Confessions of an early dreamer

Η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται

Έχετε καταλάβει πλέον ότι αγαπώ τις αναρτήσεις για καλημέρα, ειδικά όταν συνοδεύονται από συνταγές που μπορούν να κάνουν το πρωινό μας λίγο πιο ιδιαίτερο. Μολονότι απαιτούν πολλή ώρα για να γραφτούν, μου αρέσουν τόσο πολύ οπτικά που δεν μπορώ να αντισταθώ. Αναπόφευκτα μακροσκελείς -μόλις ξεκινήσω το ταξίδι στο όνειρο, δεν υπάρχει επιστροφή.

Δε χρειάζεται να μοιάζεις με την οικογένεια στη διαφήμιση των Kellogg's για να απολαύσεις ένα πρωινό βγαλμένο από Χολιγουντιανά στούντιο και ρομαντικές νουβέλες.

Λατρεύω το πρωινό. Ασχέτως ώρας, είτε στις 7, είτε στις 2 το μεσημέρι ή ακόμη και στις 3 τα ξημερώματα, μου προσφέρει την ίδια απόλαυση. Είναι η ιεροτελεστία φαγητού και καφέ που αγαπώ περισσότερο από κάθε άλλη. Σε συνθήκες απόλυτης ησυχίας (κυρίως νωρίς το πρωί που οι μισοί γείτονες κοιμούνται και οι άλλοι μισοί λείπουν), μόνο η απαλή μουσική και οι σκέψεις μου συνοδεύουν τα ταξίδια του μυαλού μου. Τότε βρίσκω την πολυπόθητη ισορροπία μέσα μου. Στο μεταίχμιο πραγματικότητας και φαντασίας, μεταξύ ενός κινηματογραφικού πρωινού που απολαμβάνω εκείνη τη στιγμή κι ενός ταξιδιού σ' ένα μακρινό μέρος, με περιπέτειες που δεν έχω ζήσει -ακόμη.  

Μπορεί η νύχτα να είναι η ταυτότητα μου, αλλά είμαι ένα πλάσμα της νύχτας που ξέρει να ονειρεύεται και το πρωί. 

Εκείνη την ώρα εμπνέομαι ιδιαίτερα να γράψω στο ιστολόγιο μου, να σας πάρω μαζί μου σ' ένα ταξίδι στα πέρατα του κόσμου. Μπορεί να ξεκινήσω να γράφω από τις 8 το πρωί και να την κοινοποιήσω σε σας μετά από τέσσερις ώρες. Χάνω την αίσθηση του χώρου και του χρόνου σε αυτά τα ταξίδια της φαντασίας.

Ο καφές είναι η αγαπημένη συνήθεια του πρωινού. Τα πρωινά στο σπίτι, σαν coffeeholic που σέβεται τον εαυτό της, ξεκινώ συνήθως τη μέρα μου με καφέ φίλτρου. Αν και λάτρης του espresso, ο συγκεκριμένος καφές είναι πιο εύχρηστος -με μια κίνηση φτιάχνεις μια ολόκληρη κανάτα. Ακούω το νερό που απορροφάται, τους ατμούς που βγαίνουν απ' την καφετιέρα, τις σταγόνες που πέφτουν μια-μια στην κανάτα και απολαμβάνω τον καφέ πριν ακόμη τον πιω. Μα η μαγεία δεν τελειώνει εκεί. Συνεχίζεται στο απαλό χάδι που δέχεται όταν χύνεται στο φλιτζάνι -επιλέγω πάντα το καλό μας σερβίτσιο από πορσελάνη, για να κάνω το πρωινό μου λίγο πιο κινηματογραφικό. Ο ήχος αυτός σαν μελωδία φτάνει στα αυτιά μου. Η μυρωδιά του φρεσκοψημένου καφέ ταξιδεύει μέσα απ' τα ρουθούνια μου στο βάθος του μυαλού μου και τον μαγεύει, σαν το πιο μεθυστικό ναρκωτικό. Μια απόλαυση σχεδόν μυστικιστική, θα έλεγα.

