Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου ~ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Lisa

This is thy hour O Soul, thy free flight into the wordless. Away from books, away from art, the day erased, the lesson done. Thee fully forth emerging, silent gazing, pondering the themes thou lovest best. Night, sleep, death, and the stars. - Walt Whitman

Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

The summer that never started...


11.07.12

The summer that never started...

Είναι Ιούλιος. Ένας μήνας πού ήταν άλλοτε γιορτή για μένα. Και να 'μαι. Τώρα. Μόνη στα μέσα του Ιούλη να μην ξέρω τι μου γίνεται.
Νιώθω λες και είμαι σε μια αποβάθρα κι η ζωή είναι τρένα που με προσπερνούν. Άκυρο. Σβήστο αυτό. Είμαι τόσο αδιάφορη που δεν έχω πάει καν στην αποβάθρα. Κι όμως ακούω από μακριά τον αντίλαλο των τρένων που με προσπερνάνε. Και δεν κάνω τίποτα.
Στέκω απλά ακίνητη κι αδιαφορώ.
Αεικίνητη σε μια στιγμή αβάσταχτης ακινησίας. Όπα.. Ξεπήδησε πάλι από μέσα μου εκείνη η μικρή ποιήτρια με τους ακατανόητους στίχους. Κι αλλάζω θέμα ενώ μένω αμετάπειστη στο σκληρό πεζοδρόμιο. Κι αφήνω τα τρένα να περνούν. Αμετάκλητα κι αμετανόητα, σαν ένα πεισματάρικο παιδί. Πώς είναι δυνατόν να με πειράζει η αδιαφορία μου κι όχι οι σιωπές; Ένα δάκρυ στη γωνία του ματιού μου -εκείνη τη δεξιά την άτιμη που δακρύζει όταν βλέπει ταινίες- και ξαφνικά ξυπνώ.
Θυμάστε τι λέγαμε για τις περιόδους που δε νιώθουμε τίποτα; Γι' αυτό το υποσυνείδητο μέτρο προφύλαξης; Για εκείνο το ακατανόητο firewall που αν εγκατασταθεί για τα καλά μπορεί να κάνει και κακό;
Τώρα που το σκέφτομαι ίσως και να προστατεύω τον εαυτό μου απ' τον πόνο. Ίσως και όχι.
Από την άλλη δεν έχω ούτε την όρεξη ούτε το σθένος να το ψάξω.
Θα δείξει...
C' est la vie.
Προς το παρόν αναγνωρίζω μόνο την αλήθεια του Καζαντζάκη:
«Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος»



Η συνέχεια στις οθόνες σας...

2 σχόλια:

  1. αυτη ειναι η ζωη! εχεις απολυτο δικιο! και μονο να την ζησουμε εχουμε! εχεις ακουσει που λενε οτι η ζωη ειναι μικρη? χαζομαρες! τι μεγαλυτερο απο την ζωη μεσα στη ζωη? (με εξαιρεση τον θανατο)... οποτε οσο μεγαλη η μικρη κι αν ειναι η ζωη πρεπει να την ζησουμε! να ξεπερναμε δυσκολιες! ολα πανε κι ερχονται! απλα συνεχιζεις! οπως στο χορο! αν κανεις ενα λαθος βημα αν πεσεις απλα σηκωνεσαι και συνεχιζεις! φιλακια πολλα! :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις απόλυτο δίκιο μικρή μου..απλά κάποια στιγμή όταν πιέζεσαι λίγο παραπάνω κατεβάζεις γενικό..έτσι κι εγώ εκείνο το διάστημα..η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη χαραμίζουμε..να θυμάσαι ότι σημασία δεν έχει πόσες φορές θα πέσεις, αλλά το να σηκωθείς!

      Διαγραφή