικο που φοβήθηκα για το περιεχόμενο, ίσα ίσα δικαιώθηκα -δυστυχώς- απόλυτα, καθώς η εντύπωση που μου προξένησε μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον αλγεινή(μπορώ να πω η δική μου η τρίχα σηκώθηκε!)..

Το άρθρο αυτό, μετά λύπης μου ομολογώ ότι είναι το πιο εμετικό κείμενο τέτοιου είδους που έχω διαβάσει στη ζωή μου. Το χειρότερο είναι ότι τούτο το βδελυρό ελεγείο του σεξισμού και του μισογυνισμού, που θα έκανε τη Σιμόν Ντε Μποβουάρ να φάει το πρωτότυπο του "Δεύτερου Φύλου" από την απελπισία της, είναι γραμμένο από γυναίκα. 
Μάλιστα, γυναίκα!

Διαβάζοντάς το, ειλικρινά σας το λέω, ντράπηκα. Ντράπηκα που η εν λόγω συντάκτρια ανήκει στο γυναικείο φύλο. Ντράπηκα που έχει το θράσος να θεωρεί το φεμινισμό ένα παρωχημένο τρεντ, το οποίο της κάνει κομμάτι παλιακό, οπότε συστήνει να το αφήσουμε κατά μέρος και να ασχοληθούμε με νέες μόδες -λες και ο φεμινισμός είναι σαντρέ ανταύγειες σε κόκκινα μαλλιά.


Η συντάκτρια έκανε μια αισχρή προσπάθεια να φανεί προοδευτική και να κατακρίνει τα "κακώς κείμενα" του κοινωνικού της περίγυρου, ψέγοντας με μικροπρέπεια το φεμινισμό ως την απόλυτο πηγή του κακού -όλα αυτά χωρίς να έχει ιδέα τι είναι ο φεμινισμός, τι πραγματεύεται, πού αποσκοπεί και τι προσφέρει στην ποταπή ζωούλα της η ύπαρξή του μέχρι και σήμερα. Υιοθέτησε κάθε λογής φαλλοκρατικό στερεότυπο, τα έκανε λάβαρο στο άθλιο άρθρο της και με αυτό ενέδυσε την καρικατούρα της φεμινίστριας του 21ου αιώνα που ζωγράφισε με τη "συγγραφική" της πένα. 


Κι είναι η άγνοια της τόσο τραγική, που δεν συνειδητοποιεί ότι οι άντρες -που τόσο σθεναρά νομίζει ότι υπερασπίζεται με τούτη την "επαναστατική" της πράξη- ωφελούνται επί της ουσίας από την καταπολέμηση των σεξιστικών προτύπων, που επιβάλλουν ρόλους και μοντέλα συμπεριφορών και στα δύο φύλα. Η ισότητα των δύο φύλων είναι και δικό τους θέμα(δεν πέρασαν πολλοί μήνες που επαίνεσε όλος ο πλανήτης σύσσωμος την Emma Watson για το περιεχόμενο της πρώτης της ομιλίας ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως σε Θέματα Ισότητας του Τομέα Γυναικών των Ηνωμένων Εθνών).

 Men—I would like to take this opportunity to extend your formal invitation. Gender equality is your issue too.

We don’t often talk about men being imprisoned by gender stereotypes but I can see that that they are and that when they are free, things will change for women as a natural consequence. - Emma Watson
 

Η δε συντάκτρια επιβεβαίωσε πανηγυρικά την κατάπτυστη αδαημοσύνη της, επιλέγοντας να απαντήσει σε ελάχιστα, μόνο, από τα σχόλια που κατέκριναν το ελεεινό της άρθρο -εντελώς συμπτωματικά κανένα από εκείνα που παρέθεταν αναντίρρητα επιχειρήματα για το άτοπο του εν λόγω μανιφέστου του σεξισμού και της ευήθειας.

Ειλικρινά δεν ξέρω αν αυτή η γυναίκα -ντρέπομαι και μόνο που την αποκαλώ γυναίκα!- είναι ρατσίστρια, αν ενστερνίζεται τα σεξιστικά στερεότυπα της συμπλεγματικής ελληνικής κοινωνίας , αν μισεί τόσο πολύ το ίδιο της το φύλο ή αν είναι καταστροφικά ηλίθια. Αυτό που ξέρω, όμως, σίγουρα είναι πως τέτοιου είδους αμάθεια είναι επικίνδυνη για κάθε κοινωνία.