Προσωπικά, ως επί το πλείστον προτιμώ το αλμυρό πρωινό, χωρίς ωστόσο να εξαιρώ τις ημέρες που υποκύπτω σε γλυκά εδέσματα, όπως croissant, ρολά κανέλας, muffins ή pancakes, που κλείνουν πονηρά το μάτι. Δική μου αδυναμία τo λίγο πιο αμερικάνικο πρωινό: αυγά ποσέ με ζεστό φρυγανισμένο ψωμί. Καλώς ή κακώς -κακώς κατ' εμέ- στην Ελλάδα, ή έστω στην επαρχία που μένουμε εμείς οι "μη πρωτευουσιάνοι",  δεν υπάρχουν χώροι εστίασης τέτοιου είδους πρωινού, χωρίς βεβαίως να υποβαθμίζω τη λατρευτή μπουγάτσα που στα μέρη μου είναι δημοφιλέστατη. Η έλλειψη, όμως, της εναλλακτικής επιλογής συνεπάγεται ότι αν θες να απολαύσεις κάτι διαφορετικό πρέπει να το φτιάξεις μόνος σου. Έτσι κι εγώ, μαγειρεύω μόνη μου τα αυγά ποσέ που τόσο πολύ αγαπώ.

Πολύ συχνά γίνεται λόγος για τα αυγά ποσέ, αλλά τελικά τι είναι αυτά τα περιβόητα αυγά;

Καταρχήν, η λέξη ποσέ δεν αναφέρεται σε κάποια σπέσιαλ συνταγή ή σε συγκεκριμένα υλικά. Ποσέ είναι ένας τρόπος μαγειρέματος. 

Υπάρχουν δύο ερμηνείες για την έννοια του όρου. Η πρώτη είναι η "μεταφραστική", εκείνη που βασίζεται δηλαδή στην έννοια της λέξης. Η λέξη ποσέ είναι γαλλική (poché) και σημαίνει τσέπη. Αντίστοιχα στα Αγγλικά λέγονται poached eggs. Με τη φράση αυγό ποσέ περιγράφουμε στην ουσία τον τρόπο με τον οποίο το ασπράδι φουσκώνει και αγκαλιάζει τον κρόκο μέσα του καθώς βράζουν στο νερό.

Η δεύτερη έννοια είναι η "ευρύτερη", εκείνη που χρησιμοποιείται κατά κόρον από διάφορους σεφ στην τηλεόραση και το διαδίκτυο και αναφέρεται στη μέθοδο μαγειρέματος όχι μόνο των αυγών, αλλά και άλλων -ζωικής προέλευσης- τροφίμων. Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, το μαγείρεμα ποσέ είναι το ψήσιμο φαγητού σε λίγο νερό ή ζωμό. Τα φαγητά βυθίζονται κατά ένα μέρος σε υγρό, που συχνά περιέχει ένα οξύ (κρασί, ξύδι ή χυμό λεμονιού), βότανα και αρωματικά για περισσότερη γεύση. Η μέθοδος αυτή είναι υγιεινή γιατί δεν χρησιμοποιείται λάδι για να ψηθεί το φαγητό. Με τη μέθοδο αυτή ψήνονται μαλακά κρέατα, ψαρικά, και αυγά σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το υγρό τοποθετείται σε δοχείο, το οποίο πολλές φορές σκεπάζεται για να διατηρείται παγιδευμένος ο ατμός που δημιουργείται, έτσι ώστε να επιταχύνεται το ψήσιμο. Η διαδικασία αυτή είναι δυνατό να γίνει είτε σε εστία είτε στον φούρνο για πιο ομοιόμορφο ψήσιμο. Εκείνο που είναι σημαντικό κατά το ποσέ είναι το υγρό να σιγοβράζει σε σταθερή θερμοκρασία μέχρι να ψηθεί το φαγητό.

