pɹᴉǝʍ ʎɐʇS

EDITORIAL

Αποφάσισα σήμερα να σας καλημερίσω με ένα ξεχωριστό editorial. Πολλές φορές η κοινωνία μας πείθει ότι το διαφορετικό είναι κάτι το επιλήψιμο, εξαναγκάζοντας έτσι να "κόβουμε" κομμάτια της προσωπικότητας μας για να γίνουμε αποδεκτοί. Γι' αυτό κι εγώ αποφάσισα να γράψω αυτή την ανάρτηση-ύμνο στην μοναδικότητα του καθενός -όσο ανορθόδοξη ή αλλοπρόσαλλη κι αν είναι αυτή. Θέλοντας μόνο να περάσω το μήνυμα να μη μεταμορφωνόμαστε σε κάτι που δεν είμαστε, απλά και μόνο επειδή δεν είμαστε αυτό που θα 'θελε η κοινωνία. Ακόμη κι αν είμαστε "τέρατα" πάντα θα υπάρχει εκείνο το άλλο "τέρας" που θα μας αποδεχτεί και θα μας αγαπήσει γι' αυτό που πραγματικά είμαστε. Όσο κατεστραμμένοι ή παράξενοι κι αν είμαστε, για τον καθένα υπάρχει ο άνθρωπος του. Κι αν δεν το πιστεύετε κι έχετε χάσει την πίστη σας στους ανθρώπους, απλά δε συναντήσατε ακόμη τον δικό σας άνθρωπο. Εκείνον που θα σας καλέσει να συνυπάρχετε ως μοναδικά παράξενα πλάσματα...

Let it go, let it go

That perfect girl is gone

Here I stand

In the light of day

Let the storm rage on