Την πρώτη φορά που το διάβασα, ήξερα ότι έπρεπε κάποια στιγμή να θίξω αυτό το θέμα και εδώ, αλλά απασχολημένη καθώς ήμουν τον τελευταίο καιρό, το ανέβαλα. Όταν, ωστόσο, το άρθρο αυτό εισέβαλε στη ζωή μου για 2η φορά χθες, συνειδητοποίησα ότι είναι καιρός να λάβω θέση σε αυτό το ιστολόγιο και να εκθέσω δημόσια την ανησυχία μου για το πού πάει η κοινωνία μας -κατά διαόλου πάει, εμείς να δω πότε θα το συνειδητοποιήσουμε.


Λένε πως μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, εντούτοις θα παραφράσω το γνωμικό, λέγοντας πως ένα πρωτότυπο ισούται με χίλιες περιλήψεις. Και για του λόγου το αληθές το άρθρο αυτό ακολουθεί αυτούσιο παρακάτω(δεν έχω αλλάξει ούτε μια εικόνα, ούτε ένα σημείο στίξης). Δείτε και μόνοι σας.

Νομίζω ότι η λέξη φεμινισμός πρέπει να πάψει να λέγεται και να γράφεται. Get a life. 

Σίγουρα η λέξη φεμινισμός είναι παλιά. Κυρίως επειδή την ακούμε χρόνια. Άρα είναι και ντεμοντέ.

Από όσα μπορώ να θυμηθώ, σήμαινε ότι σε γενικές γραμμές οι γυναίκες είναι άνθρωποι. Ξεκίναγε από το σοβαρό, να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους άντρες μέχρι το υπερβολικό, να μπορούν να κατουράνε όρθιες όπως και εκείνοι. Μέχρι ένα σημείο, άξιζε να ασχολείται κανείς μαζί του. Μετά κούρασε. Όπως και οι άντρες εξάλλου. Όταν ασχολείσαι πάρα πολύ μαζί τους διαπιστώνεις ότι με μικρές διαφορές είναι όλοι ίδιοι. Να είσαι τυχερή ο δικός σου, να είναι ο λιγότερο ανόητος, μου έλεγε η γιαγιά μου. 
Τι ήταν ο φεμινισμός όταν άξιζε εμείς οι γυναίκες του δυτικού κόσμου να κρατάμε την σημαία του ψηλά; Σήμαινε ότι χρειαζόμαστε περισσότερο αέρα για να την κουνάμε. Ότι οι ρόλοι μας ως γυναίκες, μάνες, αδερφές, ερωμένες, νοικοκυρές και αγάπες αυτές, μας καταπίεζαν και θέλαμε κι άλλο αέρα να αναπνεύσουμε. Δεν μας έφτανε το φαγητό το μεσημέρι να είναι καλό. Ούτε της μάνας μου της έφτανε. Και γι 'αυτό όποτε δεν είναι ευχαριστημένη από τον πατέρα μου, τον κατηγορεί που δεν την άφησε να δουλέψει για να φροντίζει τα παιδιά τους, αλλά και τους γονείς του. Που δεν την άφησε να φύγει λίγο από το σπίτι για να ξεφύγει από τις καθημερινές υποχρεώσεις της. Γi' αυτό και τώρα μαθαίνει κομπιούτερ, έγινε εθελόντρια του Ερυθρού Σταυρού, μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου και πάει ομαδικές εκδρομές με το ΚΑΠΗ, όποτε μπορεί. Από τότε πάνε πολλά χρόνια, και μιλάμε ακόμα για τον φεμινισμό;