Υπάρχουν πολλές γραπτές συνταγές, όπως αυτή, που περιγράφουν πώς να φτιάξεις ένα αυγό ποσέ και ακόμη περισσότερες που συστήνουν το τρικ της ζελατίνας για μεγαλύτερη ευκολία, την οποία είχα αναδημοσιεύσει κι εγώ, προτιμώ όμως να αναδημοσιεύσω το βίντεο που είχα βρει πριν ένα χρόνο στο Queen.gr, το οποίο μου φάνηκε τόσο εύκολο που με παρότρυνε να δοκιμάσω επιτέλους τη συνταγή που τόσο φοβόμουν, επειδή μου φαινόταν δύσκολη τεχνικά. Επειδή τα φτιάχνω με τον "παραδοσιακό" τρόπο -χωρίς ζελατίνα δηλαδή- επιλέγω, μάλιστα, να φτιάχνω τα αυγά ένα-ένα(άλλωστε ποτέ δεν τρώω παραπάνω από δύο), έτσι ώστε να ξοδεύω λίγο περισσότερο χρόνο, αλλά να μην ανησυχώ για το αισθητικό αποτέλεσμα.

Επί της ουσία πρόκειται για αυγά που βράζεις χωρίς το τσόφλι τους. Θα  μου πείτε γιατί να πω σε όλη αυτή τη διαδικασία για να φτιάξω ένα βραστό αυγό; Ίσως να έχετε δίκιο, η αλήθεια, όμως, είναι ότι πέρα από την εμφάνιση(που είναι ομολογουμένως άκρως εντυπωσιακή), το εν λόγω αυγό έχει λίγο πιο ιδιαίτερη γεύση από το κλασικό μελάτο αυγό που βράζουμε στο μπρίκι. Το ασπράδι είναι πιο αφράτο και η υφή του πιο μεταξένια, ενώ παίρνει μια λίγο πιο ιδιαίτερη γεύση από το ξίδι που βάζουμε στο νερό μέσα στο οποίο έβρασε. Ή έτσι υποθέτω τουλάχιστον. Αυτή την αίσθηση αφήνει τουλάχιστον στον ουρανίσκο μου. Από την πρώτη φορά που έφτιαξα αυγό ποσέ, τρελάθηκα! Για μένα τουλάχιστον αξίζει και με το παραπάνω τον έξτρα μπελά στον οποίο μας βάζει αυτή η συνταγή.

Ιδανικός συνδυασμός κατ' εμέ είναι μια φέτα ζεστού φρυγανισμένου -κατά προτίμηση χωριάτικου- ψωμιού κάτω από το αυγό, με ελάχιστη μαργαρίνη για έξτρα γεύση, αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι(στη φωτογραφία δεξιά βλέπετε και την πρώτη μου απόπειρα να φτιάξω αυγά ποσέ, που σφράγισε τον μεταξύ μας έρωτα). ο διάσημος, ωστόσο, συνδυασμός είναι εκείνος του πασίγνωστου πιάτου των αυγών Μπένεντικτ, συνοδευόμενα από σος Ολλανταίζ. Οφείλω να ομολογήσω ότι τη συγκεκριμένη συνταγή δεν επιχείρησα ακόμη να τη φτιάξω επειδή είναι "μπελαλίδικη" όχι μόνο τεχνικά, αλλά κυρίως από άποψη υλικών (ομολογώ ότι τσιγκουνεύομαι λιγάκι να χαραμίσω τρία αυγά για να φτιάξω μια σος που θα φάει ένα μόνο άτομο στο σπίτι). 

Απαραίτητη προϋπόθεση για να βγουν νόστιμα, είναι να χρησιμοποιήσετε φρέσκα αυγά, κατά προτίμηση χωριάτικα. Ένα απ' τα καλά του να ζεις στην επαρχία -και να έχεις συγγενείς σε χωριό- είναι ότι βρίσκεις αρκετά εύκολα αγνά και πεντανόστιμα υλικά. Ευτυχώς εμείς προμηθευόμαστε αυγά από τις κότες του παππού μου, έτσι έχουμε την τύχη να γευόμαστε τον εν λόγω πιάτο -καθώς και άλλα παρόμοια- στην καλύτερη δυνατή γεύση.