Muhteşem Süleyman

Αρχικά να πω ότι ο τίτλος του Σουλεϊμάν στην τουρκική είναι Kanuni Sultan Süleyman(Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής), αλλά εγώ επέλεξα το επίθετο Muhteşem 1ον επειδή μου αρέσει περισσότερο οπτικά και 2ον επειδή η σειρά ονομάζεται Muhteşem Yüzyıl(Μεγαλοπρεπής Αιώνας ή κάτι τέτοιο).

Ξέρω, ξέρω, θα μου πείτε τι μ' έπιασε και μένα με τα τούρκικα σίριαλ. Θα σας απαντήσω αμέσως ότι: 

1ον δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον τόπο καταγωγής των σίριαλ(μόνο με την υπόθεση), κυρίως αν δεν υπάρχει τίποτα άλλο να δούμε 

2ον είναι η μοναδική τουρκική σειρά, η υπόθεση της οποίας με τράβηξε

3ον δεν προσπαθώ να σας πείσω για το ποιοτικό επίπεδο, αλλά για την ενδιαφέρουσα πλοκή(η σειρά εκτυλίσσεται ως ένα ιστορικό μυθιστόρημα -ειλικρινά είναι σαν να βλέπω τις σκηνές στο παλάτι από τις Μάγισσες της Σμύρνης)

Εν πάσει περιπτώσει, αυτό που με παρακίνησε να γράψω αυτή την ανάρτηση δεν ήταν η σειρά, αλλά ένα από τα ποιήματα του Μουχιμπι(το ψευδώνυμο με το οποίο ανέφερε ο σουλτάνος τον εαυτό στα ποιήματά του). Το ποίημα αυτό γράφτηκε 4 χρόνια μετά το θάνατο της Χουρρέμ-Ρωξελάνας. Πιστεύω ότι είναι πραγματικά υπέροχο και αξίζει να αναφερθεί ανεξαρτήτως της γνώμης που έχει ο καθένας για τα τουρκικά σίριαλ(είτε γενικά, είτε αυτό συγκεκριμένα). 

Δυστυχώς δε γνωρίζω τον τουρκικό τίτλο και δε μπορώ να βρω ηχητικό απόσπασμα αυτού του ποιήματος(και η σειρά δεν έχει φτάσει ακόμη εκεί), πιστεύω ότι θα ακουγόταν πολύ ωραία στα οθωμανικά τουρκικά(και να μην καταλαβαίνεις -όπως κι εγώ άλλωστε- το ποίημα στη γλώσσα του θα ακουγόταν εκπληκτικά).

Η θλίψη και ο πόνος σου, έκαναν την ψυχή μου αδύναμη απόψε

Κοίταξε τα δάκρυα μου.... γέμισαν τη γη και τον ουρανό τώρα.....

Είμαι ολομόναχος, είμαι δυστυχισμένος, νοιώθω παράλυτος.

Είμαι ερωτευμένος... δεν έχω υπομονή και πονάω.....

Αυτό το περπάτημα σαν κυπαρίσσι, αυτή η λαχτάρα της αγαπημένης..

Τώρα είμαι σαν ένα πεύκο αλυσοδεμένο στο έδαφος....

Τι να πω γι'αυτό τον πόνο της αγάπης;

Δεν είναι δυνατόν να εξηγήσω, να μιλήσω..

Ωχ, γιατρέ βρες μου ένα βάλσαμο... γιατί αυτός ο πόνος στην καρδιά υπερβαίνει όσα η ψυχή αντέχει...

Ωχ, φεγγαροπρόσωπη αγαπημένη, πονάω εξ αιτίας της αγάπης σου.. Τι να κάνω... Μόνος μου έπεσα σε αυτό το πρόβλημα.... τι να κάνω;

Ωχ, άσπλαχνη αγαπημένη, όπως ο Μουχιμπί στα χέρια σου...

Θρηνώ από το πρωί ως το βράδυ, μέχρι το τέλος του κόσμου....

ΥΓ* με την ευγενική χορηγία των αγαπητών Ιο Σιτ και Zefy P. ανακάλυψα και το βίντεο με την απαγγελία του ποιήματος αυτού στα οθωμανικά:

Σας ευχαριστώ πολύ*