Ναι, τα ίδια κάνουν οι άντρες στις γυναίκες. Μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε. Αλλά πόσο σημασία έχει πια για τις γυναίκες να λένε ότι οι άντρες φταίνε για όλα; Καμία. Καμία γυναίκα δεν έχει κανέναν άντρα πλέον ανάγκη για να έχει ζωή. Get a life κορίτσια. 
Αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο, αλλά και για να το συζητήσουμε εδώ, στο Ladylike, ήταν η ερώτηση της Μάριον (της Παλιούρα ντε) αν μας ενδιαφέρει να δημοσιεύσουμε μια γυναικεία ομάδα που λέγεται "Feminists τάδε" και λέει ότι το μέλλον του κόσμου τούτου πρέπει να το αναλάβουν χέρια και μυαλά γυναικεία. Μισό λεπτό να συνέλθω από την δήλωση – είδηση. Για πες; Πρώτη φορά το ακούω! Την ρώτησα τι καινούργιο έχει να πει αυτή η ομάδα και αμάν πια με τις κατεστραμμένες γκόμενες που δεν έχουν τίποτα να κάνουν, φτιάχνουν μια ομάδα και καίνε τα σουτιέν. Τι το ήθελα το τελευταίο; 
Καταλαβαίνετε ότι υπήρξαν αντιδράσεις. 
Εγώ η μεγάλη (ρατσιστικό, αλλά θα τα πούμε άλλη φορά) που είμαι συμβιβασμένη, που δεν έχω μέσα μου την φλόγα της επανάστασης, που δεν αντιδρώ πια, μπλα μπλα μπλα. Που σκύβω το κεφάλι και πολλά άλλα τέτοια κοσμιτικά επίθετα και χαρακτηρισμοί ακούστηκαν, κόσμιοι, που το καλό που έχουν είναι να δημιουργούν προϋποθέσεις εποικοδομητικού διαλόγου. 
Τι είναι φεμινισμός πια; 
Εξηγούμαι, όχι ότι έχω ανάγκη να δικαιολογηθώ και λέω ότι, τι είναι φεμινισμός πια; Τι έχει να μας πει; Σε όλες τις γυναίκες, όλων των ηλικιών; Έχει μείνει τίποτα να αποδείξουμε; Δεν δουλεύουμε; Δεν είμαστε ανεξάρτητες; Πολλές σύζυγοι σήμερα δεν πήραν στην πλάτη τους το σπίτι τους όταν ο άντρας τους έμεινε από δουλειά; Δεν διαβάζουν τα παιδιά; Τι έχει μείνει που δεν κάνουμε; ΟΚ, να κατουράμε όρθιες. 
Τι είναι φεμινισμός σήμερα; Τίποτα. 
Είναι μια λέξη και κατάστημα ντεμοντέ, μέσα στο οποίο θα βρεις κυρίες που πιστεύουν ότι οι γυναίκες είναι καλύτερες από τους άντρες και πρέπει να βγουν μπροστά, που σιχαίνονται τους άντρες, που είναι εναντίον των δεσμεύσεων και του γάμου, θυμωμένες, μοναχικές γυναίκες, γυναίκες που βγαίνουν από τα ρούχα τους, που καίνε τα σουτιέν τους και θέλουν να κάνουν ακόμα μια ομάδα, η οποία θα λέει βγες μπροστά και δείξε την ρόγα σου στο Instagram, έτσι θα αποδείξεις ότι αξίζει ως γυναίκα. Γιατί; 
Για τον φεμινισμό. 
Τον ποιον; 
Θέλω να πω, οι άντρες και οι γυναίκες, ευτυχώς είναι φτιαγμένες διαφορετικά. Από εκεί και πέρα ποια γυναίκα θεωρεί ότι αυτό το διαφορετικό καλούπι είναι εμπόδιο στη ζωή της; Συγνώμη κυρίες μου, αλλά μόνο εκείνες που έχουν την πολυτέλεια να βαριούνται. Ε, ναι. Τι σε σταματάει να κάνεις την δουλειά που θέλεις; Τι σε εμποδίζει να γίνεις μάνα; Να φοράς ό,τι θέλεις, να μιλάς όπως θέλεις; Να γίνεις μέλος μιας οποιασδήποτε ομάδας που δεν έχει σημαία της τον φεμινισμό; Δεν υπάρχουν άλλα χόμπι;
Ή μήπως να ξεστομίσω το σιχαμένο; Ότι οι γυναίκες θέλουν να σέρνουν τους άντρες από το φόρεμά τους. Μπλιαχ. Δηλαδή να τους βάλουν κάτω από την ποδιά τους (κι αυτό το τσιτάτο της γιαγιάς μου), ώστε να αποδείξουν ότι τελικά, ναι, είναι καλύτερες από αυτούς;



