Αυτά ήταν 2 κείμενα που έγραψα πριν 2-3 βδομάδες. Τα έβαλα με χρονολογική σειρά για προφανείς λόγους. Εκείνες τις μέρες ήμουν πολύ χάλια, δεν ήθελα να μιλήσω σε κανένα, κι όμως αναγκαζόμουν να μιλώ σε όλους. Είναι ολοφάνερο ότι είχα ψιλοπέσει σε κατάθλιψη. Όχι ότι τώρα είμαι καλά, αλλά ξεχάστηκα κάπως. Γύρισα και στο γραφείο και γέμισα τις άδειες μου ώρες. Ήμουν και πτώμα τα βράδια, οπότε αντί να μεμψιμοιρώ στο μπαλκόνι κοιμόμουν του καλού καιρού. Πέρασα και ρώσικα και μου έφτιαξε λίγο τη διάθεση. Είδα και μερικά πολύ σπλάτερ θρίλερ και έβγαλα τα απωθημένα μου. Γέλασα λίγο και στο τουίτερ. Μαύρισα και λίγο. Αυτό.
Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω, αλλά αυτό που πέρασα εκείνες τις μέρες ήταν πολύ άσχημο. Και το χειρότερο είναι ότι δεν υπήρχε λόγος. Τα προβλήματα των άλλων με έριχναν πιο πολύ απ' τα δικά μου. Βασικά ακόμη με ρίχνουν. Απλά επειδή όπως σας είπα τα νεύρα μου δεν είναι στα καλά τους έχω αρχίσει πλέον να γελώ από θυμό -απ' το να κλαίω καλύτερα βέβαια. Γαλήνη σου 'ρχομαι!
Δε λέω σε καμία περίπτωση ότι είμαι ο πιο ζεν άνθρωπος, αλλά τουλάχιστον είμαι καλύτερα.. Ίσως να έφταιγε και ο ανάδρομος που τα είχα παίξει εκείνη τη βδομάδα. Ίσως και να είναι όλα μες το μυαλό. Απ' την άλλη ίσως και να ξεσπάσει ξανά σε λίγες μέρες. Ποιος ξέρει;
Εγώ το μόνο που ξέρω είναι πως έφτασε ο καιρός ν' αρχίσω να μαζεύω τα κομμάτια μου και να βρω ξανά τον εαυτό μου. Αυτό.
*Στίχος της Κικής Δημουλά
Σου εύχομαι να ξανανέβεις λιαν συντόμως:)
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιααα:)
Ευχαριστώ πολύ, να 'σαι καλά!!!! :))))
Διαγραφήφιλάκιαααα
Υ.Γ. κουκλί το σκυλάκι στο μπλογκ σου ;)))