Wake me up when Greferendum ends...

EDITORIAL

Λόγω των κοινωνικοπολιτικοοικονομικών (ουφ το είπα!) εξελίξεων στη χώρα μας, δε μπόρεσα να αφιερώσω χρόνο στο ιστολόγιο μου. Όλα μου τα ρεπό θυσιάστηκαν στο βωμό της ενημέρωσης, περνώντας ώρες ολόκληρες διαβάζοντας, ακούγοντας και αντιπαραθέτοντας απόψεις -είτε τηλεοπτικά, είτε διαδικτυακά, είτε στον καθημερινό βίο.

Επιπροσθέτως, καθώς ο πυρετός του δημοψηφίσματος μας είχε συνεπάρει όλους, αναπότρεπτα θα παρασυρόμουν κι εγώ και θα κουβαλούσα το "μίασμα" της πολιτικής στο μικρό μου παράδεισο. Η σκέψη και μόνο ότι ο "λεκές" αυτός θα άφηνε τη στάμπα του στο ιστολόγιο μου, μόνο τρόμο μπορεί να μου προκαλέσει. 

Όπως έγραψε και ο Αριστοτέλης, ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικό. Ένα εκ των πολιτικών ζώων, λοιπόν, είμαι κι εγώ, με δομημένη πολιτική σκέψη, με εμπεριστατωμένη άποψη, με προβληματισμούς και ανησυχίες. Στην  καθημερινότητά μου θα με δείτε συχνά να καυτηριάζω την απολιτίκ γενιά, τη δική μου γενιά. Μια γενιά που συγχέοντας την πολιτικοποίηση με την κομματικοποίηση, έκανε τον ωχαδερφισμό στάση ζωής και την αδιαφορία πολιτική θέση. 

Πολίτης είμαι και μιλώ πολιτικά. Είναι αναφέρετο δημοκρατικό μου δικαίωμα. Το να μην επιλέγω να στιγματίσω συγκεκριμένες εκφάνσεις της ζωής μου -εν προκειμένω, το ιστολόγιο μου- με πολιτικές αναλύσεις και/ή κομματικές έριδες που ενδεχομένως θα ανακύψουν, είναι επίσης δικαίωμά μου.

Κάθε άνθρωπος δικαιούται ένα μικρό παράδεισο, ανέγγιχτο από τη ζοφερή πραγματικότητα. Η διαπλοκή, ο μικροκομματισμός, ο λαϊκισμός, η προπαγάνδα και κατ' επέκταση όλα τα δεινά που η πολιτική αναπόφευκτα κουβαλάει στις ζωές μας, δεν έχουν θέση στο δικό μου Παράδεισο. 

Να φύγετε κύριοι, να πάτε αλλού.

Με αυτές τις λίγες λέξεις, θέλησα να επιστρέψω στη μπλογκόσφαιρα μετά από μία πολύ μεγάλη εβδομάδα. Να σας πω μια καλημέρα και να φύγω για τη δουλειά.

Καλή σας μέρα και καλό κουράγιο σε όλους μας.