Δεν μου πέρασε ποτέ αυτό από τα μυαλό. Ούτε στις περισσότερες γυναίκες που ξέρω. Όλες λένε τι έκαναν λάθος και δεν παίρνουν καλά λεφτά στην δουλειά τους, γιατί κουράζονται τόσο μέσα στην ημέρα, γιατί μεγαλώνοντας δεν δουλεύουν λιγότερο, πότε θα αποκτήσουν καλύτερη τσάντα, πώς να πάνε τα παιδιά τους σε περισσότερες δραστηριότητες, ποιο χρώμα στα νύχια είναι της μόδας και γιατί να δουν το "Boyhood"
Ελάτε πια βρε κορίτσια με τον φεμινισμό. Ξεπεράστε τον πια!
Θα μπορούσα να γράφω ώρες ολόκληρες για το πόσο ενοχλητικό είναι τούτο το επονείδιστο άρθρο και πόσο επικίνδυνο είναι εν έτει 2015 να εκφέρονται δημόσια -και δη από γυναίκες- τέτοιες αδαώς οπισθοδρομικές απόψεις(κυρίως τώρα με την επάνοδο των φασιστικών μορφωμάτων σε κάθε κοινωνία που τελεί υπό κρίση). Επιλέγω, όμως, να κλείσω την ανάρτησή μου εδώ, αφήνοντας τις απαντήσεις που διατυπώθηκαν κάτω από το άρθρο της ντροπής να συμπληρώσουν τα κενά του δικού μου άρθρου. 

Women saying ‘I’m not a feminist’ is my greatest pet peeve. Do you believe that women should be paid the same for doing the same jobs? Do you believe that women should be allowed to leave the house? Do you think that women and men both deserve equal rights? Great, then you’re a feminist. - Lena Dunham.

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Πες μου το ζώδιό σου, να σου πω τι θα πιεις


Σήμερα βρήκα ένα ακόμη άρθρο σχετικό με τα χαρακτηριστικά των ζωδίων. Διαβάζοντας τον τίτλο, κατάλαβα ότι ήταν κάτι που θα μ' έκανε να γελάσω το δίχως άλλο, καθώς πραγματεύεται τις αλκοολούχες προτιμήσεις του κάθε ζωδίου. 
Έσπευσα να διαβάσω πρώτο το δικό μου ζώδιο. Σαν γνωστή μπεκροκανάτα που είμαι, βρήκα την εν λόγω περιγραφή τόσο εύστοχη που προς στιγμής αναρωτήθηκα μήπως είναι σε κάποια γωνία και με παρακολουθεί αυτός που το έγραψε. Διαβάζοντάς το, δεν μπόρεσα παρά να το συνδυάσω με μια από τις πιο αστείες σκηνές της αγαπημένης μου σειράς, Supernatural -την περίοδο που αγαπημένος μας άγγελος Castiel περνάει τη δική του φάση αλκοολισμού λόγω απελπισίας. Γέλασα τόσο πολύ, που αναπόφευκτα μπήκα στον πειρασμό να το αναδημοσιεύσω. 
Διαβάζοντας τα υπόλοιπα ζώδια και κρίνοντας από φίλους και γνωστούς, παρατήρησα ότι το άρθρο περιέγραψε πολλές γνωστές σε μένα προτιμήσεις φίλων, έτσι δεν μπόρεσα να αντισταθώ, με αποτέλεσμα το χιουμοριστικά αλκοολικό αυτό άρθρο να ταξιδεύει από σήμερα ελεύθερο στη μπλογκόσφαιρα.
Σε καμία περίπτωση δεν ισχυρίζομαι ότι η αστρολογία είναι κάποιο είδος επιστήμης, ούτε ότι τα όσα περιγράφουν οι απανταχού αστρολόγοι-αναλυτές είναι θέσφατο. Αλλά τις περισσότερες φορές οι περιγραφές είναι τόσο εύστοχες, που δεν μπορείς παρά να γελάσεις με την καρδιά σου!


