"Όταν πίνω, σκέφτομαι. Και όταν σκέφτομαι, πίνω." Ρακίνας

Nemo saltat sobrius

Νύχτες σαν κι αυτή θέλω να κάτσω στο μπαλκόνι μου, αγκαλιά μ' ένα μπουκάλι αλκοόλ και να σκεφτώ όλα τα λάθη που έχω κάνει. Μ' ένα τσιγάρο στο χέρι -να σκοτώσω όλα τα εγκεφαλικά μου κύτταρα αργά, μεθοδικά. Σιγά-σιγά να βυθιστώ στη λήθη. Για την ακρίβεια σ' εκείνη τη στιγμή απόλυτης συνειδητότητας και αμετάκλητης απάθειας. Περνάω μια φάση περίεργη -χαρμολύπης. Λύπη για όλα και για τίποτα.

“Το Τίποτα (Ti) είναι ένα χημικό στοιχείο χωρίς ατομικό αριθμό, το οποίο [...] κατά κάποιες άλλες θεωρίες ονομασίας είναι ένα οινοπνευματώδες ηδύποτο που το σκαρφίστηκε κάποιος έξυπνος, [...] μια εξαϋλωμένη, αιθέρια και μεταφυσική μορφή του αλκοόλ που σε φέρνει σε κατάσταση διαρκούς μέθης χωρίς όμως πονοκεφάλους το άλλο πρωί, αφού στο κάτω κάτω της γραφής δεν ήπιες και τίποτα. Διάφοροι σοφοί και μη και τυχοδιώκτες και άνθρωποι που σκαλίζουν συνεχώς τις εξωκοσμικές και μεταφυσικές ρίζες της ύπαρξης ισχυρίζονται πως ένα μπουκάλι μεταφυσικό τίποτα έχει για άγνωστους λόγους βρεθεί και στο δικό μας Σύμπαν, όπου κρύβεται σ' ένα μπαρ με τη μορφή τεκίλας. Όποιος το πιεί, λένε, κερδίζει την αιώνια ζωή και ευτυχία με όλα τα παρελκόμενα, τώρα να μην τα λέω, ο νοών νοείτω... Είχα αρκετά φιλαράκια που πέθαναν, Θεός σχωρέστα, πάνω στην αναζήτηση αυτού του μοιραίου μπουκαλιού πίνοντας τα κέρατά τους σε τεκίλα ανά την υφήλιο.”

Προσπαθώντας να γεμίσουμε αυτό το τίποτα ζητάμε "περισσότερο". Περισσότερη τεκίλα, περισσότερη αγάπη, οτιδήποτε περισσότερο. Όσο πιο πολύ τόσο πιο καλά. Φέτος το καλοκαίρι γέμισα το δικό μου τίποτα με περισσότερη τεκίλα. Μετά τη μεγάλη επιτυχία της εξεταστικής, αποφάσισα να σκοτώσω τον εγκέφαλο μου αργά, με αλκοόλ. 

Κι απέκτησα νέο παρατσούκλι: τεκιλολάγνα. 

Και μ' ένα μπουκάλι αγκαλιά συλλογιόμαστε όλες εκείνες τις "κουβέντες που τις καπνίζουμε, τις ζαλίζουμε με μπύρες, τις πετάμε με αγένεια κάτω απ' την καρέκλα και δεν τις ξεκινάμε ποτέ"..

"Πίνω για να ξεχάσω ότι είμαι μπεκρής." 

Alphonse Allais, 1854-1905, Γάλλος χιουμορίστας