Πώς, τι, γιατί και σε τι ποτήρι πίνουν οι Λέοντες, οι Τοξότες, οι Ταύροι και τα λοιπά ζώδια; 



Ανακαλύψτε τις αλκοολικές συνήθειες των άλλων ζωδίων -αφού τις δικές σας τις γνωρίζετε ήδη- και ανακαλύψτε ποιό ζώδιο είναι η καλύτερη παρέα για ένα ξέφρενο βράδυ στην πόλη.


Κριός

Οι Κριοί, άντρες και γυναίκες, προτιμούν τα περισσότερο «βαρβάτα» αλκοολούχα ποτά, όπως είναι το ουίσκι, είτε με πάγο, είτε με κόκα-κόλα. Σε κάθε περίπτωση αυτό που τους χαρακτηρίζει είναι η διάθεσή τους να δοκιμάσουν πρώτοι από όλους τις νέες αφίξεις στο bar. Ό,τι νέο δημιουργήσει ο mixologist της γειτονιάς, θα το έχει δοκιμάσει ο Κριός, πριν καν το ανακαλύψετε εσείς (εκτός και αν είστε Κριός, φυσικά).


Ταύρος

Οι Ταύροι δεν ρισκάρουν, όπως οι Κριοί, και επιλέγουν πάντα την ίδια κλασική μπίρα και αν μάλιστα, στην τιμή της μπίρας περιλαμβάνεται και hot-dog, τότε η ευτυχία φτάνει σε δυσθεώρατα ύψη. Εάν ωστόσο, είστε Ταύρος που δεν του αρέσει η μπίρα, τότε μάλλον είστε από τους Ταύρους που προτιμούν ένα γλυκόπιοτο κοκτέιλ όπως το ντάκιρι ή μια πίνα-κολάντα. Σε κάθε περίπτωση προτιμάτε πάντα την πεπατημένη.


Δίδυμοι

Για έναν Δίδυμο, η επικοινωνία σε ένα bar είναι το ίδιο σημαντική όσο και το ποτό. Ένας Δίδυμος δεν συχνάζει σε ένα μοναχικό bar, αλλά σε ένα μέρος που θα έχει κοινωνική διάδραση και πνευματικά ερεθίσματα. Γι’ αυτό το λόγο θα πιει κάτι που δεν θα τον χτυπήσει απότομα, αλλά θα έχει το περιθώριο να πιει πολλά ποτήρια, μέχρι να τελειώσει η συζήτηση και να μεθύσει τελείως. Λευκό δροσερό κρασί ή ένα μαρτίνι με γεύση πεπόνι και ένας πολυλογάς barman είναι ό,τι χρειάζεται ένας Δίδυμος για να περάσει καλά.


Καρκίνος

Το ζώδιο του Καρκίνου προτιμά τα ποτά που αναδεικνύουν τα καλύτερα από τα τοπικά προϊόντα μιας περιοχής. Η σαγκρία είναι μια από τις πρώτες καλοκαιρινές επιλογές του, μέσω της οποίας θα ανακαλύψει την τοπική παραγωγή εσπεριδοειδών και μπαχαρικών. Όσον αφορά στα κοκτέιλ, τα αγαπημένα του Καρκίνου περιλαμβάνουν το μοχίτο και όλα όσα περιέχουν τεκίλα.


Λέων

Οι Λέοντες έχουν ερωτική σχέση με τα κοκτέιλ και οτιδήποτε περιλαμβάνει υψηλής ποιότητας μπράντι. Επίσης, ένα στιλάτο ποτήρι είναι κάτι που θα ευχαριστήσει, ιδιαιτέρως, τους σικάτους Λέοντες, ενώ το καλύτερο δώρο για τα γενέθλιά του είναι ένα βιβλίο με συνταγές για όλα τα κλασικά κοκτέιλ ώστε να τα φτιάχνει σπίτι του.


Παρθένος

Σπάνιες ποικιλίες κρασιών και προϊόντα μικροζυθοποίας είναι τα αγαπημένα ποτά του Παρθένου. Το καλύτερο δώρο δε γι’ αυτό το ζώδιο, είναι μια εκδρομή στους δρόμους του κρασιού που θα περιλαμβάνει και δοκιμές κρασιών. Όσον αφορά στα κοκτέιλ, ένας Παρθένος προτιμά τις γεύσεις που έρχονται από τη γη, όπως είναι η μέντα και τα ποτά σχετικών αρωμάτων.


Ζυγός

Ο Ζυγός γοητεύεται πρώτα από την εμφάνιση και μετά από τη γεύση του ποτού. Το σωστό και –φυσικά- κομψό ποτήρι είναι πρώτης προτεραιότητας, ακόμα και όταν αναφερόμαστε σε μπίρα. Γι’ αυτό το λόγο, η σαμπάνια είναι από τα αγαπημένα τους ποτά, ειδικότερα όταν την απολαμβάνουν σε ένα ρομαντικό σκηνικό μέσα στο κατάλληλο κολονάτο ποτήρι. Για τους Ζυγούς τα πάντα είναι θέμα αισθητικής! Ακόμα και το μεθύσι…


Σκορπιός

Όσο πιο «σκοτεινό» και μυστηριώδες είναι ένα μαγαζί, τόσες είναι και οι πιθανότητες να βρείτε εκεί έναν Σκορπιό. Ένα στέκι σε ένα στενοσόκακο που σερβίρει bourbon, παλαιωμένο ουίσκι και μαύρο ρούμι είναι το στέκι ενός Σκορπιού. Ο χαρακτήρας του ζωδίου δεν συνάδει με τα φρουτένια κοκτέιλ του καλοκαιριού, αλλά στις περιπτώσεις που η ζωή θα τον ρίξει πάνω σε μια αιώρα σε μια παραλία ενός ελληνικού νησιού, τότε το πιθανότερο είναι να πίνει ένα Bloody Mary.


Τοξότης


Ο Τοξότης, μαζί με το ζώδιο των Ιχθύων, είναι εκείνα που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από έναν νηφάλιο οδηγό για να τους γυρίσει σπίτι τις νύχτες που βγαίνουν, αφού έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να το παρακάνουν. Είτε αυτός θα είναι ένας ταξιτζής, είτε ένας φίλος, καλό είναι να μην βγαίνει μόνος ένας Τοξότης. Τα δυνατά ποτά είναι τα αγαπημένα του και αν μπορεί, θα παραγγείλει το extra-large σε μέγεθος.


Αιγόκερως

Στον Αιγόκερω αρέσουν τα απλά και δοκιμασμένα ποτά. Το τζίν με τόνικ, τα κλασικά μαρτίνι και όλα όσα δεν έχουν ένα σωρό γαρνιτούρες είναι αυτά που αρέσουν στο εν λόγω ζώδιο. Όπως ο Λέων, έτσι και ο Αιγόκερως έχει μια σαφή προτίμηση στα κλασάτα ποτά με ποιότητα και καλή γεύση. Για τους παραπάνω λόγους, θα βρείτε τους Αιγόκερους να συχνάζουν στα καλύτερα bar, στο καλύτερο μέρος της πόλης, πίνοντας πρώτης ποιότητας αλκοόλ.


Υδροχόος

Οι Υδροχόοι διατηρούν τα νεανικά τους γούστα και πέραν τον φοιτητικών τους χρόνων και επιμένουν στις εκκεντρικές γεύσεις και τα σφηνάκια που οδηγούν σε τρελά ξενύχτια. Δείχνουν, ακόμα, προτίμηση στα trendy κοκτέιλ και απολαμβάνουν το αλκοόλ καλύτερα μαζί με την παρέα φίλων.


Ιχθύες

Οι Ιχθύες προτιμούν τις λεπτές γεύσεις, όσο κανένα άλλο ζώδιο και απολαμβάνουν καλύτερα το αλκοόλ, όταν έχει αραιωθεί με νερό πρώτα. Δείχνουν να απολαμβάνουν τις ιδιαίτερες γεύσεις των κοκτέιλ, αλλά θα αναλωθούν πολύ στις σκέψεις αν αξίζει/πρέπει να πιούν. Περισσότερο και σε αυτό το κομμάτι, από οποιοδήποτε άλλο ζώδιο. Ίσως η λύση για την εγκράτεια των Ιχθύων να είναι ένα βράδυ έξω με έναν Υδροχόο...

Πηγή: Clickatlife.gr